Γιώργος Κριμαζάκης: Όταν απέρριψαν τη Χαρούλα Αλεξίου για τα… χοντρά πόδια της!

Παναγιώτης Ρηγόπουλος

Είναι ο συνθέτης, μεγάλων διαχρονικών επιτυχιών: «Είναι νωρίς για δάκρυα Στέλλα», «Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη», «Δροσοσταλιά μου», «Ας πούμε αν θες», «Αγαπιόμασταν», «Σε τι κόσμο βρέθηκα», «Ψέματα», «Να της πείτε καπετάνιοι χαιρετίσματα», «Η Μαρία των βράχων» και τόσων άλλων.
Τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει σπουδαία ονόματα: Πουλόπουλος, Βοσκόπουλος, Μαρινέλα, Χωματά, Κουμιώτη, Βιολάρης, Νομικός, Πετρόπουλος, Λίντα, Δάκης, Φ. Νικολάου, Χάρυ Κλυν και τόσοι άλλοι.

Ο Γιώργος Κριμιζάκης -περί ου ο λόγος- βρέθηκε στην Πάτρα, συναντήθηκε αποκλειστικά με την «Π», συστήνοντάς μας το νεότευκτο αυτοβιογραφικό βιβλίο του «Αξίες που μ’ αξίωσαν». Του ζητήσαμε να μας διηγηθεί κάποιες χαρακτηριστικές ιστορίες, από αυτό το πόνημα…

Η «ΛΥΡΑ» ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΤΗΝ ΧΑΡΟΥΛΑ!

«Κάποια μέρα ο Κώστας Βενετσάνος μου είπε:
«Μαέστρο, με πλησίασε ένα κοριτσάκι πριν από λίγο καιρό και μου ζήτησε να την ακούσω για να δω αν έχει καλή φωνή. Συμφώνησα, αλλά η προσωπική μου γνώμη δεν θα ήταν αρκετή για εκείνη. Θα έπρεπε να την ακούσει κάποιος μαέστρος, να της πει την άποψή του για τη φωνή της και να την καθοδηγήσει σωστά. Μπορείς να την ακούσεις;»

«Και βέβαια να μου τη φέρεις, το συζητάς; αλλωστε αναζητάμε ταλέντα…».
Ομολογώ ότι όταν την άκουσα έμεινα εκστασιασμένος! Ηταν από εκείνες τις φωνές που αναζητούσα. Της είπα ότι ήθελα ν’ ασχοληθώ μαζί της και αυτό τη χαροποίησε, γιατί ήταν κάτι που θα της έδινε φτερά να πετάξει. Η κοπελίτσα αυτή λοιπόν με την υπέροχη φωνή, ονομαζόταν Χάρις Αλεξίου!
Κάναμε πολλούς μήνες πρόβες, της πρότεινα να ερμηνεύει ποιοτικά λαϊκά τραγούδια και τη βοηθούσα να εκφραστεί καλλιτεχνικά με κάθε δυνατό τρόπο…

Κάποια στιγμή, της έκλεισα ακρόαση στη ΛΥΡΑ. Της είχα δώσει και μια κασέτα μ’ ένα τραγούδι που είχα γράψει για εκείνη, το «Σπασμένο ρόδο». Ενώ την περίμενα απέξω από τη ΛΥΡΑ μετά από λίγη ώρα τη βλέπω να έρχεται κλαμένη και πέφτοντας στην αγκαλιά μου να λέει:
-«Δεν με θέλουν… Μου είπαν ότι δεν τους κάνω…».
-«Δηλαδή τι δεν τους άρεσε; Η φωνή ή το τραγούδι;».
-«Τα πόδια μου!» απάντησε απογοητευμένη.
-«Τι; Τι δεν τους άρεσε;» ρώτησα κατάπληκτος.
-«Τα πόδια μου» επανέλαβε. «Είναι χοντρά! Και μου είπαν ότι δεν θα μπορέσουν να βγάλουν ποτέ εξώφυλλο με τέτοια πόδια!».

Πράγματι, τότε ήταν της μόδας στα εξώφυλλα των δίσκων να φωτογραφίζονται όμορφες νεαρές κοπέλες που φορούσαν μίνι φούστα.
Πείσμωσα λοιπόν και της είπα: «Μη στενοχωριέσαι Χαρούλα μου. Σύντομα θα τους αποδείξεις, ότι σε αυτά τα πόδια θα στηριχθείς!»
Και την πήγα στον Μάτσα, όπου τελικά έκανε συμβόλαιο και διέπρεψε!».

«ΜΠΑΜ ΚΑΙ ΚΑΤΩ» ME TON AΛΕKO ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟ!
Ηρθε κάποτε ο καιρός που άρχισα να γράφω πολ­λά τραγούδια και να συνθέτω μελωδίες για διάφορα είδη του θεάτρου, ανάμεσα στα οποία ήταν και η επιθεώρηση. Θυμάμαι μάλιστα ότι σε μία καλοκαιρινή είχα γράψει μουσική για επτά θεατρικές παραγωγές. Τότε γνωρίστηκα με τον Αλέκο Σακελλάριο, τον οποίο γίναμε φίλοι σχεδόν αμέσως. Η χημεία που υπήρξε ανάμεσά μας από την πρώτη κιόλας στιγμή που συναντηθήκαμε ήταν τέτοια, που με κάλεσε σπίτι του.

Του τηλεφωνώ λοιπόν κάποια στιγμή και πάω. Θυμάμαι ότι μου είχε κάνει εντύπωση ένα άσπρο σκυλάκι που είχε πάνω στο γραφείο του. Συνήθιζε όπως μου εξήγησε, να κάθεται σε μια γωνιά και να τον παρακολουθεί ενώ ο ίδιος έγραφε τα σενάρια. Αυτό το σκυλάκι μου άρεσε πολύ και πήγα κοντά, για να το χαϊδέψω λιγάκι.
«Πώς το λέτε;» ρώτησα.
«Μπαμ», μου απαντάει.
«Τι μπαμ; Τι όνομα έχει το σκυλάκι εννοούσα» διευκρίνισα.
«Μπαμ!» επανέλαβε και δείχνοντάς μου τη θέση του πάνω στο γραφείο, συμπλήρωσε:
«Εκεί το βάζω από τότε που ήταν μικρό. Απλά μια μέρα που πήγα να πάρω ένα βιβλίο από τη βιβλιοθήκη, έτρεξε να με ακολουθήσει και έπεσε κάτω! Τον ονόμασα λοιπόν κι εγώ Μπαμ!».

Από τότε, κάθε φορά που ο «Μπαμ» με έβλεπε όταν επισκεπτόμουν τον Αλέκο Σακελλάριο, έτρεχε πάντα να τον πάρω στην αγκαλιά μου. Αλλωστε τον γέμιζα χάδια και προφανώς διαισθανόταν την υπερβολική αγάπη που τρέφω για τα ζώα.
«Ασ’ τον εκεί…» μου έλεγε χαριτολογώντας ο Αλέκος «για να μην τον βγάλω …«Μπάμ και κάτω!».

Η «ΣΤΕΛΛΑ» ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΣΤΟ…ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ!
«Ο Νίκος Καζής, καταξιωμένος ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου, είχε την μπουάτ «Ταβάνια» στην Πλάκα. Μια μέρα μου λέει:
«Εχω φίλη μου μια δημοσιογράφο, η οποία – κατά τη γνώμη μου – γράφει καλούς στίχους και μου ζήτησε να της γνωρίσω νέους συνθέτες, για να μπορεί να κάνει και αυτή μια αρχή. Μάλιστα μου είπε, ότι μέσω κάποιου γνωστού της έστειλε μερικούς στίχους της στον Κώστα Χατζή, ο οποίος της είπε ότι θα τους μελοποιήσει».

Αφού συμφωνώ, την επόμενη μέρα ήρθε ο Κώστας Βενετσάνος και χαρούμενος μου σύστησε την κοπελίτσα που είχε το όνομα, Σώτια Τσώτου! Εκείνη μάλιστα μου είχε φέρει κι ένα χαρτάκι με στίχους της, το οποίο έβαλα στη τσέπη του σακακιού μου και της είπα ότι θα το κοίταζα όταν επέστρεφα στο σπίτι μου μετά το μαγαζί.

«Τι ώρα μπορώ να σου τηλεφωνήσω αν θέλω κάτι;» τη ρώτησα.
«Μπορείς από τις 2 μετά τα μεσάνυχτα, μέχρι και τις 6.30 το πρωί, γιατί τέτοιες ώρες γράφω!».

Το βράδυ που τέλειωσε το πρόγραμμα και μπήκα στο αυτοκίνητο για να φύγω – έμενα στην πλατεία Βι­κτωρίας τότε- καθώς οδηγούσα έβγαλα από το σακάκι μου το χαρτί με τους στίχους της. Τους διάβασα μια, τους διάβασα δυο: «Είναι νωρίς για δάκρυα Στέλλα, παίξε τις κούκλες σου και γέλα…».
Μέχρι να πάω στο σπίτι -ήταν τόσο κοντά άλλωστε από την Πλάκα- το τραγούδι είχε ολοκληρωθεί μέσα στο αυτοκίνητο! Το πρώτο που έκανα μόλις μπήκα μέσα, ήταν να καθίσω στο πιάνο και να παίξω τη μελωδία που στο μεταξύ είχα σκεφτεί και ύστερα πήγα κατευθείαν στο τηλέφω­νο και την κάλεσα.

Της έπαιξα στο πιάνο από το τηλέφωνο τη «Στέλλα» και αφού το άκουσε, μου είπε: «Τι τραγούδι Θεέ μου είναι αυτό; Γιώργο σ’ ευχαριστώ! Από σήμερα, θα είμαστε το νέο καλλιτεχνικό ζευγάρι, που δεν θα χωρίσει ποτέ!»
Και έτσι έγινε: Το 90% των τραγουδιών μου, τα έγραψα σε στίχους της!».

Στήριξη στον Σύλλογο «Κωστής Παλαμάς»

Ο διαχρονικός μουσικοσυνθέτης Γιώργος Κριμιζάκης, κατά την παραμονή στην Πάτρα, δήλωσε την υποστήριξή του στην Ολυμπιακή κίνηση του Συλλόγου Καλών Τεχνών Πάτρας «Κωστής Παλαμάς», για την ανάδειξη του ολυμπιακού ύμνου ως παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά.
Η συνάντηση του καλλιτέχνη, με τον συγγραφέα και πρόεδρο του Συλλόγου Δρ. Θεόδωρο Μαλλιά στον καλαίσθητο χώρο του ξενοδοχείου «My way», πραγματοποιήθηκε σε μια άκρως φιλική και ζεστή καλλιτεχνική ατμόσφαιρα.

H συγκινητική συζήτηση των δύο ανδρών, αναβίωσε μνήμες και δημιουργίες που έμειναν ανεξίτηλες στο πέρασμα των χρόνων και άφησαν το στίγμα τους στο χώρο του Πολιτισμού και της Τέχνης.

«Οφείλω να σιωπήσω για να μιλήσει το ίδιο το έργο του καλλιτέχνη Κριμιζάκη και εγώ απλά να του απευθύνω ένα λιτό ευχαριστώ για τον χρόνο που διέθεσε μαζί μου και τη διακαή επιθυμία του να στηρίξει την σημαντική μας πρωτοβουλία» δήλωσε ο Θεόδωρος Μαλλιάς.

Η συνάντησή τους επικυρώθηκε με την ανταλλαγή αναμνηστικών δώρων. Ο κ. Μαλλιάς δώρισε στον κ. Κριμιζάκη το πολυτελές λεύκωμα του «Ολυμπισμός», ενώ ο συνθέτης τού χάρισε την μουσική αυτοβιογραφία του, με τίτλο «Αξίες που με αξίωσαν».
Παράλληλα, ο κ. Μαλλιάς, προσέφερε στον κ. Κριμιζάκη το προσφάτως εκδοθέν σημαντικό βιβλίο-λεύκωμα του με τίτλο «Οι Καλλιτέχνες δημιουργούν Πολιτισμό».

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω