Σποτάκι, να σας ζήσει

Ο διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας “ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ” Κωνσταντίνος Μάγνης γράφει για το σάλο που προκλήθηκε από το σποτάκι για το συνέδριο αναπαραγωγής.

Αν μπορούσαν τα σποτ να ενθαρρύνουν τάσεις και επιλογές με σοβαρό περιεχόμενο, οι Ελληνες θα είμαστε όλοι αιμοδότες και δότες μυελού και δωρητές οργάνων, ας ελπίσουμε όχι όλα αυτά μαζί την ίδια μέρα.

Τα σποτ είναι ένας σημαντικός προωθητικός μηχανισμός, αλλά δεν είναι επαρκής, όταν υπάρχουν αντίξοες κουλτούρες, ροπές ή συνθήκες. Ένα σποτ που σημείωσε επιτυχία ήταν αυτό της δεκαετίας του ’80 που μας παρότρυνε να τρώμε πορτοκάλια (όχι για την υγεία μας, αλλά για να μη μένει αδιάθετη η παραγωγή). Το σποτ ευτύχησε να συμπέσει με την καθιέρωση των διακοπών στην ελληνική κοινωνία, οπότε αρχίσαμε να συνηθίζουμε τους χυμούς που ήταν και πληρωμένοι. Πέτυχε επίσης το σποτ που μας συνιστούσε να τρώμε χοιρινό, γιατί δεν παχαίνει, αλλά νομίζουμε ότι θα πετύχαινε έτσι κι αλλιώς, γιατί το χοιρινό είναι ωραίο. Βοήθησε ότι οι γυναίκες, δεν φτάνει που δεν γεννάνε, δεν μαγειρεύουν κι όλας και γέμισε ο τόπος σουβλατζίδικα.  Πράγματι το χοιρινό δεν παχαίνει. Παχαίνουν οι πατάτες, τα ψωμιά, οι σάλτσες, τα τυριά, τα ζυμάρια.

Ο μεγάλος σαματάς για το σποτ που προωθούσε την προβληματική και τους σκοπούς του συνεδρίου υπέρ της αναπαραγωγής, οφειλόταν στην εύλογη καχυποψία ότι το συνέδριο θα διαποτιζόταν από μια ενοχοποιητική διάθεση κατά των προτεραιοτήτων και των επιλογών της σημερινής γυναίκας, λες και ο αποκλειστικός συντελεστής της αναπαραγωγής είναι η γυναίκα, λες και η τεκνοποίηση εξαρτάται μόνο από τις δικές της ιεραρχήσεις. Το ζητούμενο δηλαδή δεν ήταν η ενθάρρυνση της αναπαραγωγής για να αντιμετωπιστεί το δημογραφικό, αλλά η προβολή της ιδέας για τη Σωστή Οικογένεια, όπου η γυναίκα θα πρέπει κατ’ εξοχήν να είναι οικόσιτο είδος της πανίδας και μετά να ακολουθήσουν όλα τα πιθανά της επαγγελματικά κυνήγια. Αν ακολουθήσουν. Αν δεν ακολουθήσουν, δεν χάλασε δα και ο κόσμος. Εχει και άντρες η πλάση, να αναλάβουν τα σοβαρά καθήκοντα στις δουλειές, την επιστήμη και τη διοίκηση.

Το δημογραφικό βέβαια είναι ένα πρόβλημα. Αλλά πώς θα λυθεί; Εάν η γυναίκα «συνειδητοποιηθεί» εξ απόψεως βιολογικής αποστολής και επιβάλλει στον άνδρα, στο εργασιακό και κοινωνικό της περιβάλλον να γίνει σεβαστή και να εξυπηρετηθεί η αποστολή αυτή; Γιατί να μη γυριστεί ένα σποτ με πρωταγωνιστή έναν εργοδότη, τον οποίο θα πολιορκούσαν άλλου τύπου φωνές: «Πόσες υπάλληλοί σου είναι μητέρες; Χαίρεσαι όταν ακούς για μια εγκυμοσύνη; Εχει μούτρα η συνεργάτιδά σου να σου ανακοινώσει ότι είναι έγκυος; Της δίνεις κίνητρα; Μόνο για να φωνάζεις υπέρ της Εθνικής Ελλάδας είσαι πατριώτης;». Δεν θα ήταν και πολύ άδικο.  Από την άλλη, η οργανωτική επιτροπή του συνεδρίου τι θα έλεγε για ένα σποτ που θα απευθύνεται στους άνδρες που θα έλεγε, ας πούμε, η γυναίκα σου θέλει διδακτορικό, παράτα τη για μια νεότερη ή πιάσε όποια γυναίκα βρεις δεξιά κι αριστερά, κι όποια μείνει έγκυος έμεινε και βλέπουμε;

Το συνέδριο ενδεχομένως να ήταν σοβαρό και ισορροπημένο. Αλλά εξ όνυχος κρίνεται ο λέοντας. Και το σποτ ήταν όνυξ αποκαλυπτικός.

Αρθρώθηκε στη συνέχεια λόγος οξύς και αποδοκιμαστικός. Υπερασπιστικός της ελευθερίας των επιλογών. Σταθήκαμε στον όρο με περίσκεψη. Η ζωή μας είναι πράγματι το διάστημα που οριοθετείται από τις επιλογές μας με το περιεχόμενο που συνδέεται με τις επιλογές αυτές. Τι είδους πράγμα ωστόσο είναι η επιλογή; Άλλες φορές είναι ενσυνείδητο προϊόν ζύγισης καταστάσεων, σεναρίων, υποθέσεων, προοπτικών. Κι άλλες φορές είναι μια ζαριά μπροστά σε μια αμφίρροπη, διλημματική, αδιάφορη ή θολή περίσταση. Φτάνουν στον σταθμό δύο τρένα, παίρνεις το ένα, καλύτερο το ένα, παρά κανένα, να πάρεις και τα δύο αδύνατο. Κάθε φορά που παίρνεις το ένα, αναπολείς το άλλο. Δεν φανταζόμαστε ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που στα είκοσί τους είναι αποφασισμένοι να κάνουν δύο, τρία, τέσσερα ή κανένα παιδί. Η ζωή φέρνει τις μέρες και τα πράγματα και το ράλι που κάνεις αφοσιωμένος σε μια κατεύθυνση, είτε επειδή το απαιτεί η κατεύθυνση είτε επειδή η κατεύθυνση σου αυτοεπιβάλλεται, βαπτίζεται βαρύγδουπα ως επιλογή. Αλλά εσύ ξέρεις πόσες και πόσες μέρες ή νύχτες κάθεσαι και σκέφτεσαι τον εαυτό σου αλλιώς, ως μάνα , ως πατέρα, ως τίποτα, ως άλλο επάγγελμα, ως άλλο όνομα, ως σε άλλο τόπο. Επιλογές, λέει. Αν ήξερες να φτιάχνεις τρένα, θα έφτιαχνες.

Πες του σκηνοθέτη να μη γυρίσει άλλα σποτ. Αυτό για τα πορτοκάλια, είναι αρκετό.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ