Κρύο και των γονέων

Κωνσταντίνος Μάγνης

To δριμύ κρύο μας θυμίζει τη μαμά μας και τις ωραίες στιγμές της οικογένειας: Σούπες, θέρμανση, αγκαλιά, θαλπωρή, χοντρές κάλτσες, καινούργια παπούτσια, Χριστούγεννα, δώρα, παιχνίδι, κουβέρτα.

Ο καύσωνας μας θυμίζει τη μαμά μας, όταν έλεγε «δεν αντέχω, λιποθυμώ, τι πράμα είναι αυτό» και που δεν έδινε δεκάρα εάν ζεσταινόμαστε κι εμείς. Μας έλεγε απλά να μαζευτούμε από τον ήλιο γιατί θα μας τσακίσει τα παϊδια, κάτι που ευχαρίστως θα έκανε εάν το τσάκισμα αυτό δεν της έφερνε τη λιποθυμία που λέγαμε.

Αν πάλι γεννήθηκε κανείς σε φτωχή οικογένεια,  το ψύχος  του φέρνει στον νου παράθυρα που μπάζουν και βλαστήμιες για το ψοφόκρυο.

Το κρύο σε κάνει να θες να το συναντήσεις στην έδρα του. Φοράς κασκόλ, γάντια και σκουφί και τρέχεις στα βουνά για να παίξεις με τα χιόνια, να νιώσεις κρυοπάγημα στα χέρια, να το θεραπεύσεις ηδονικά γύρω από ένα τζάκι, με συνοδεία καυτής φασολάδας και κόκκινου κρασιού.

Όταν πιάνει καύσωνας, κανείς δεν τρέχει στο Παναχαϊκό- δεν είμαστε τόσο ηλίθιοι- αλλά καταφεύγουμε στις ακρογιαλιές, επιτείνουμε τον καύσο λιαζόμενοι, και μετά ανακουφιζόμαστε στο δροσερό νερό, για να ξαναλιαστούμε στη συνέχεια, να μπούμε στα φλεγόμενα οχήματα, να γυρίσουμε στην πόλη τσουρουφλισμένοι και να σωριαστούμε στα διαμερίσματα σαν  φιγούρες του Ελ Γκρέκο.

Ξορκίζουμε το κρύο, αλλά στο τέλος μας κάνει να χαιρόμαστε, σαν τα παιδιά,  όταν μπανταλωνόμαστε από ρούχα και προστατευτικά αξεσουάρ ήταν μας χαϊδεύει η θέρμανση τη ράχη ή απλώνουμε στα πόδια μας κουβέρτες και βυθιζόμαστε στα σίριαλ, απολαμβάνοντας συμφορές ανθρώπων και αφανισμούς πολιτισμών.

Με τη ζέστη δεν χαίρεται κανείς, εξόν εκείνου που πουλάει κλιματισμό.

Το κρύο προσφέρει φαντασμαγορικά δελτία ειδήσεων, οχήματα ακινητοποιημένα, χιόνια στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη, ρεπόρτερ που δίνουν ανταπόκριση  με μια αρκούδα δίπλα τους, έτοιμη να κάνει δηλώσεις.

Για να σε συναρπάσει η ζέστη, πρέπει να πιάσει καμιά πυρκαγιά της προκοπής. Κάποιες κυρίες πιτσιλίζονται στα σιντριβάνια, αλλά δεν βγάζουν τα ρούχα τους.   Το συνεργείο βγαίνει στην ακρογιαλιά, και εκεί συναντά κόσμο με μαγιό που λέει «βασικά ήρθαμε για μπάνιο» προσθέτοντας εκείνο το αφοπλιστικό «τι να κάνουμε;», το οποίο πάει με όλα.

Ψηφίζουμε κρύο, λοιπόν. Γιατί όσα χρόνια και να περάσουν, εμείς θα θέλουμε τη μαμά μας.

Και συνεχίζουμε να έχουμε την πεποίθηση ότι μας θέλει και η μαμά μας.

Αλλά όταν η μαμά μας δεν ζει πια, μένουν τα παχιά πουλόβερ και τα αυγολέμονα να την υποκαθιστούν.

Αυτό ήταν όλο κι όλο η μαμά μας; Εντάξει. Δεν το λες και λίγο. Το αυγολέμονο είναι πολύ δύσκολο να σου πετύχει.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω