Μια ιστορία 137 ετών, κατέβασε ρολά!

Έκλεισε το κατάστημα ιερατικών αμφίων «Πετράκη» που μεγαλούργησε στις οδούς Ερμού και Μαιζώνος

ρολά Το κατάστημα «Πετράκη» στη σημερινή του θέση, έχοντας αναρτημένη στην βιτρίνα του την ταμπέλα «ενοικιάζεται»

Το παλαιότερο ίσως κατάστημα της Πάτρας κατέβασε ρολά, ολοκληρώνοντας μια θρυλική διαδρομή 137 χρόνων σε δύο από τις εμπορικότερες οδούς της πόλης! Πρόκειται για το πασίγνωστο βαφείο- μεταξουργείο και μετέπειτα κατάστημα ιερατικών ειδών – αμφίων της οικογένειας Πετράκη, που την τελευταία περίοδο, υπό την επωνυμία «Πετράκη- Σακελαρίου», λειτουργούσε στην οδό Μαιζώνος 96, λίγο πριν πλ. Γεωργίου Α΄.

Η επιχείρηση ιδρύθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1884, από τον Στάθη Πετράκη, ο οποίος είχε καταφθάσει στην Πάτρα από την Κρήτη. Το κατάστημα στεγάστηκε αρχικά, όπου και μεγαλούργησε, στην οδό Ερμού 55, κατελάμβανε τον αριστερό ισόγειο χώρο του νεοκλασσικού κτιρίου, το οποίο σήμερα ολόκληρο στεγάζει, το πολυκατάστημα «Public».

Tα πρώτα χρόνια ήταν μεταξουργείο και βαφείο, πουλώντας κρόσσια και σιρίτια, για σαλόνια, καναπέδες και εργόχειρα, αλλά και υλικά για τις πλεκτές γυναικείες τσάντες με κορδόνια, που τότε ήταν της μόδας. Σχεδόν όλοι οι ράφτες και οι μοδίστρες της εποχής προμηθεύονταν από εκεί τα υλικά που χρειάζονταν για τις δημιουργίες τους. Επίσης έβαφε και πασχαλιάτικα αυγά, ενώ οι κυρίες παρέδιδαν τα παλτά τους για αλλαγή χρώματος ή φρεσκάρισμα. Τότε αυτή η πρακτική, ήταν μια διαδικασία πολύ διαδεδομένη και μία πολύ οικονομική λύση για ανανέωση της γκαρνταρόμπας.

Μετά την κατοχή, η επιχείρηση πέρασε από τον Στάθη Πετράκη, στους γιούς του Σταύρο και Νίκο. Ο δεύτερος απεβίωσε το 1966 και τη θέση του πήρε ο γιός του Στάθης, ο οποίος είχε το όνομα του παππού του. Όπως μάς λέει ο ίδιος, είχε ξεκινήσει να ασχολείται με το μαγαζί επισταμένως από την ηλικία των 15 χρονών, αν και από πολύ μικρότερος είχε ξεκινήσει να βοηθάει αποσπασματικά, κατά τις περιόδους που δεν είχε σχολικές υποχρεώσεις.

Η ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΜΕ ΤΑ ΑΜΦΙΑ

Γύρω στο 1967, προχώρησε σε μια πρωτοποριακή κίνηση: Έγινε το πρώτο και μοναδικό τελικά έως και σήμερα ακόμα κατάστημα στην Πάτρα, που προσέθεσε στις προθήκες και τα ράφια του, ιερατικά άμφια. Η αναγνώριση και η απήχηση ήταν μεγάλη, λόγω της ποιότητας των υλικών και των υφασμάτων, της ευκολίας πληρωμών μέσω των δόσεων που παρείχε, αλλά και των άκρως ανταγωνιστικών τιμών του. Είναι χαρακτηριστικό ότι πουλούσε φθηνότερα ακόμα και από τα αντίστοιχα καταστήματα της Αθήνας και κάποιες φορές ακόμα και κάτω του κόστους, με αποτέλεσμα η φήμη του να ξεπεράσει την Πάτρα και την Αχαΐα. Για τους λόγους αυτούς έρχονταν για να αγοράσουν άμφια, ιερείς και εκτός Αχαΐας, από πολλές περιοχές της Δυτικής Ελλάδας και της Πελοποννήσου, με αποτέλεσμα η επιχείρηση να γίνει ξακουστή και να δυναμώσει οικονομικά.

Γύρω στο 1990 οι εργασίες του βαφείου ατόνησαν, αφού στην αγορά επικράτησαν τα έτοιμα ενδύματα, άλλαξαν οι συνήθειες του κοινού και ο κόσμος δεν έμπαινε στη διαδικασία να ράβει τα ενδύματά του και κατά συνέπεια ούτε και να τα βάφει.

Το 1996, η επιχείρηση μεταφέρθηκε από την Ερμού, στην οδό Μαιζώνος 96, όταν οι ιδιοκτήτες του ακινήτου Αφοι Λουκόπουλοι, το πούλησαν στον γνωστό έμπορο ηλεκτρικών ειδών, Νίκο Σερέτη.

Τον Αύγουστο του 2002 ο Στάθης Πετράκης συνταξιοδοτήθηκε, αλλά ακόμα και τότε το κατάστημα δεν έκλεισε. Παρά το γεγονός ότι κανένα από τα τρία τέκνα του δεν ασχολήθηκε για διάφορους λόγους με την επιχείρηση, την μεταβίβασε στον ιδιοκτήτη του ακινήτου Παναγιώτη Σακελαρίου. Ο οποίος αποδείχθηκε άξιος συνεχιστής και τη λειτουργούσε με επιτυχία, μέχρι και πριν από λίγες εβδομάδες, οπότε συνταξιοδοτήθηκε και έγραψε τους τίτλους τέλους.

Ένα τέλος που υποδέχθηκε με θλίψη ο Στάθης Πετράκης:
«Ήθελα να βρισκόταν κάποιος να συνέχιζε τη λειτουργία του» λέει συγκινημένος στην «Π»…

ΕΡΜΟΥ: ΘΡΥΛΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ

Δίπλα στο κατάστημα Πετράκη επί της οδού της Ερμού που περικλείεται από τις οδούς Κορίνθου και Μαιζώνος, λειτουργούσαν κατά τις δεκαετίες 1960 και ’70 πολλά καταστήματα, πολύ δημοφιλή εκείνη την εποχή: Δημακόπουλος (ψιλικά), Θανόπουλος (κάλτσες), Χρόνης Νικολακόπουλος (υποκάμισα), Καρκούλιας (υφάσματα). Στη συμβολή των οδών Ερμού και Κορίνθου, λειτουργούσε το κατάστημα υφασμάτων Λιάτσα, εβραίου στην καταγωγή.

Στο ίδιο κτίριο της οδού Ερμού και πριν ανεγερθεί η πολυκατοικία, στεγαζόταν επίσης αρχικά το καφενείο Βασιλείου και αργότερα του Μπαράκου (μέσα στην στοά), παραπλεύρως το πρατήριο της βιοτεχνίας εσωρούχων Στριφτόμπολα – Νικολετόπουλου και στον πρώτο όροφο τα «Πρότυπα Φροντιστήρια», των Κ. Μαράτου, Α. Ηλιόπουλου, Π. Κοκκόση και Γ. Δεληγιώργη, ενώ στο διδακτικό προσωπικό περιελαμβάνετο αρχικά και ο Δημήτρης Βακάλογλου (που στη συνέχεια αποχώρησε και ίδρυσε το «Αχαϊκό» Φροντιστήριο). Πριν τα «Πρότυπα Φροντιστήρια», εκεί στεγαζόταν η οφθαλμολογική κλινική Τζαβαλά, ενώ κάποια περίοδο στον όροφο του κτιρίου, είχε αποθήκη η επιχείρηση παιχνιδιών Ντόκος.

Επίσης εκεί στεγάστηκαν κατά περιόδους, τα καταστήματα πλεκτών Σωτηράκη, εσωρούχων Καλλίνικου – Οικονομόπουλου και ακολούθως το κατάστημα ρούχων, Ανδρέα Σπανού.

Απέναντι από την επιχείρηση Πετράκη, πάντα επί της Ερμού, λειτουργούσαν τα καταστήματα:
Ανδρέας Στεργιόπουλος (πουκάμισα – ανδρικά είδη), Κόντης (βαπτιστικά), Φέγγος (βιβλιοπωλείο – τυπογραφείο), Κούρτης (υαλικά), Λούμπης Νιάρχος (βαπτισιτκά) Μανθόπουλος (σεντόνια – υφάσματα- κουρτίνες), Τσούνης (υποκάμισα), Κάνιστρας (χερούλια – κλειδαριές) Λαδάς- Μανούσος (υφάσματα) που αργότερα μεταφέρθηκε δίπλα στην επιχείρηση Πετράκη, πιο παλαιά στεγαζόταν το ζαχαροπλαστείο «Πλούταρχος» και μετά το υποδηματοπωλείο που διέθετε τα περίφημα ελληνικά πάνινα παπούτσια της εποχής, με την επωνυμία «ΕΘΕΛ».

Πάνω από τον Μανούσο, όταν ο αείμνηστος Κωστής Στεφανόπουλος -το 1985- ίδρυσε την ΔΗΑΝΑ, στέγασε στον όροφο τα γραφεία του κόμματός του. Επίσης, στη συμβολή των οδών Ερμού και Μαιζώνος, ήταν τα γραφεία της ΔΕΗ., ενώ Ερμού και Κορίνθου παλαιότερα, υπήρχε το ουζερί Βίνιος.

Επί της Κορίνθου, λειτουργούσαν τότε τα καταστήματα Κρίκη και Λέκκα, που έφτιαχναν τα πηλήκια για τους μαθητές των γυμνασίων, ενώ επί της Μαιζώνος κυριαρχούσαν τα πολυκαταστήματα Μουστάκης και Τοξαβίδης, που είχαν είσοδο και επί της Αγίου Νικολάου και Ερμού, αντίστοιχα, όπως επίσης και το βιβλιοπωλείο Ροδόπουλου.

Μέσω μιας αντιστοίχισης εκείνης της εποχής με τη σημερινή, θα διαπιστώσει κανείς ότι απ’ όλες αυτές τις επιχειρήσεις που τότε εδράζονταν και μεγαλουργούσαν στην περιοχή που περιγράψαμε, δηλαδή στο τμήμα της Ερμού ανάμεσα στις οδούς Κορίνθου και Μαιζώνος, μονάχα δύο-τρεις λειτουργούν ακόμα. Τρανή απόδειξη, ότι οι καταναλωτικές συνήθειες και ανάγκες του κόσμου είναι τόσο ευμετάβλητες, όπως ακριβώς επιτάσσουν οι κοινωνικές μεταβολές που συντελούνται στο διάβα του πανδαμάτορα χρόνου…