Κάτω Αχαΐα: Ραγίζει καρδιές το ποίημα της αδικοχαμένης 17χρονης – «Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα ζήσω»

Ένα «προφητικό» ποίημα που είχε γράψει η 17χρονη Ελένη Βεσκούκη, που έχασε  τη ζωή της σε  τροχαίο δυστύχημα το μεσημέριθ του Σαββάτου δημοσίευσε ο καθηγητής Βασίλης Παπαδημητρόπουλος

 

Κάτω Αχαΐα

Συντετριμμένος ο καθηγητής της Ελένης Βεσκούκη, που σκοτώθηκε στο τροχαίο δυστύχημα το μεσημέρι του Σαββάτου, Βασίλης Παπαδημητρόπουλος δημοσίευσε ένα ποίημα που είχε γράψει η άτυχη μαθήτριά του, στο πλαίσιο του πολιτιστικού προγράμματος «Δημιουργική Γραφή» το 2019, όντας μαθήτρια του Γυμνασίου Κάτω Αχαϊας

Ο καθηγητής Βασίλης Παπαδημητρόπουλος γράφει για την Ελένη, πως ήταν από τις μαθήτριες που απολάμβανε το μάθημα της Λογοτεχνίας και τον έκανε να νιώθει ότι αξίζει τον κόπο να επιμένει.

Ο τίτλος του ποιήματος – το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και προφητικό – σκεπτόμενοι την τραγική κατάληξη που είχε η νεαρή Ελένη ήταν: «Άδεια η πόλη – συντρίμμια παντού»

 

Το ποίημα 

[ ” Άδεια η πόλη – συντρίμμια παντού -” ]

Εκεί στο στενό δρομάκι…
Βρισκόταν το σπίτι μας. Πολύ όμορφο σπίτι.
Με έναν μεγάλο κήπο. Γεμάτος λουλούδια.
Η μαμά τα αγαπούσε πολύ.
Εκεί μαζί με τον μπαμπά χαιρετούσαμε τον ήλιο
κάθε πρωί!
Μια μέρα μου αρνήθηκε.
Με πήρε απ’ το χέρι και με πήγε στο κελάρι.
Ήταν σκοτεινά – είχα τρομάξει πολύ –
Απ’ έξω ουρλιαχτά, τίποτα άλλο.
Τρεις μέρες μείναμε εκεί
χωρίς ήλιο στα μάτια.
Όταν βγήκαμε, όλα ήταν διαφορετικά.
Ο μπαμπάς με πήρε αγκαλιά
και μου είπε ότι όλα θα πάνε καλά.
Μια σφαίρα χαλάρωσε τα χέρια του
Ένας γδούπος, ένα σώμα νεκρό
– του μπαμπά!
Η μαμά τον έσυρε στην άκρη.
Πονούσε, πονούσε πολύ. σε λίγο ξεψύχησε.
Η μαμά πονούσε, πονούσε κι αυτή.
Με πήρε από το χέρι και τοίχο τοίχο φτάσαμε σε ένα σπίτι.
Μείναμε εκεί για μέρες πολλές.
Κάποια μέρα η μαμά βγήκε.
Δε γύρισε όμως.
Οι άλλοι δε με άφηναν να βγω να την ψάξω.
Ήταν νύχτα. Όλοι κοιμόντουσαν.
Βγήκα.
Είμαι πεσμένη στη μέση του δρόμου.
Αιμορραγώ, φοβάμαι, τα μάτια μου κλείνουν.
Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα ζήσω.
Ένα ξέρω μόνο.
Ότι θα έδινα τα πάντα για μια μέρα ακόμα στον κήπο του σπιτιού μου,
μαζί με τη μαμά και τον μπαμπά.
Ε, μπαμπά; δεν ήταν ωραία!

 

Οι αναρτήσεις του καθηγητή της 

 

Ο καθηγητής του Γυμνασίου Κάτω Αχαΐας παραθέτει και μια ια «παραλογή» γραμμένη από την Ελένη, από τις μαθήτριες που – όπως τονίζει – απολάμβανε το μάθημα της Λογοτεχνίας και τον έκανε να νιώθει ότι αξίζει τον κόπο να επιμένει… «Σ’ ευχαριστώ, Λενιώ μου!» καταλήγει.