Λεοντής: «Εκτιμώ πιο πολύ τους οδοκαθαριστές, από κάποιους ακαδημαϊκούς!»
Ο Λεοντής θεωρείται ένας γλύπτης πανελλήνιας εμβέλειας και διεθνούς αναγνώρισης. Σπούδασε από το 1978 μέχρι το 1986 στην Μόσχα και αποφοίτησε με τον τίτλο του Μάστερ Καλών Τεχνών ως γλύπτης του Ινστιτούτου της Μόσχας «Β. Ι. Σούρικωφ» της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της ΕΣΣΔ.
Είναι ο δημιουργός, ανάμεσα στα άλλα, της μνημειώδους γλυπτικής σύνθεσης της διπλής έλικας DNA, που κοσμεί το Πανεπιστήμιο Πατρών, ένα έργο που ανατέθηκε (1993-95) στον πολυβραβευμένο πατρινό γλύπτη Ευστάθιο Δ. Λεοντή, από τον μετέπειτα πρύτανη Σταμάτη Αλαχιώτη.
Ο Λεοντής θεωρείται ένας γλύπτης πανελλήνιας εμβέλειας και διεθνούς αναγνώρισης. Σπούδασε από το 1978 μέχρι το 1986 στη Μόσχα και αποφοίτησε με τον τίτλο του Μάστερ Καλών Τεχνών ως γλύπτης του Ινστιτούτου της Μόσχας «Β. Ι. Σούρικωφ» της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της ΕΣΣΔ.
ΕΝΤΟΝΗ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΦΟΡΤΙΣΗ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ
Τα γλυπτά του χαρακτηρίζονται από έντονη ιστορική φόρτιση. Το καλλιτεχνικό έργο του αντλεί κυρίως την θεματολογία του από τα κεντρικά γεγονότα της νεότερης και σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας, όπως είναι η επανάσταση του 1821, η κατοχή, η εθνική αντίσταση 1941-1944, ο αντιδικτατορικός αγώνας 1967-1974. Στις συναφείς καλλιτεχνικές του συνθέσεις, που συνήθως είναι επιβλητικών διαστάσεων έως και δέκα μέτρα λόγω της εγκύκλιας ακαδημαϊκής του παιδείας και της γνώσης του στην πλαστική ανατομία, ορισμένες γλυπτικές επιφάνειες σχεδιάζονται και πλάθονται επηρεασμένες από τον τρόπο της ακαδημαϊκής-κλασικής προσέγγισης της τέχνης.
Οπως παραδέχεται ο γλύπτης, μιλώντας στην «ΠτΚ» σε όλα του τα έργα κυριαρχεί ή έννοια του Θείου:
«Οχι όμως με την στενή έννοια, τη θεοκρατική, τη θεοσεβούμενη και θρησκόληπτη. Υπάρχει με την έννοια της πνευματικής υπόστασης των γεγονότων, όπως εξελίσσονται στη ζωή, στην κοινωνία και στη φύση, κυρίως όμως μέσα στο δικό μας «είναι», ως δημιουργήματα εγκεφαλικά. Αυτά έχουν υπόσταση, αλλά είναι δημιουργήματα κάποιας άλλης Αρχής και κάποιας άλλης βάσης. Θεωρώ την ύλη».
Σε ό,τι αφορά στην καλλιτεχνική υστεροφημία του, ο μεγάλος καλλιτέχνης σημειώνει στην «ΠτΚ»:
«Θέλω το έργο μου να συνεχίζει να υπάρχει ως μήνυμα, ως ιδέα. Το εάν ο χρόνος το εξαφανίσει, θα το δεχθώ και το δέχομαι, όποια κι αν είναι η τύχη οποιουδήποτε έργου. Αυτό που με ενδιαφέρει, είναι να το γεννήσω, να το παρουσιάσω, όπως το οραματίστηκα. Τίποτα άλλο!
Με ενδιαφέρει ένα έργο μου να είναι όσο το δυνατόν πιο αληθινό. Αληθινό, ως προς τι: Ως προς τη σύλληψη, την ιδέα, την έμπνευση, τον οραματισμό της σκέψης μου. Αρκεί να είναι αυτό που με εκφράζει απολύτως, αυτό που εγώ συνέλαβα, αυτό που επιθυμώ ως μήνυμα να δώσω στον κόσμο και να είναι ωφέλιμο στους ανθρώπους. Ακόμα και σαν ιδέα, σαν σύλληψη, σαν ερωτηματικό. Ακόμα και σαν ερεθισμός κάποιου προβληματισμού. Με ενδιαφέρει ένα έργο μου να είναι ωφέλιμο και εάν είναι ωφέλιμο προς τον κοινωνικό βίο, στους ανθρώπους, τότε πιστεύω ότι κι εγώ ως ένα βαθμό, έχω εκπληρώσει την αποστολή μου!»
Πάντως όπως μάς εξηγεί, όταν ένα έργο του ολοκληρωθεί, παύει να του ανήκει: «Σε κάθε έργο μου, όταν το ολοκληρώνω, είμαι ξένος σε αυτό! Δεν πιστεύω ότι το έχω κάνει εγώ. Δεν ανήκει σε σένα. Δεν είμαι εγώ…»
«ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΙ ΕΙΝΑΙ… ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΦΟΥΣΚΩΜΕΝΑ!»
Οι υπαρξιακές ανησυχίες, είναι ταυτόσημες με το καλλιτεχνικό έργο του Ευστάθιου Λεοντή:
«Γιατί ήρθα σε αυτό τον κόσμο; Για να προσφέρω κάτι. Ολοι ερχόμαστε για να κάνουμε κάτι. Αυτό, είτε είναι να καθαρίσουμε τους δρόμους, από την πιο απλή εργασία, από την πιο απλή προσφορά, μέχρι την πιο σύνθετη. Που για μένα όλο αυτό είναι το κοινωνικό γίγνεσθαι. Οποιος δηλαδή ανακατεύεται με τα κοινά, όχι όμως σαν επάγγελμα, όχι ως μέσο πλουτισμού και αποκατάστασης, αλλά ως μέσο προσφοράς! Αυτό για μένα είναι σημαντικό: Προσφορά στους ανθρώπους!».
Οσο για τους οδοκαθαριστές που χρησιμοποίησε ως παράδειγμα, έσπευσε να προσθέσει μια «τολμηρή» σκέψη: «Είναι ήρωες οι οδοκαθαριστές και τους σέβομαι και τους αγαπώ πάρα πολύ. Περισσότερο και από τους ακαδημαϊκούς, που ορισμένοι από αυτούς είναι μπαλόνια φουσκωμένα, που αν τα τρυπήσεις θα… σκάσουν!»
Και συμπληρώνει:
«Η τέχνη πρέπει να αρμέγει από τα πάντα, να συλλέγει πληροφορίες από οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς. Τα πιο αντιφατικά πράγματα, μπορούν να συνθέσουν ένα αριστούργημα! Το θέμα είναι πώς τα διυλίζεις αυτά. Από ποια κρησάρα τα περνάς, για να μπορεί να είναι ωφέλιμο το έργο σου.»
Οσο για τον εαυτό του, σημειώνει με αφοπλιστική ταπεινοφροσύνη:
«Είναι τόσο ασήμαντος ο Λεοντής, είναι ένα τίποτα μέσα σε όλο το τίποτα που είναι τα πάντα, που δεν χρειάζεται να αναφέρεται κάτι σε αυτόν τον άνθρωπο…».
ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ
Εργα του περιαυγάζουν την Πάτρα και πολλές άλλες περιοχές της Ελλάδας. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν:
• Μνημείο θυμάτων από τους Γερμανούς στις 3 Οκτωβρίου 1943 στο χωριό Λιγγιάδες Ιωαννίνων
• Μνημείο Εθνικής Αντίστασης 1941-1944 στην Μυτιλήνη, στην Ερμούπολη της Σύρου και στο Λουτράκι Κορινθίας
• Ανδριάντας του Νικόλαου Πολυκράτη και μνημείο εκτελεσμένων από τον αδελφοκτόνο εμφύλιο του 1946-49 στην Πάτρα
• Εφιππος ανδριάντας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην γενέτειρά του Ραμοβούνι Μεσσηνίας
• Προτομή του καθηγητή οφθαλμολογίας του Πανεπιστημίου της Βαλτιμόρης των ΗΠΑ, δόκτορος Μόρτον στη Βαλτιμόρη και του εθνικού ευεργέτη Γ. Χατζηκώστα στο νοσοκομείο του Μεσολογγίου
• Προτομή του Π. Καραντζά στην Πάτρα και του Μητροπολίτη Δέρκων Γρηγορίου στα Ζουμπάτα Αχαΐας
• Ανάγλυφο στην Πάτρα του ιεραποστολικού έργου της ελληνικής ορθοδόξου εκκλησίας στην Αφρική.
Πλήθος ζωγραφικών έργων του, εικόνων, τοιχογραφιών και επισήμων δώρων Δήμων προς προέδρους, βασιλείς κρατών και διάσημων προσωπικοτήτων βρίσκονται στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
