Β. Ξυγκάκης: «Οι παράγοντες να δουλεύουν ως επαγγελματίες»
Όποιος θελήσει να «ψηλαφήσει» την ιστορία του Πατρινού βόλεϊ σε επίπεδο παραγόντων, είναι σχεδόν βέβαιο πως κάποια στιγμή θα συναντήσει στο δρόμο του τον Βαγγέλη Ξυγκάκη.
Ενας άνθρωπος που παρά τα 34 χρόνια που ασχολείται με το άθλημα του φιλέ, είναι πραγματικά ένας ακούραστος εργάτης και έχει βάλει τη σφραγίδα του στο πατρινό βόλεϊ.
Η «Π» μίλησε με τον αντιπρόεδρο του Ερμή, του ζήτησε να ξετυλίξει το «κουβάρι» των αναμνήσεων και με την δική του εμπειρία να καταθέσει τους λόγους όπου το πατρινό βόλεϊ, ειδικά στους άνδρες, έχει πτωτική πορεία.
-Πότε ήταν η πρώτη σας επαφή ως παράγοντας του βόλεϊ;
«Γυρνάμε πίσω στο μακρινό 1988 όταν μπήκα στο χώρο λόγω των παιδιών μου, του γιου μου Χάρη και της κόρης μου, Ειρήνης. Αρχικά ανέλαβα έφορος τμήματος βόλεϊ στην Απολλωνιάδα και στη συνέχεια μεταπήδησα στον Απόλλωνα όπου ήμουν γενικός αρχηγός για συνολικά 14 χρόνια. Κάθισα στο σύλλογο μέχρι το 2002. Εκείνη την χρόνια για διάφορους λόγους αποχώρησα και μετά από ένα χρόνο ξεκούρασης, πήγα στον Ερμή επειδή είχα φιλικές σχέσεις με τους ανθρώπους της διοίκησης. Από τότε είμαι στον Ερμή όπου πλέον βρίσκομαι στην θέση του αντιπροέδρου. Παράλληλα είμαι ταμίας της ΕΣΠΕΠ και πρόεδρος της επιτροπής πρωταθλημάτων».
-Είστε πολλά χρόνια στο χώρο. Για ποιο λόγο το ανδρικό βόλεϊ έχει καθοδική πορεία στην Πάτρα;
-«Οι γυναίκες είναι αφενός πιο πολλές από τους άνδρες και αφετέρου είναι πιο εύκολη η πρόσβαση τους στο βόλεϊ. Από μικρές έρχονται στο γήπεδο σε αντίθεση με τα αγόρια όπου ειδικά στις μικρές ηλικίες, προτιμούν το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Τα αγόρια δεν έρχονται εύκολα και πολλές φορές τα παρακαλάμε. Στον Ερμή με πολύ δουλειά και προσπάθεια, έχουμε μαζέψει αγόρια και κατεβάζουμε τέσσερα αναπτυξιακά τμήματα. Πιστεύω ότι η μεγαλύτερη ευθύνη έχει να κάνει με τους παράγοντες οι οποίοι τα προηγούμενα χρόνια κοίταξαν να κάνουν υψηλές πτήσεις και όχι να ασχοληθούν με τις υποδομές. Τις προηγούμενες δεκαετίες δαπανήθηκαν πολλά λεφτά, αποκτήθηκαν πολλοί σπουδαίοι παίκτες όμως όλα αυτά κάποια στιγμή τέλειωσαν.
Ξοδεύτηκαν πολλά χρήματα χωρίς να κοιτάζουν την υποδομή και έτσι έχουμε φτάσει στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα. Επίσης σημαντικό ρόλο έπαιξε και η οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2009. Ακόμα την δική του σημασία είχε ο νόμος που επηρέασε τις χορηγίες επειδή δεν συνέφερε πλέον τις επιχειρήσεις να χρηματοδοτούν γιατί δεν τα δικαιολογούσαν στην εφορία. Αυτά τα τρία ήταν που έπαιξαν το βασικό ρόλο και έχει φτάσει σήμερα η Πάτρα να έχει μόνο μία ομάδα στην Α2 Εθνική. Πλέον το μοντέλο που λειτουργεί, κυρίως στο βόλεϊ, είναι χορηγοί να είναι οι γονείς και αυτό συμβαίνει στην πλειοψηφία με τους γονείς που έχουν κορίτσια. Εγινε κακή διαχείριση και πιστεύω πως συνεχίζει να γίνεται».
-Είστε πολλά χρόνια στον αθλητισμό. Κάποια ιστορία ή ευτράπελο που θυμάστε;
«Είναι πραγματικά πολλές οι ιστορίες που έχω ζήσει. Θα σας πω ένα περιστατικό χωρίς ονόματα. Μία φορά πριν περίπου 20 χρόνια, είμαστε έτοιμοι να αναχωρήσουμε για την Πρέβεζα ώστε να δώσουμε ένα πολύ κρίσιμο παιχνίδι. Ερχεται ένας αθλητής και μου λέει δεν νιώθω καλά και δεν μπορώ να παίξω. Ηταν από τους βασικούς παίκτες της ομάδας. Με πιάνει ο προπονητής και μου λέει τι θα κάνουμε τώρα; Μετά από λίγο, ένας ακόμα παίκτης μου λέει επίσης ότι δεν νιώθει καλά και δεν μπορεί να αγωνιστεί. Πήγα στο φαρμακείο, αγόρασα κάτι και το έδωσα στους δυο παίκτες. Η ομάδα πέταγε μέσα στο γήπεδο, νικήσαμε εύκολα και οι δυο παίκτες ήταν από τους καλύτερους. Μάλιστα με αυτή τη νίκη ανεβήκαμε κατηγορία. Στην επιστροφή του ταξιδιού προς την Πάτρα με ρωτάει ο προπονητής τι τους έδωσα. Διακριτικά του είπα ότι τα χαπάκια ήταν αυτά που παίρνει κάποιος για να μην τον πιάνει ζαλάδα στο ταξίδι. Το σημαντικότερο σε μερικούς παίκτες είναι να τους τονώσεις την ψυχολογία και αυτό έκανα με τους δυο οι οποίοι δεν είχαν απολύτως τίποτα».
-Τι συμβουλή έχετε να δώσετε στους νέους παράγοντες ;
«Να έχουν υπομονή και παρότι σε ερασιτεχνικό άθλημα, να δουλεύουν ως επαγγελματίες. Οι νέοι παράγοντες πρέπει να μάθουν ότι όταν είσαι σε μια ομάδα, είσαι πατέρας όλων των αθλητών και του σωματείου. Πραγματικά μένω στο βολεϊ γιατί αγαπώ τον αθλητισμό. Πάω στο γήπεδο, χαζεύω τις προπονήσεις και κοιτάζω τα παιδιά στο γήπεδο, αυτό είναι το μεγαλείο του αθλητισμού».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
