Το επικίνδυνο «τι θα πει ο κόσμος…»

Η κοινωνία μας, όλο και πιο πολύ στις μέρες μας, συζητά και προβληματίζεται για τις σχέσεις των γονέων με τα ίδια τους τα παιδιά. Κι όχι τυχαία, αφού καθημερινά πλέον, πλείστα περιστατικά έρχονται να καταδείξουν, ότι κάτι δεν πάει καλά.

Η επικρατούσα άποψη, ότι οι γονείς θα πρέπει να αποδέχονται τα παιδιά τους «όπως και να ‘χει», αλλά κι αυτά να τα πηγαίνουν καλά μαζί τους, επίσης, «όπως και να ‘χει», ως σκεπτικό καθίσταται, πια, μη «φυσιολογικό» αλλά κυρίως άκρως επικίνδυνο.

Παιδιά, που δεν έχουν την ψυχολογική υποστήριξη των γονιών τους, εύλογα μπορεί να σκέπτονται πως, αν αυτοί που υποτίθεται ότι τα αγαπούν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο, δεν τα στηρίζουν, τότε ποιος θα το κάνει;

Έτσι, κάπως, η δυστυχία είναι διπλή και οδηγεί σε προσωπικά τραύματα, απουσία συναισθηματικής νοημοσύνης, προβλήματα ψυχικής υγείας κ.ά.

Κι εδώ, στις δικές μας μικρές κοινωνίες, όπου αυτές καθορίζουν το τι γίνεται με κάποια παιδιά, η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη.

Στην πραγματικότητα, κόπτονται οι δεσμοί μεταξύ γονέων – παιδιών και σ’ αυτές τις περπτώσεις, ο κοινωνικός περίγυρος και άνθρωποι εκτός οικογένειας γίνονται …«ανάδοχη οικογένεια» γι’ αυτά.

Κάπως έτσι, επέρχεται ο «θάνατος» της σχέσης. Με προκαταλήψεις.

Αν αύριο, εμείς δεν θέλουμε να είμαστε οι πρωταγωνιστές μια δικής μας οικογενειακής «τραγωδίας», ας το ψάξουμε, όσο ακόμα είναι καιρός.

Ας διερευνήσουμε τις τυχόν προκαταλήψεις μας.

Ας επιστρέψουμε στην πραγματική επαφή.

Ας παράσχουμε την βοήθεια που χρειάζεται.

Ας ζητήσουμε τη βοήθεια ενός θεραπευτή, φίλου ή άλλου οικογενειακού μέλους.

Η αποφυγή μιας οδυνηρής απώλειας του παιδιού μας, προϋποθέτει μία ανατρεπτική αποδοχή, μέσα από έντονη και δύσκολη εσωτερική πάλη, που θα νικήσει το…«τι θα πει ο κόσμος…»!

 

 

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ