Ο Θεόδωρος Παπαθεοδώρου στην “Π”: Πώς θα κερδίσουμε πάλι τους πολίτες – Επιλογή μου πάντα είναι η Αχαΐα

Κωνσταντίνος Μάγνης

Ποιο είναι το πολιτικό διακύβευμα στην εσωκομματική εκλογή του ΚΙΝΑΛ; Το κατάλληλο πρόσωπο ή η διαμόρφωση ταυτότητας και κατευθύνσεων του κόμματος;

Η πολιτική είναι το διακύβευμα. Οι προγραμματικές θέσεις και προτάσεις ενός γνήσια σοσιαλδημοκρατικού κόμματος όπως το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής για τον αναγκαίο μετασχηματισμό της χώρας μετά την πανδημία, για τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που η Ελλάδα έχει ανάγκη στην οικονομία και την επιχειρηματική καινοτομία, το ασφαλιστικό, την υγεία, την παιδεία, την ασφάλεια του πολίτη, τον ψηφιακό μετασχηματισμό και τις μεγάλες ευκαιρίες που δίνει το Ταμείο Ανάκαμψης για μία επανεκκίνηση με όρους ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής, πρέπει να είναι το διακύβευμα.
Γιατί, από το περιεχόμενο του πολιτικού λόγου, διαμορφώνεται η ταυτότητα και οι κατευθύνσεις ενός σύγχρονου δημοκρατικού, μεταρρυθμιστικού και ανοικτού κόμματος που φιλοδοξεί ταυτόχρονα να είναι Κίνημα Αλλαγής, αλλά και δύναμη εξουσίας. Και κυρίως γιατί με βάση τις προτάσεις αυτές, μπορούν να κρίνουν και να διακρίνουν οι πολίτες την προοδευτική από την συντηρητική πολιτική, την πολιτική δύναμη ευθύνης και σταθερότητας από τον λαϊκιστικό και τυχοδιωκτικό αντιπολιτευτικό λόγο, το κόμμα που έχει τη δυνατότητα να ανακτήσει την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία του προοδευτικού χώρου, από αυτό που αναζητά πολιτικά αφηγήματα με δάνεια και μετεγγραφές σκοπιμότητας. Αυτή η πολιτική λοιπόν είναι το διακύβευμα της εκλογής ανάδειξης μίας νέας ηγεσίας που θα μπορεί να την εκφράσει και να την υλοποιήσει.

Η Φώφη Γεννηματά και ο Ανδρέας Λοβέρδος δεσμεύθηκαν για το ίδιο ακριβώς πράγμα. Ότι θα «υπερδιπλασιάσουν» τα ποσοστά του κόμματος. Είναι εφικτό κάτι τέτοιο, τελικά; 
Ίσως να φανεί ότι επαναλαμβάνομαι κ. Μάγνη, γιατί έχω τοποθετηθεί δημόσια πολλές φορές για τη σχέση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ με τον ευρύτερο χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς. Ο χώρος αυτός έχει ένα διάχυτο, αλλά ισχυρό πολιτικό αποτύπωμα -αν δεν είναι πλειοψηφικός- στην κοινωνία, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στον συνδικαλισμό, στις επαγγελματικές και επιστημονικές ενώσεις. Εκφράζει τους πολίτες των μεσαίων στρωμάτων και τους μη προνομιούχους, τους πολίτες της κοινωνικής κινητικότητας και τους εργαζόμενους, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, δηλαδή τις παραγωγικές δυνάμεις αυτού του τόπου που προσδοκούν ανάπτυξη, ίσες ευκαιρίες, ευημερία, ασφάλεια, κοινωνική δικαιοσύνη, σταθερότητα και κράτος δικαίου. Επομένως, ο εκτός του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δημοκρατικός και προοδευτικός χώρος είναι μεγάλος και ο κόσμος του αναμένει να πεισθεί, όχι μόνο από επιχειρήματα ή υποσχέσεις, αλλά και από την πολιτική στάση, τη γραμμή, τις κατευθύνσεις που θα εμπνεύσει η ηγεσία για να την εμπιστευτεί. Κοντολογίς, τα ποσοστά θα μεγαλώσουν, όταν το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ μπορέσει να ανακτήσει τη μεταρρυθμιστική και προοδευτική ατζέντα – την οποία σήμερα φαίνεται να μην ελέγχει πάντα (το παράδειγμα του «όχι» ή «παρών» στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι ενδεικτικό αμηχανίας) από λάθος τακτική- όταν η πολιτική γραμμή του απαλλαγεί από το άγχος της ταύτισης ή μη είτε με την Ν.Δ. είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ και από την προσφυγή στα άδοξα και αδιέξοδα «ούτε-ούτε», όταν πάψει να εγκλωβίζεται στην πολιτική του ελάχιστου μέσου όρου για να διατηρεί εσωτερικές ισορροπίες και όταν παρουσιάσει για τις επόμενες εκλογές καθαρές θέσεις για μία σειρά από μείζονα ζητήματα (απλή αναλογική, ανάπτυξη, κοινωνικό κράτος, μεταρρυθμίσεις, σταθερότερα), τις οποίες κατά καιρούς είχε αναπτύξει αλλά η προβληματική πολιτική διαχείριση θόλωσε το στίγμα τους. Με αυτές τις προϋποθέσεις και με μέτωπο απέναντι στο λαϊκισμό και το ρεβανσισμό του ΣΥΡΙΖΑ που ζει με την αγωνία διαχείρισης της επόμενης εκλογικής ήττας του και της συνακόλουθης κρίσης ηγεσίας του, περισσότεροι πολίτες που έκαναν άλλες επιλογές στις τελευταίες εκλογές μπορούν να εμπιστευθούν το ΠΑΣΟΚ- Κίνημα Αλλαγής. Από εμάς και την πολιτική που θα ακολουθήσουμε εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό. Γι’ αυτό εμένα με ενδιαφέρει μετά από αυτή την εσωκομματική εκλογή να αποδομηθεί ιδεολογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, να εκτοπισθεί από τη θέση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο χώρος του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς να ανακτήσει την πολιτική ηγεμονία του και τον διπολισμό του με την Κεντροδεξιά. Αυτό νομίζω ότι πρέπει να ενδιαφέρει και τη νέα ηγεσία.

Είστε οπαδός της στροφής προς το Κέντρο. Ποιο είναι αυτό το Κέντρο τελικά;
Τη στροφή στο κέντρο την προδιαγράφει η ίδια η κοινωνία και οι πολίτες που επαναπροσδιορίζουν στη νέα κανονικότητα τις πολιτικές επιλογές τους με βάση αυτό που αντιλαμβάνονται ως ανάγκες της δικής τους ζωής και τις ραγδαίες κοινωνικές μεταβολές που ήδη συντελέστηκαν. Στην Ελλάδα όπως και στην Ευρώπη, οι πολίτες ζητούν από τις κυβερνήσεις και τα πολιτικά κόμματα να επενδύσουν στο κοινωνικό κράτος, στην κοινωνική προστασία, δηλαδή να επενδύσουν στην υγεία, στην εκπαίδευση, στην εργασία, στην ασφάλεια και στις νέες δεξιότητες που απαιτούνται από την ψηφιακή οικονομία και την ανάπτυξη, στις πολιτικές, ισχυροποιούν τη μεσαία τάξη και προστατεύουν τους μη προνομιούχους απέναντι στις ανισότητες που γεννά ο ανταγωνισμός στην αγορά εργασίας. Αυτό ξαναφέρνει στην επικαιρότητα τις ιδέες και τις πολιτικές της σύγχρονης Σοσιαλδημοκρατίας, του χώρου που παντού στην Ευρώπη διαμόρφωσε το κεκτημένο του κοινωνικού κράτους, της προστασίας των δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου και που εκφράζει το χώρο του προοδευτικού κέντρου και της κεντροαριστεράς. Δεν πρόκειται για το κέντρο μίας ξεπερασμένης πολιτικής γεωγραφίας, ή μίας παραδοσιακής αντίληψης για τις ίσες αποστάσεις από την δεξιά και την αριστερά. Θα σας θυμίσω ότι αριστερά και κεντροαριστερά στην Ευρώπη είναι η Σοσιαλδημοκρατία, ενώ στη ριζοσπαστική αριστερά κατατάσσονται τα αδελφά κόμματα του ΣΥΡΙΖΑ με έντονες αντιευρωπαϊκές θέσεις. Αλλά κάθε χώρα έχει την πολιτική παράδοσή της που χαρακτηρίζει το παρελθόν, αλλά δεν είναι αρκετή για να προδιαγράψει το μέλλον, ιδιαίτερα μετά από μεγάλη κρίση όπως αυτή της πανδημίας. Εννοώ λοιπόν τον χώρο του προοδευτικού Κέντρου και της Κεντροαριστεράς, ως τον χώρο της σύγχρονης Σοσιαλδημοκρατίας. Εννοώ μια πολιτική δύναμη μεταρρύθμισης, ευθύνης και αλλαγής, μια δύναμη εξουσίας που μπορεί να διαμορφωθεί στη βάση της νέας πολιτικής πλειοψηφίας και παραμένει ενεργός και διάχυτη στην κοινωνία.

Τι λέει αυτό το Κέντρο που δεν το λέει ο Α. Τσίπρας; Και τι μένει να πει αυτό το Κέντρο που δεν το λέει ο Κ. Μητσοτάκης; 
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία σχέση με το Κέντρο, την κεντροαριστερά και τη Σοσιαλδημοκρατία. Ταυτίστηκε σε όλα τα κοινωνικά ζητήματα με τις πλέον επικίνδυνες, λαϊκιστικές και ανεύθυνες πολιτικές θέσεις, από τα σκισίματα των μνημονίων και το διχαστικό δημοψήφισμα, τη συγκυβέρνηση με την εθνολαϊκιστική δεξιά του Π. Καμμένου, μέχρι την αλλοίωση των θεσμών και την υπονόμευση του κράτους δικαίου, την κάλυψη των μπαχαλάκηδων και την ανοχή στον πολακισμό. Και επειδή υπάρχει ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα στην αξιωματική αντιπολίτευση έχει την ευκαιρία ο κ. Μητσοτάκης να εμφανίζει αυτονόητες πολιτικές, όπως η σταθερή προσήλωση στην ευρωπαϊκή προοπτική, η ασφάλεια, η ανάπτυξη σαν κεντρώες επιλογές. Γι’ αυτό μίλησα προηγουμένως για την ανάκτηση της πολιτικής ατζέντας για τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις από το χώρο μας, ώστε να καταστεί σαφές οτι η πολιτική δύναμη θα εκφράσει την κοινωνική ατζέντα της νέας κανονικότητας, θα διεκδικήσει την επανάκαμψη της Σοσιαλδημοκρατίας με όρους διακυβέρνησης, και θα κατακτήσει την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον της Δυναμικής Κοινωνίας. Ο κ. Τσίπρας και  το ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τους ετερόκλητους συνοδοιπόρους τους προσφέρει καθημερινά πολιτικά «δώρα» στον κ. Μητσοτάκη, μία Ελλάδα της απαξίωσης, της ανοησίας και της χυδαιότητας των επαγγελματιών τρόλ, που έχει τελειώσει στη συνείδηση των πολιτών κι αυτό το ονομάζει αξιωματική αντιπολίτευση. Γι’ αυτό πρέπει να αλλάξουμε πολιτική γραμμή εμείς και να κερδίσουμε και πάλι την εμπιστοσύνη των πολιτών.

Η διαφοροποίησή σας έχει κάποιο προσωπικό στοιχείο για την ενοχλητική «μεταδημότευση του ’19» ή έχει πολιτικό υπόβαθρο; Πού δραστηριοποιείστε πολιτικά πλέον; Αθήνα ή Αχαΐα;
Οι θέσεις μου, οι παρεμβάσεις μου, ακόμα και οι διαφωνίες μου, ήταν και παραμένουν πολιτικές πριν, αλλά και μετά τις εκλογές του 2019. Στην πολιτική προσήλθα από την κοινωνία με επαγγελματική και ακαδημαϊκή διαδρομή αναγνωρισμένη στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, χωρίς αναπαραγωγή από κομματικούς σωλήνες και οικογενειακά φέουδα. Ανέλαβα ευθύνες στα δύσκολα του ΠΑΣΟΚ. Οι πολίτες έχουν τη δική τους εικόνα πως ανταποκρίθηκα. Γι’ αυτό έχω την πεποίθηση ότι στην πολιτική όλα είναι δημόσια και κρινόμαστε όλοι από τη πολιτική παρουσία μας και τις επιλογές μας. Δική μου επιλογή υπήρξε και παραμένει η Αχαΐα και η εκπροσώπησή της, όπως το έκανα την προηγούμενη τετραετία, δίνοντας φωνή σε κεντρικό επίπεδο στις ανάγκες και στα προβλήματά της. Ιδίως τώρα, που δεν την επιλέγουν κάποιοι που πολιτεύονται στο όνομά της.
Πρόσφατα ιδρύσατε τη «Δυναμική Κοινωνία» – ένα forum πολιτικού προβληματισμού και παρέμβασης, που ήδη έχει τοποθετηθεί για την «μετά την πανδημία» εποχή, την παιδεία και τα εργασιακά. Πώς βλέπετε την «επόμενη μέρα» της πολιτικής; Ποια είναι η σημασία που έχει η «μάχη των ιδεών», σε αυτή την κρίσιμη μετάβαση ;
Είναι κρίσιμη η μάχη των ιδεών, η μάχη της πολιτικής, μετά την πανδημία. Είναι κρίσιμη γιατί δεν αλλάζουμε μόνο εποχή, αλλά και συνθήκες ζωής με επιτακτικές πια τις ανάγκες της ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους, της ισότητας των ευκαιριών, της ανάπτυξης, της δίκαιης κατανομής του πλούτου και του ψηφιακού μετασχηματισμού του κράτους και της οικονομίας. Σε αυτά θα κριθεί το μέλλον της κοινωνίας μας και της νέας γενιάς. Πιστεύω ότι η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία καλείται σήμερα να ανταποκριθεί σε αυτές τις προκλήσεις και να εκφράσει νέες πολιτικές συμμαχιών των μεσαίων στρωμάτων και της μισθωτής εργασίας, με στόχο ένα ανορθωτικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, κοινωνικής συνοχής και εκσυγχρονισμού. Μετά την πανδημία, η πολιτική επαναπροσδιορίζεται με επίκεντρο τη Δυναμική Κοινωνία, μια κοινωνία δικαιοσύνης, ανάπτυξης, ασφάλειας και αλληλεγγύης

Είστε πρώην πρύτανης και πρώην υφυπουργός Παιδείας. Τι θα λέγατε σήμερα σε έναν νέο φοιτητή που μόλις συμπλήρωσε το μηχανογραφικό του, μέσα σε ένα εντελώς νέο εκπαιδευτικό περιβάλλον ;
Να ονειρεύεται το μέλλον του με θάρρος και αυτοπεποίθηση, να αγαπήσει τις σπουδές του και να στοχεύει πάντα ψηλότερα από αυτά που νομίζει ότι μπορεί να κατακτήσει, να δουλεύει πέρα από αυτό που απαιτείται για να περνάει τα μαθήματα και να αναζητά τη γνώση, τη μόνη κατάκτηση που θα τον συντροφεύει συνεχώς στη ζωή του και θα ορίσει σε μεγάλο βαθμό το επαγγελματικό μέλλον του.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News