Ή ταν ή Βαρραβάν

Κωνσταντίνος Μάγνης

Σταυρώνουν και τον Παλαιστίνιο και τον Εβραίο αυτές τις μέρες. Ο ένας σταυρός στήνεται στην ισοπεδωμένη Γάζα, και παίρνει το πρόσωπο μιας πονεμένης γυναίκας, μιας Μαρίας του 2024 ή ενός τρομαγμένου και πεινασμένου παιδιού. Ο άλλος σταυρός έχει τη μορφή απέχθειας και καταδίκης και εκδηλώνεται με συλλαλητήρια της οργής.  Μέρες 1968, χωρίς μακριά μαλλιά και λουλούδια, χωρίς Γούντστοκ και Τζάνις Τζόπλιν και χαμένες ψυχές σε ένα κυνήγι ελευθερίας που σκοτώνει τον ελεύθερο.

Και τώρα εμείς πρέπει να πάρουμε θέση. Κρίμα. Το Ναι Μεν Αλλά ήταν πάντα το πιο βολικό. Ναι μεν ελεύθερη Παλαιστίνη, αλλά όχι και Χαμάς. Ναι μεν όχι Χαμάς, αλλά όχι και Νετανιάχου. Ναι μεν Γάζα, αλλά όχι και Χούθι. Ναι μεν όχι στο Ιράν, αλλά όχι και ανατίναξη αποστολής εφοδίων, με τους εθελοντές να γίνονται θρύψαλα μαζί με τα γάλατα και τα ιώδια. Και βέβαια ναι μεν όχι στον Πούτιν, αλλά μην το παραγαϊδουρίσουμε με τη βοήθεια στην Ουκρανία. Η ηθική, η αλληλεγγύη, το συνειδησιακό καθήκον είναι σαν την ελευθερία. Εξυπηρετούνται στο έπακρο, υπό τον όρο να μην εμπλέκονται σε άλλες προτεραιότητες. Ρεαλιστική αντίληψη. Μήπως έπρεπε να την έχουμε ακολουθήσει και το 1939-40; Θα είχαμε αποφύγει την εξάπλωση ενός πολέμου που στοίχισε καμιά σαρανταριά εκατομμύρια νεκρούς, σε σημείο που να απορεί κανείς ποιος και πώς κάθησε να τους μετρήσει και κατάφερε να το κάνει. Ως γνωστόν, από ένα σημείο και πέρα οι νεκροί δεν έχουν ποσοτικά μεγάλη σημασία.

Αυτό πήγε να ισχύσει και στη Γάζα, αλλά ο Νετανιάχου παράβλεψε μια βασική αρχή, την «Κάνε ό,τι νομίζεις, αλλά να μη σε βλέπουμε». Και εμείς τον είδαμε. Και άντε τώρα να μαζέψεις  τις διαδηλώσεις στα αμερικανικά πανεπιστήμια και τον Δήμαρχο Πατρέων που από την πρώτη στιγμή πήρε το μέρος των Παλαιστινίων, παραβλέποντας το σκέλος Χαμάς, αλλά είναι γνωστό ότι το κόμμα του Δημάρχου έχει καταργήσει το Ναι Μεν Αλλά από το 1917. Φταίει πάντα το ΝΑΤΟ. Εφταιγε το ΝΑΤΟ ακόμα και όταν δεν είχε ιδρυθεί. Εξ ου και δεν φταίει ο Πούτιν και δεν διαδηλώνουμε ποτέ εναντίον του: Ο Πούτιν δεν είναι ΝΑΤΟ.

Λέγε. Με ποιόν είμαστε; Με αυτόν που είμαστε πάντα. Με τον Ανθρωπο και με την ησυχία μας. Αφοσιωμένοι στον σκοπό μας, να εξελισσόμαστε σε καλύτερες οντότητες εντός των πλαισίων του ανώτερου πολιτισμού μας. Η Μεγάλη Εβδομάδα μας βρήκε έτοιμους να ασχοληθούμε με τα καταξιωμένα μας αφηγήματα, Ιησού από τη Ναζαρέτ. Βαρραβά, την Ωραιότερη Ιστορία του Κόσμου, Χιτών και Μπεν Χουρ, εκεί όπου ο σκλάβος που θα γινόταν δρομέας δροσιζόταν από τα χέρια μιας γλυκιάς, γαλήνιας μορφής και στο τέλος κέρδισε και την ιπποδρομία, πράγμα που διδάσκει πως όταν έχεις τον θεό μαζί σου, ο αντίπαλος χάνει τον τροχό του. Γυρνάει ο τροχός, νικάει ο φτωχός. Αλλά τώρα που οι φτωχοί είναι δύο, ο όμηρος από τα κιμπούτς και η σπαρράσσουσα παλαιστίνια μάνα, ποιος θα νικήσει; Και γιατί θα  πρέπει να είναι ένας από τους δύο, και όχι και οι δύο; Γιατί πρέπει Ιησούν αντί Βαρραβάν, και όχι και Ιησούν και Βαρραβάν;

Ο κόσμος μας πέφτει βαρύς. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχουμε όλοι μας ελαφρύνει.  Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση. Αν βρείτε και φθηνό αρνί, καλοφάγωτο.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News