Βασιλική Φιλιππαίου: «Εμπνέομαι από τα πάντα και από το τίποτα»
Μεγάλωσε σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, όπου η μουσική είχε έντονη και καθημερινή παρουσία. Πώς θα μπορούσε, λοιπόν, να ξεφύγει από τη μαγεία της; Εξ ου και την επέλεξε από μικρή και την ακολουθεί πιστά έως σήμερα. Η συνθέτις, καθηγήτρια Ανωτέρων Θεωρητικών και διευθύντρια της Φιλαρμονικής Εταιρίας Ωδείο Πατρών Βασιλική Φιλιππαίου μοιράζεται με την «ΠτΔ» σταθμούς της πορείας της.
Εντονότερες μνήμες από τα παιδικά σας χρόνια;
Στην οικογένειά μου η μουσική είχε πάντα παρουσία, από τα παιδικά μου χρόνια. Κάθε βράδυ ο μπαμπάς μου άκουγε μουσική και ειδικά όπερα. Συζητούσαμε για τη μουσική που ακούγαμε, για τα όργανα που έπαιζαν, για τις υποθέσεις των έργων. Η ποιοτική μουσική δεν έλειπε από τα καθημερινά μας ακούσματα. Ο ίδιος έπαιζε κόρνο στα νεανικά του χρόνια.
Αρα, όπως μας τα λέτε, η μουσική για εσάς ήταν…
Ηταν επιλογή. Από τα δέκα μου χρόνια παρορμητικά και αργότερα συνειδητοποιημένα.
Είχατε σπουδαίους δασκάλους: Κωνσταντίνος Κυδωνιάτης, Αλκης Μπαλτάς, Θόδωρος Αντωνίου. Τι κρατάτε από αυτούς;
Την πειθαρχία, την επιμονή στη λεπτομέρεια και την ανάγκη της γνώσης από τον Κωνσταντίνο Κυδωνιάτη, τη φαντασία και την τόλμη στην ενορχήστρωση από τον Αλκη Μπαλτά και πόσα πολλά από τον Θόδωρο Αντωνίου! Τη χρήση και εκμετάλλευση του χρόνου, πώς με μια ιδέα, τρεις νότες, «στήνεις» ένα έργο. Πώς με τη χρήση ενός μικρού (ίσως και ασήμαντου) στοιχείου δομείς μια φόρμα. Πώς να μετατρέπεις την κάθε στιγμή σε μια δημιουργική πράξη, να δίνεις ευκαιρίες και να αφήνεις χώρο στους νεότερους. Να ακούς τους μαθητές σου.
Διδασκαλία-καθηγήτρια Μουσικής Μέσης Εκπαίδευσης, επί 24 χρόνια, Ανωτέρων Θεωρητικών της Μουσικής στη Φιλαρμονική Εταιρία Ωδείο Πατρών, σύνθεση, μελέτη, ανάλυση, συγγραφή. Τι αγαπάτε σε κάθε μια από αυτές τις ενασχολήσεις σας;
Η διδασκαλία αφορά έναν τομέα προσφοράς. Αυτός που διδάσκει οφείλει να πιστεύει ότι η γνώση και η εμπειρία πρέπει να μεταδίδονται. Τα παιδιά πάντα καταλαβαίνουν τις προθέσεις του δάσκαλου. Τα χρόνια στο Γυμνάσιο Λουσικών (1985-1996) ήταν τα πιο όμορφα χρόνια στη Μέση Εκπαίδευση. Οι μαθητές μου από το Ωδείο είναι συνάδελφοι. Τα υπόλοιπα αφορούν εμένα, τις επιλογές μου, τις ανάγκες μου και τη χρήση του καθημερινού χρόνου.
Από το 1995, διευθύντρια της 130ετούς, φέτος, Φιλαρμονικής Εταιρίας Ωδείο Πατρών, όπου έχετε δημιουργήσει δύο θεματικούς κύκλους. Πώς θα περιγράφατε αυτή διαδρομή με τα ωραία, τα δύσκολα, τις προκλήσεις της;
Τα δύσκολα υπερισχύουν και οι προκλήσεις έχουν μια δυναμική. Η ουσία βρίσκεται στο αν πιστεύεις αυτό που κάνεις και γιατί. Το «ωραίο» το συναντάς στο βλέμμα αυτών που κατεβαίνουν τα τρία σκαλοπατάκια της σκηνής.
Ως συνθέτις εμπνέεστε από…
Από… από τα πάντα, από το τίποτα. Είναι έμπνευση, ή είναι ανάγκη για έκφραση; Ανάγκη για εξωτερίκευση όσων «μαζεύεις» μέσα σου. Το γράψιμο είναι κάτι προσωπικό, βρίσκεσαι με σένα, «αναλύεσαι» εκείνες τις ώρες, είναι μια μορφή διαλογισμού. Η έμπνευση, ναι, υπάρχει. Στιγμιαία και φεύγει. Μετά πρέπει να ακολουθήσει η «δουλειά». Πολλή δουλειά, με υπομονή και επιμονή, με γνώση και πειθαρχία.
Στις δυσκολίες, γενικά, ποια τα όπλα σας;
Η σιωπή. Η απόσυρση.
«Πραγματεία στην αρμονία της τονικής μουσικής» ο τίτλος του τελευταίου βιβλίου σας (εκδ. Το Δόντι). Πού βρίσκετε τη δική σας αρμονία στην καθημερινότητα;
Την ψάχνω! Την ανακαλύπτω σε κάποια πολυθρόνα, κρυμμένη σε κάποιο βιβλίο, περπατάμε παρέα, στη συζήτηση με κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, σ’ ένα απογευματινό φλιτζάνι πράσινο τσάι.
Στόχοι/όνειρά σας;
Η σκέψη ενός στόχου δημιουργεί χώρο για ένα νέο στόχο. Να έχω υγεία και ηρεμία για να ονειρεύομαι κάθε ώρα, της κάθε ημέρας. Ονειρα που δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ. Ονειρα, δηλαδή! Σκέψεις και σχέδια σε μια αδιάκοπη κίνηση, που θα προσγειώνονται σε 5 οριζόντιες γραμμές.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
