Μια πιο διεισδυτική ματιά στα γεγονότα βίας
Tου Θόδωρου Καμπέρος, οικονομολόγος.
Πραγματικά, μόνο έντονη ανησυχία μπορούν να προκαλούν σε όλους τα πρόσφατα γεγονότα βίας ενάντια στα τρανς άτομα, στην Θεσσαλονίκη.
Κι αυτό, κυρίως, γιατί είναι από τις πρώτες φορές, που μια ομάδα νέων ανθρώπων, μετατρέπεται σε όχλο και λειτουργεί με, εμφανώς, βίαιο τρόπο, σε μια κεντρική πλατεία, απογευματινή ώρα, που ήταν παρόντες και παιδιά κάθε ηλικίας.
Το πιο επιβαρυντικό, όμως, είναι ότι το μεγάλο μέρος των «επιτιθεμένων» ήταν ανήλικοι, με ό,τι σημαίνει αυτό για την διείσδυση και αποδοχή τέτοιων συμπεριφορών από ευάλωτες ηλικιακές ομάδες.
Οταν αυτά συμβαίνουν στη Θεσσαλονίκη, με το παρελθόν βίας για ποδοσφαιρικές ομάδες, αντιλαμβάνεσαι ότι τέτοιες συμπεριφορές λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία, που μεταφέρουν μίσος. Σκεφτόμουν ότι δεν μπορεί παρά να υπάρχει συσχετισμός, πιθανά με την πρόσφατη θεσμική ρύθμιση για τον γάμο των ομοφύλων.
Ηταν έμμεση ένδειξη αποδοκιμασίας του πλήθους στον νόμο; Ενα ξεκαθάρισμα, μαγκιάς ότι εδώ σε μας δεν περνάνε τέτοια! Ενα μήνυμα στους gay, ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στον χώρο, που μπορεί παραδοσιακά να περπατάει και να νιώθει ασφαλής κάθε «κοινωνική ομάδα». Οτι η Αριστοτέλους δεν είναι για σας, συνεχίστε να κρύβεστε στα σκοτάδια σας.
Τελικά ήταν μια πρώτη ένδειξη λαϊκής δυσφορίας;
Ο θεσμός αυτός είναι ιδιαίτερα πρωτοποριακός για τη χώρα μας. Τέτοιοι νόμοι συμβαδίζουν με χρονικές συγκυρίες, που κυριαρχούν προοδευτικά πολιτικά ρεύματα και μια ευφορία στην Τέχνη, στον Πολιτισμό, στην ελπίδα για καλύτερο αύριο.
Δεν είναι, λοιπόν, εξαιρετικά περίεργο, αντί για όλα αυτά, να υπάρχει μια ανησυχητική και διευρυμένη άνοδος της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη! Μπορεί ο συντηρητισμός και η οπισθοδρόμηση να συμβαδίζει με αποδοχή δικαιωμάτων μειονοτήτων ή μήπως απλά είναι ένας ελιγμός από μέρους τους;
Μήπως προσδοκούν, με την έκθεση του «διαφορετικού» να δημιουργήσουν συνθήκες πογκρόμ ενάντιά τους για να συσπειρώσουν τον δικό τους κόσμο, τη δοκιμασμένη συνταγή αξιακού Συστήματος «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια»;
Τελικά, είμαστε θωρακισμένοι ως χώρα από έναν τέτοιο σκοτεινό κίνδυνο;
Τέτοια φοβερά πισωγυρίσματα συνένβαιναν πάντα και μπορούν να συμβούν ξανά.
Να μην υποτιμάμε, δε, την δύναμη και επιρροή, που μπορεί να ασκήσουν οι παραδοσιακοί πυλώνες του Συντηρητισμού.
Οι θρησκείες σαν δόγματα 2.000 χρόνια τώρα παραμένουν πανίσχυρες έναντι της ..ξεφτισμένης «πολιτικής» !
Ο κομμουνισμός μοιάζει να ξεπεράστηκε σε λιγότερα από 200 χρόνια ζωής!
Εχει ενδιαφέρον μια ιδεολογική αντιδιαστολή, που υπήρχε στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς των Κοινωνικών Κινημάτων την δεκαετία του ’80. Οι μεν έλεγαν ότι πρέπει να δώσουν οι ομοφυλόφιλοι αγώνα για αναγνώριση δικαιωμάτων τους, όπως πχ του γάμου. Οι άλλοι ότι ο αγώνας πρέπει να δοθεί από όλους για «απελευθέρωση της ομοφυλόφιλης επιθυμίας». Αυτό συνεπάγεται υπαρξιακή αναζήτηση, διείσδυση στο βαθύτερο εγώ, συμφιλίωση, αποδοχή, διεύρυνση.
Ακριβώς το «γνώθι σε αυτόν», που διδαχθήκαμε στο σχολείο. Εναν εαυτό θωρακισμένο από ταμπού και προκαταλήψεις.
Θα έλεγα ότι και οι δύο -τότε- «ιδεολογικές τάσεις» είναι απαραίτητες και συμπληρωματικές. Αυτό που μοιάζει να υιοθετεί η κυβέρνηση είναι μια… συνθηκολόγηση με τον δικαιωματισμό, χωρίς καμία δουλειά στην προετοιμασία κυρίως στα νέα παιδιά, στα σχολεία για την κατανόηση του τι ακριβώς συμβαίνει.
Τουναντίον έχουμε το παράδειγμα καθηγήτριας, που παραλίγο να υποστεί δημόσιο λιντσάρισμα επειδή έδειξε την εγκεκριμένη από το υπουργείο και βραβευμένη ταινία «Αγόρια στο ντους».
Οσο δεν γίνεται ουσιαστική δουλειά πληροφόρησης και το νομοθέτημα μοιάζει να χρησιμοποιήθηκε, χρονικά, για απόσπαση της προσοχής του κόσμου από ιδιωτικά πανεπιστήμια και απογευματινά χειρουργεία, απλά θα έχουμε φαινόμενα βίας, με ό,τι σημαίνει αυτό για το βάθος του χρόνου!
Κοντολογίς τα δύο τρανς άτομα έχουν πολύ δρόμο, ακόμα, να διανύσουν για… ασφάλεια!
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
