Τζίμης Πολίτης: «Με τον πατέρα μου μοιάζαμε στο χιούμορ»
Είχε την ωραία ιδέα να συναντηθεί με τον αείμνηστο πατέρα του σε ένα βιβλίο που τιτλοφόρησε με χιούμορ –διαθέτει άφθονο, άλλωστε- «Πατήρ και υιός στο ίδιο πνεύμα» (εκδ. Μποτίλια). Κι όταν λέει στο ίδιο πνεύμα, εννοεί θεατρικά, αφού στις σελίδες του βρίσκουμε τα δύο έργα -«Αντζουλος και Μαριεττίνα» και «Ευκαριστώ κυρία»- που φέρουν την υπογραφή των Πολίτηδων. Του αείμνηστου δημοσιογράφου-συγγραφέα Νίκου Ε. Πολίτη και του ίδιου, του πολυτάλαντου Τζίμη Πολίτη. Με την ευκαιρία, λοιπόν, της παρουσίασης του βιβλίου, που θα γίνει σήμερα Κυριακή στις 17.30 στο «Επίκεντρο», ο χαρισματικός υιός μιλά στην «Π».
Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πότε και με ποια αφορμή πρωτόπιασες στυλό για να γράψεις και τι ήταν αυτό;
Θυμάμαι την πρώτη μου εμπειρία ως… αθλητικός ανταποκριτής για το χάντμπολ, με το οποίο ασχολούμουν τότε, για ένα αθλητικό περιοδικό της Αθήνας. Εγραψα ένα άρθρο για την πορεία του αθλήματος στην Πάτρα. Από τότε κατάλαβα ότι η δουλειά του δημοσιογράφου, που έκανε ο πατέρας μου, ήταν πολύ δύσκολη!
Σε είχε επηρεάσει το γεγονός ότι μεγάλωνες δίπλα σε έναν προικισμένο συγγραφέα;
Αργησα να συνειδητοποιήσω τη μαγική αυτή δεύτερη ιδιότητά του, αφού την εκδήλωσε όταν συνταξιοδοτήθηκε από τη δουλειά του… Ο πατέρας μου, σεμνός εκ φύσεως, δεν το θεωρούσε κάτι συγκλονιστικό. Απλά ήταν το χόμπι που έδωσε νόημα στη ζωή του, από τότε μέχρι το τέλος της…
Πώς προέκυψε η ιδέα να συναντηθείς συγγραφικά με τον πατέρα σου σε ένα βιβλίο μέσω δύο θεατρικών έργων- «Αντζουλος και Μαριεττίνα» του Νίκου Βερετή (όπως υπέγραφε) και «Ευκαριστώ κυρία» με τη δική σου υπογραφή, που ευτύχησαν να ανέβουν και τα δύο στο σανίδι και, μάλιστα, να βραβευτούν;
Το «Αντζουλος και Μαριεττίνα» το έγραψε, όπως έλεγε και ο ίδιος, «χάριν παιδιάς» σε πεζό λόγο. Το έγραψε με ψευδώνυμο, γιατί η συγγραφική πραγματεία του ήταν σε διαφορετικό πεδίο. Οπότε, όταν το διασκεύασε η Βικτωρία Αγγελοπούλου σε θεατρικό -αφού της έδωσε την έγκρισή του και τις επτανησιακές γλωσσικές «διδαχές» του- και παίχτηκε, ήταν τόσο χαρούμενος που σκέφτηκα, λίγο αργά ίσως, ότι έπρεπε να βιβλιογραφηθεί.
Είχε ήδη ολοκληρώσει την πορεία του και το δικό μου (το «Ευκαριστώ κυρία») οπότε έγινε αυτό το πάντρεμα. Ο τίτλος του βιβλίου νομίζω κάνει κατανοητή την κοινή εκδοτική απόπειρα, με χιούμορ.
Η σκηνοθεσία του «Αντζουλος και Μαριεττίνα» που ανέβηκε το 2004-2005 στο θέατρο «Αγορά» τι δρόμους σού άνοιξε;
Ημουν ευτυχισμένος τότε που έπαιζα ως ηθοποιός ήδη 6 χρόνια και στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρωταγωνιστής σε έργο του πάτερα μου, που ούτε που είχε περάσει από το μυαλό μου η ιδέα της σκηνοθεσίας. Αυτό έγινε πολύ αργότερα όταν εντάχθηκα ολοκληρωτικά, στη θεατρική ομάδα του «Επίκεντρου».
Ο πατέρας σου πρόλαβε να δει την παράσταση. Πώς του φάνηκε; Τι σου είπε;
Εγινε μια έξτρα pro-generale παράσταση με μοναδικό θεατή τον πατέρα μου. Λόγω των κινητικών προβλημάτων του, ήταν δύσκολη η παρουσία του σε ένα μικρό θέατρο, όπως το «Αγορά», σε κανονική παράσταση. Η συγκίνηση όλου του θιάσου και του ίδιου, πολύ μεγάλη! Θα θυμάμαι για πάντα αυτές τις στιγμές. Γι’ αυτό θα ευγνωμονώ διά βίου τη Βικτωρία και όλη την ομάδα του ΡΕΦΕΝΕ…
Ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, παρουσιαστής. Πού νιώθει περισσότερο ο εαυτός του ο Τζίμης Πολίτης;
Πέτυχες ακριβώς τη σειρά! Ημουν φοιτητής στα οικονομικά στην Αθήνα, όταν σκέφτηκα τη Δραματική Σχολή. Δίστασα για διάφορους λόγους. Ευτυχώς, μετά από χρόνια, μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω, ερασιτεχνικά, όλα όσα δεν έκανα επαγγελματικά. Τα άλλα τρία ήρθαν μεταγενέστερα και σχεδόν χωρίς να το καταλάβω.
Για να παίξουμε λίγο με τον τίτλο του βιβλίου, κατά πόσο ήσασταν στο ίδιο πνεύμα με τον πατέρα σου, όσο ήσουν σε εφηβική/νεαρή ηλικία; Γραπτά σου του είχες δείξει, αλήθεια; Κι αν ναι, πώς είχε αντιδράσει;
Του έδειξα εκείνο το πρώτο αθλητικό ρεπορτάζ που ανέφερα πιο πάνω… Του άφησα το δακτυλογραφημένο χαρτί για 10 λεπτά. Μου το γύρισε κατακόκκινο από τις διορθώσεις και τις βελτιώσεις!!! Λόγω επαγγέλματος ήταν αυστηρός με τους χειριστές του γραπτού λόγου…
Σε τι μοιάζατε και σε τι διαφέρατε πατήρ και υιός;
Νομίζω μοιάζαμε στο χιούμορ… Διαφέραμε σε όλα όσα διαφέρουν οι άνθρωποι που έχουν μια γενιά διαφορά: Στις συμπεριφορές, στις αξίες και ιδίως στον χειρισμό του γραπτού και προφορικού λόγου.
Πάντως, σημείο συνάντησής σας είναι και το Πατρινό Καρναβάλι. Πώς το αξιολογείς σήμερα και τι τονωτικές «ενέσεις» θα πρότεινες;
Ο πατέρας μου ήταν τυχερός, γιατί έγραψε την ιστορία του Πατρινού Καρναβαλιού από την αρχή, έως την εποχή που ήταν στην άνθησή του (1987). Δεν ξέρω τι θα έγραφε, αν ζούσε και έπρεπε να φτάσει την εξιστόρηση του θεσμού, μέχρι σήμερα. Νομίζω ότι η κυριότερη τόνωση που μπορεί να προσφερθεί στο Καρναβάλι μας είναι να αφεθεί η διοργάνωσή του στα χέρια ανθρώπων που το ξέρουν καλά και το αγαπάνε πολύ
Ετοιμάζει κάτι άλλο αυτό τον καιρό η πένα σου; Εχεις κάποια άλλα σχέδια προσεχώς;
Βελτιώνω ένα θεατρικό έργο που έχω γράψει σε επτανησιακή διάλεκτο και φαντάζομαι, κάποια στιγμή, να γίνει παράσταση. Επίσης. γράφω μικρές σύγχρονες ιστορίες, που μπορεί κάποτε να γίνουν βιβλίο. Εξαρτάται από τις αντοχές του φίλου μου, εκδότη Δημ. Νικολόπουλου (εκδόσεις Μποτίλια).
Τα αμέσως προσεχή σχέδια αφορούν την παράσταση που θα ανεβάσουμε με την ομάδα του Επίκεντρο+ για τη νέα θεατρική σεζόν.
*Το βιβλίο διατίθεται στα εξής σημεία πώλησης: Βιβλιοπωλείο Γαλιατσάτου, 92 COPY25, Γωνιά του Βιβλίου, Discover, Πίξελbooks, Πολύεδρο.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
