Εμείς, Εσείς κι ο Βιαστής

Ενας φίλος στο καφενειακό χαρτοπαίγνιο, εκεί που κατέγραφε τη βαθμολογία των ζευγαριών, χρησιμοποιούσε το Ε για το Εμείς, και το Ε για το Εσείς, με αποτέλεσμα οι δύο στήλες να μην ξεχωρίζουν. Ηθελε να πει ότι η διαίρεση Εμείς και Εσείς είναι σχηματική και
δεν έχει κάποιο περιεχόμενο (μόνο που η παρέα μπερδευόταν με τους υπολογισμούς του, και εκείνος ενίοτε, πράγμα που τον διασκέδαζε ακόμα περισσότερο). Η απαλλαγή από τις σχηματικές διαιρέσεις απαιτεί βήματα προς την ωριμότητα και γενναία ενδοσκόπηση που σε λυτρώνει από εκπτώσεις στη διανοητική σου ανεξαρτησία, η οποία είναι από τα πολυτιμότερα εφόδια που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, αλλά οι πολιτισμικές μας εντάξεις μας εμβάλλουν τον φόβο του να είσαι ακατάτακτος, μάλιστα το ανήκειν σε μια ομάδα σε συναρπάζει και σου καλύπτει ανασφάλειες. Τι είναι εδώ; Ολυμπιακοί. Α, τι ωραία. Και απέναντι; Οι Παναθηναϊκοί. Ου να χαθούνε.

Όταν έρχεται η ώρα της πολιτικοποίησης, δεν σου αρκεί να επιλέξεις μια περιοχή που θεωρείς ότι σε εκφράζει, νιώθεις την ανάγκη να εμποτιστείς από τη σημειολογία της ή και τη μυθολογία της, η οποία αρχίζει να σε προσδιορίζει και να σε δεσμεύει. Η δέσμευση αυτή έχει διττό χαρακτήρα. Ενώ στην ουσία είναι τυραννική, γιατί σου επιβάλλει ανακλαστικά και τρόπο σκέψης, είναι ταυτόχρονα και ηδονική- παρηγορητική, γιατί εισπράττεις χαρά και αγαλλίαση όταν μετέχεις στην καταδίκη του αντιπάλου και στις πανηγύρεις του κυρίως χώρου.

Αυτά ως πρόλογος.

Το θέμα ίσως πιάσει μικρότερο χώρο.

Συλλαμβάνεται ο καλλιτέχνης ΔΛ κατηγορούμενος για βιασμό. Θα πάρουμε θέση κατά του βιασμού ασφαλώς και κατά του βιαστή, εφόσον οι ενδείξεις συνηγορούν υπέρ της ενοχής του, αλλά θα καταρρίψουμε κάθε φύλλο εύλογης επιφυλακτικότητας, εάν αναπτυχθεί μια θεωρία ότι ο κατηγορούμενος ανήκει στο μπλογκ του πολιτικού αντιπάλου- πράγμα που θα είχε πολιτική αξία εάν ανήκε πράγματι, όχι όμως μόνο ως καλλιτέχνης, αλλά και ως
δηλωμένος ή διαγνωσμένος βιαστής- καθώς στην περίπτωση αυτή ενεργοποιείται μέσα μας το ελατήριο της προδιάθεσης. Θέλουμε να είναι ένοχος για να τεκμηριώσουμε το ναρκισιστικό μύθευμα της συλλογικής μας και ατομικής μας ηθικής ανωτερότητας. Το
Εμείς- Εσείς, που ο φίλος του χαρτοπαιγνίου ξόρκιζε σκωπτικά, έχει καταδυναστεύσει την ελληνική πολιτική και κοινωνική ζωή από τον καιρό των Τρικούπη και Δεληγιάννη, φθάνοντας στις μέρες μας αθεράπευτο και αενάως εμπλουτιζόμενο με αφορμές. Οι δικοί
μας δεν κλέβουν, οι δικοί σας κλέβουν, οι δικοί μας είναι ενάρετοι, οι δικοί σας κτυπούν τις γυναίκες τους, οι δικοί μας έχουν άξια παιδιά, τα δικά σας παιδιά φλερτάρουν με την τρομοκρατία, οι δικοί μας είναι σεξουαλικές λίρες εκατό, οι δικοί σας ορέγονται παιδάκια.

Δυνάμει της τεχνητής αυτής διαιρετότητας, εξετάζουμε κάθε εξέλιξη. Καταδικάστηκε ο ΔΛ; Θρίαμβος του αξιακού μας συστήματος. Αφέθηκε όμως ελεύθερος; Κάποιο κυβερνητικό
μακρύ χέρι μεσολάβησε. Η βιασύνη όμως αυτή δεν μας επιτρέπει να δούμε την ουσία.

Η δικαίωση του αξιακού μας συστήματος δεν επήλθε με την καταδίκη. Επήλθε με τη σύλληψη και την παραπομπή σε δίκη. Ο εθνικός μας πολιτισμός αποκρούει ως κατάπτωση και βαρβαρότητα αυτή τη σεξουαλική συμπεριφορά, με τη σύμφωνη γνώμη της
συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας. Αχίλλειος πτέρνα είναι η προκατάληψη σημαντικού μέρους της κοινωνίας που διατείνεται ότι «και τα θύματα πάνε γυρεύοντας» ή που πρωτίστως σε τέτοιες καταγγελίες μυρίζονται στήσιμο, εκδίκηση, επιτήδευση, παρά
αλήθεια.

Το δικαιακό μας σύστημα όμως σηκώνει συζήτηση. Ο ΔΛ καταδικάστηκε με ισχνή πλειοψηφία. Αν είναι αθώος, έχουμε πλάνη και αυτό πρέπει να μας προβληματίζει. Αν είναι ένοχος, μας προβληματίζει ότι η κατηγορούσα αρχή δεν κατάφερε να κομίσει πειστικά στοιχεία ή, ενώ προσκομίστηκαν τα στοιχεία αυτά, μέρος των φυσικών και λαϊκών δικαστών αρνήθηκαν να τα προσυπογράψουν. Κάποιος δεν κάνει καλά τη δουλειά του ή
κάποιος αρνείται να πάρει τις ευθύνες που του αναλογούν. Το ζήτημα αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία, γιατί στα σεξουαλικά αδικήματα μεσολαβούν κατά κανόνα τοίχοι, ντροπές και σιωπές μεταξύ νόμου και πράξης, συνεπώς χρειαζόμαστε καλύτερη οργάνωση του δικαιακού συστήματος προκειμένου να υπερασπιστούμε αποτελεσματικότερα το αξιακό, που λέγαμε.

Τώρα δεν ξέρουμε σε ποιους Εμείς- Εσείς μας κατατάσσουν αυτές οι σκέψεις. Και δεν ξέρουμε εάν είναι πρόβλημα για τους Εμείς ή για τους Εσείς, αλλά εμείς είμαστε μια χαρά. Κι εσείς, ελπίζουμε, μακριά από βιασμούς, σωμάτων ή συνειδήσεων.