Πάτρα: Εκδήλωση του περιοδικού Άρδην και του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών

«1922-2022: Μετά την εισβολή στην Ουκρανία η αναζωπύρωση του τουρκικού επεκτατισμού»

Πάτρα

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η ανάδυση ενός πολυπολικού συγκρουσιακού κόσμου, αλλά και η τουρκική επεκτατικότητα, που απειλεί υπαρξιακά τον ελληνισμό σε Ελλάδα και Κύπρο, εκατό χρόνια μετά το 1922 θα είναι το αντικείμενο της συζήτησης που διοργανώνουν το Άρδην και ο Δικηγορικός Σύλλογος Πατρών την Πέμπτη 16 Ιουνίου στις 19.15 με θέμα: «1922-2022: Μετά την εισβολή στην Ουκρανία η αναζωπύρωση του τουρκικού επεκτατισμού».

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα του δικηγορικού συλλόγου Πατρών (Φιλοποίμενος 24 και Ρήγα Φεραίου, 3ος όρ.).

Θα μιλήσουν οι: Γιώργος Καραμπελιάς (συγγραφέας – πολιτικός αναλυτής), Χρήστος Μπούρας (πρύτανης πανεπιστημίου Πατρών), Θεόδωρος Παπαθεοδώρου (Καθηγητής Αντεγκληματικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου – πρ. υπουργός), Θεόδωρος Ρουσόπουλος, (βουλευτής – δημοσιογράφος).

Παρεμβαίνουν οι: Αθανάσιος Ζούπας, πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Πατρών, Θεόδωρος Ντρίνιας δημοτικός σύμβουλος, δημοτική παράταξη Κοινοτικόν, Μιχάλης Ροδόπουλος, πρόεδρος Συλλόγου Ελληνοουκρανικής Φιλίας “Φάρος”. Συντονίζει η δημοσιογράφος Βίκυ Φλέσσα.

Όπως σημειώνεται: «Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία λειτουργεί ως ιστορικός πυκνωτής ο οποίος επιταχύνει την είσοδο σε έναν πολυπολικό κόσμο. Η υποχώρηση της Δύσης κατά την περίοδο 2008-2021, επέτρεψε την ανάδυση της Κίνας, την αυτοκρατορική επανεμφάνιση της Ρωσίας, τον κατακερματισμό της παγκοσμιοποίησης σε μπλοκ.. Σε αυτό το πλαίσιο παλιές αυταρχικές και αντιδημοκρατικές αυτοκρατορίες (Κίνα, Ρωσία, Τουρκία) ανανεώνουν τις επεκτατικές διαθέσεις και ενέργειές τους.

Φέτος ολοκληρώνονται 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή. Η περυσινή επέτειος, των διακοσίων χρόνων από την Επανάσταση του 1821, επανέφερε στο προσκήνιο τις αξίες της Επανάστασης, γεγονός που αντανακλάστηκε και στην ομιλία του πρωθυπουργού στο Κογκρέσο των ΗΠΑ. Έτσι και η εφετινή θλιβερή επέτειος δεν θα πρέπει να περιοριστεί μόνο στην καταδίκη της γενοκτονίας και της εθνοκάθαρσης του Μικρασιατικού ελληνισμού. Θα πρέπει να επισημάνουμε τις βασικές αιτίες της που δεν ήταν άλλες από τον Διχασμό μεταξύ των Ελλήνων, ενώ το εμφυλιοπολεμικό κλίμα κυριάρχησε και στη συνέχεια, προκαλώντας αλλεπάλληλες καταστροφές.

Σήμερα η νεοθωμανική Τουρκία προσπαθεί να ολοκληρώσει αυτό που άφησε «ημιτελές» το 1922. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει έναν αχαλίνωτο τουρκικό επεκτατισμό, ο οποίος την απειλεί υπαρξιακά. Ο Ερντογάν μάλιστα,, μπροστά στη σταδιακή αμυντική ενδυνάμωση της Ελλάδας και την ενίσχυση των συμμαχιών της, επείγεται να χρησιμοποιήσει τη σημερινή κρίση για να απειλήσει ή ακόμα και να επιχειρήσει επιθετικές κινήσεις εναντίον της Ελλάδας.

Όμως όπως η Επανάσταση του 1909 ακολούθησε την ταπείνωση του 1897-1898, για να ανοίξει την περίοδο των νικηφόρων αγώνων της δεκαετίας του 1910 έτσι και σήμερα μια ύστατη αναγέννηση θα μπορούσε να υπερβεί την βαθύτατη παρακμή των τελευταίων χρόνων.

Προφανώς οι διπλωματικές και αμυντικές συμμαχίες που συνάπτει η χώρα είναι απαραίτητες, ωστόσο, δεν θα πρέπει να επαναπαυθούμε σε αυτές, αλλά να τις δούμε ως ένα παράθυρο ευκαιρίας που επιτρέπει την εσωτερική ενδυνάμωση της χώρας σε όλους τους τομείς: Παραγωγή, παιδεία, δημογραφική ανάταξη, αμυντική βιομηχανία, ενεργειακή βιωσιμότητα και πάνω από όλα αρραγής εθνική ενότητα».