Τα χρόνια της αθωότητας
Ο Γιώργος Πλούμης είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός – συγγραφέας.
Οταν χτυπά το πρώτο κουδούνι, οι αυλές των σχολείων θα γεμίσουν και πάλι από παιδιά και οι παιδικές φωνές θα ταράξουν τη θερινή ραστώνη των γειτόνων και θα τους θυμίσουν ότι τα σχολεία ξεκίνησαν.
Αφού ευχηθώ καλή δύναμη σε παιδιά και δασκάλους που ρίχνονται στον αγώνα της μόρφωσης κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, βλέπετε η πανδημία είναι ακόμα εδώ, θα ήθελα να σας ταξιδέψω, ιδιαίτερα εμάς τους μεγαλύτερους σε αλλοτινούς καιρούς, σε εποχές περασμένες αλλά όχι λησμονημένες.
Και τι δεν θα δίναμε, να ξαναγινόμαστε πάλι πιτσιρίκοι με κοντοπαντέλονο μπάλα και ξυλίκι.
Επιστροφή λοιπόν στα χρόνια της χαμένης αθωότητας.
Οταν ήμουν μικρός και με ρωτούσανε τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, έλεγα αστροναύτης. Ηταν η εποχή που η παιδική φαντασία οργίαζε, καθώς οι Αμερικάνοι πατούσαν το φεγγάρι με τα διαστημικά προγράμματα Απόλλων.
Αργότερα προσγειώθηκα στην πραγματικότητα και δεν έγινα αστροναύτης, ήταν άλλωστε κομματάκι δύσκολο, έγινα καθηγητής, επάγγελμα πιο γήινο και πιο προσγειωμένο, αν και σπούδασα χημικός, και για 30 χρόνια ήμουν ανάμεσα σε παιδιά και σε εφήβους.
Επομένως η αυριανή μέρα δεν είναι δυνατόν να με αφήνει ασυγκίνητο ιδιαίτερα τώρα που μεγάλωσα πάρα πολύ και είμαι πια συνταξιούχος.
Οι αναμνήσεις πάμπολλες τόσο από την μαθητική μου ζωή όσο και από την εκπαιδευτική μου σταδιοδρομία.
Εκείνες όμως που έχουν χαραχθεί ανεξίτηλα στο μυαλό μου είναι οι παιδικές μνήμες, εκεί στη παλιά τη γειτονιά με τους χωματόδρομους και τις αλάνες.
Γυρνούσα λοιπόν από το σχολείο, διάβαζα γρήγορα τα μαθήματά μου και κατέβαινα να παίξω μπάλα εκεί στη γειτονιά Κωνσταντινουπόλεως και Πέντε Πηγαδίων γωνία. Τότε τα αυτοκίνητα ήταν λιγοστά, η κίνηση στους δρόμους μικρή και οι γειτονιές έσφυζαν από μαθητόκοσμο.
Οι δύο ακακίες στο πεζοδρόμιο της κυρά Λένης ήταν τα δοκάρια μας και το παιχνίδι ξεκινούσε, αλλά δεν τελείωνε πάντοτε, γιατί έβγαιναν οι γειτόνισσες στα παράθυρα και μας κατσάδιαζαν που τους χαλούσαμε την ησυχία, μερικές δε οι πιο θερμόαιμες μας έριχναν και κανένα μπουγέλο.
Σήμερα δεν βλέπουμε παιδιά να παίζουν στους δρόμους, άλλωστε είναι πλέον πολυσύχναστοι και τα αυτοκίνητα πάρα πολλά. Τα παιδιά έχουν άλλα παιχνίδια ηλεκτρονικά πλέον.
Τυχερά όμως είναι τα παιδιά που μένουν στις γειτονιές και παίζουν ακόμη στις αλάνες.
Οταν αρχίζουν τα σχολεία με τον καθιερωμένο αγιασμό, πολλοί επίσημοι, υπουργοί, βουλευτές δήμαρχοι, περιφερειάρχες, διευθυντές εκπαίδευσης, σχολικοί σύμβουλοι θα περάσουν από τα σχολεία, να κάνουν αισθητή την παρουσία τους και να υποσχεθούν ότι θα κάνουν τα πάντα για την καλή λειτουργία των σχολείων.
Καλό βέβαια θα ήταν να περνάνε από τα σχολεία και τις άλλες μέρες όχι μόνο στον αγιασμό.
Καλή σχολική χρονιά λοιπόν σε όλα τα παιδιά και μην ξεχνάτε ότι οι ρίζες της παιδείας πικρές, οι δε καρποί πολύ γλυκείς.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
