Θα υψωθεί λευκή σημαία;

Στις τοποθετήσεις όλων των πολιτικών αρχηγών τις ημέρες αυτές, καταγράψαμε την επισήμανσή τους ότι η επόμενη μέρα αναμόρφωσης της χώρας, απαιτεί ενιαίο μέτωπο χωρίς κομματικές ή άλλες ρωγμές.

Και πράγματι έτσι είναι. Ή για την ακρίβεια έτσι πρέπει να είναι, διότι δεν είναι αυτονόητη αυτή η συμμαχία.
Δύσκολα βγαίνει κάποιος από τη στενή κομματική ομπρέλα. Η χώρα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο πεδίο μάχης. Θα υψωθεί λευκή σημαία απ’ όλες τις πλευρές; Θα υπάρξει συσπείρωση γύρω από τον κοινό στόχο;

Οι επόμενες ημέρες θα δώσουν απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα και πολύ περισσότερο θα δείξουν πόσοι από τους πολιτικούς αρχηγούς πίστευαν αυτά που είπαν και υποσχέθηκαν στον ελληνικό λαό.
Ο τελευταίος πάντως, επί τόσες δεκαετίες έχει εκπαιδευτεί και δεν προσδοκά την ωριμότητα του πολιτικού συστήματος, ώστε η επόμενη μέρα να βρει τους εκπροσώπους του από την ίδια πλευρά και σε κοινό τραπέζι.

ΤΩΡΑ ΤΟ ΘΥΜΗΘΗΚΑΜΕ
Μέχρι τώρα, σπάνια οι Έλληνες ασχολούμαστε με το Τατόι. Ούτε καν για ιστορικούς και μουσειακούς λόγους δεν φροντίσαμε να συντηρήσουμε τα κτίσματα και όλα τα κειμήλια που αφορούν τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο της χώρας μας.

Κι αυτό συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Όλες οι χώρες του κόσμου συντηρούν και αναδεικνύουν κάθε κομμάτι της πολιτικής ιστορίας του τόπου τους. Μάλιστα, εμείς οι ίδιοι είμαστε που ταξιδεύοντας στις χώρες αυτές πληρώνουμε αδρά για να επισκεφτούμε αυτούς τους χώρους και να καταθέσουμε τον θαυμασμό μας για τη συντήρησή τους.

Το ενδιαφέρον μας αναζωπυρώθηκε μαζί με τις φλόγες που κατέκαψαν μέρος αυτού. Αίφνης οι πάντες ανησύχησαν για την τύχη των κειμηλίων. Κι αυτό όχι τόσο για τα ίδια τα κειμήλια, όσο για να χρεώσουμε έναν ακόμα λάθος χειρισμό στην κυβέρνηση.
Το θέμα είναι αυτό το ενδιαφέρον να συντηρηθεί και να απαιτήσουμε επιτέλους να αξιοποιηθεί ο χώρος και να αναδειχτεί η ιστορία του.