Ο σταυρός μας κι ο Σταυρίδης
Ο διευθυντής σύνταξης της «Π» Κωνσταντίνος Μάγνης γράφει για τις… ευχές!
Τετάρτη, 12 Ιανουαρίου. Φυσάει ο βοριάς που παγώνει τα αρνάκια. Συναντάμε άνθρωπο που θα μας πει απλά Καλημέρα. Ανακουφίζονται οι μαγκούφηδες Εμπενίζερ Σκρουτζ, που δικαιώνονται τις περισσότερες μέρες του χρόνου, απλά τον Δεκέμβριο πρέπει να κάνουν υπομονή. Αφήνουμε πίσω μας τις γιορτές, την Πρωτοχρονιά, τον χιονοπόλεμο με τις ευχές για το νέο έτος. Ακούμε και διαβάζουμε τις πρώτες γκρίνιες για το μακρόσυρτο πέρασμα του Ιανουαρίου του μήνα που σου δίνει την αίσθηση ότι οι μέρες του δεν είναι 31 ή ότι οι 31 μέρες του είναι μακρύτερες από τις μέρες των άλλων μηνών. Αθεράπευτη η ανάγκη μας να περνάει ο χρόνος, ατελείωτος ο εκατονταετής μας πόλεμος με την καθημερινότητα. Ξυπνάμε και αισθανόμαστε ότι μας περιμένει έξω μια στρατιά από αμείλικτους εχθρούς. Βασικοί μας σύμμαχοι: Τα διαλείμματα για καφέ, με πρώτο και καλύτερο το διάλειμμα για καφέ που κάνεις πριν καν αρχίσεις τη δουλειά, το «κάνω ένα τσιγάρο κι έρχομαι», το τσατ και η ενημέρωση του διαδικτύου, ο ξεκούδουνος τζόγος, η αδημονία για το γουίκ εντ, οι τηλε-σειρές. Και βέβαια οι ευχές.
Οι ευχές αποκαλύπτουν, λέει, καλόκαρδο άνθρωπο. Είναι ο τύπος που τη στήνει από νωρίς: Καλημέρα, καλή εβδομάδα και καλό μήνα, σου λέει. Αμήν, οφείλεις να απαντήσεις, αν δεν θέλεις να καταχωριστείς στη χορεία των μισανθρώπων που αγριεύουν με τις περιττές διαχύσεις, με αυτό το αναίτιο πρωινό αίτημα συνθηκολόγησης που συνήθως εκδηλώνεται με ευχετήριο μυδραλιοβόλο. Οι πολέμιοι των ευχών ανακαλύπτουν στους εξορκισμούς αυτούς μια σχεδόν απροκάλυπτη εκδοχή βασκανίας. Τι θα πει «να πάνε όλα καλά»; Να μην πάθουμε διάστρεμμα πηγαίνοντας στο γραφείο; Να μη μας τρακάρει κάποιος απρόσεκτος; Να μην απολυθούμε; Να μην προσβληθούμε από αυτοάνοσο σύνδρομο; Να μη μας χυμήξει πιτ μπουλ; Γιατί πρέπει να ξεκινάμε τη μέρα μας με την αίσθηση ότι οι δρόμοι και οι χώροι είναι διάσπαρτοι από καλικαντζάρια και τριβόλια; Γιατί να μην τρέφουμε την αισιόδοξη πεποίθηση ότι οι δυσκολίες είναι μια πρόκληση για έργο που δίνει οξυγόνο στο μυαλό του ανθρώπου; Όχι πως ελέγχεις τη μοίρα σου απολύτως, αλλά το στραμπούληγμα μπορείς να το αποφύγεις, αν έχεις λιγότερο τον νου σου στις ευχές, και περισσότερο στα ανισόπεδα σημεία της διαδρομής. Θυμηθήκαμε έναν νεαρό οδηγό δικύκλου: Πορευόταν χωρίς κράνος, με το κινητό στο χέρι, και μόλις πέρασε από εκκλησία θεώρησε αναγκαίο να κάνει τον σταυρό του: Πίστευε πως η προστασία είναι θεόσταλτη δύναμη.
Δεν είναι όλες ίδιες οι ευχές, κι ας έχουν ίδιο τον παλμό όταν χτυπάνε. Άλλος λέει Καλή Χρονιά, και εννοεί να έχουμε τη δύναμη να φροντίσουμε ώστε τα πράγματα να εξελιχθούν ομαλά και κατά το θεμιτό συμφέρον μας, και άλλος εννοεί να αποφύγουμε τους λύκους, τα πιράνχας, τις πληγές του Φαραώ , τις γλάστρες από τα περβάζια. Εύλογα αγανακτεί ο Σταυρίδης στην ταινία: Βλέπει το Κακό παντού, γιατί αισθάνεται πως οι Αλλοι, είναι Ανάποδα Σκιάχτρα: Αντί να διώχνουν τα πουλιά, καλούν τα δαιμόνια. Φτου, ξεσπάει, φτου και ξαναφτού. Μην του πεις Καλή Χρονιά. Θα φας ανάστροφη.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
