Κασιμίρο: «Ο Προμηθέας, η συμπαγής άμυνα, η γρήγορη επίθεση…»

Στα 61 του χρόνια, ο Λουίς Κασιμίρο θα δουλέψει για πρώτη φορά μακριά από την πατρίδα του, φιγουράροντας στην τέταρτη θέση της λίστας των προπονητών με τα περισσότερα παιχνίδια στην ACΒ. Παράλληλα, αποτελεί τον αρχιτέκτονα του μεγαλύτερου θαύματος του Ισπανικού μπάσκετ, όταν η Μανρέσα ήλθε από το… πουθενά και κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1998, έχοντας ως MVP τον τότε 42χρονο Τσίτσι Κρέους. Ο Λουίς Κασιμίρο αποδέχτηκε την πρόταση του Προμηθέα και θα κοουτσάρει τους Πατρινούς, εξηγώντας στο Gazzetta πως η προοπτική να δουλέψει στην Ελλάδα τον έβγαλε από τη ζώνη άνεσής του.

Ο Τσάβι Πασκουάλ ήταν μέχρι πρότινος ο μοναδικός Ισπανός που είχε δουλέψει στην Basket League. Γιατί, λοιπόν δεν είδαμε περισσότερους συμπατριώτες σας στους ελληνικούς πάγκους τα προηγούμενα χρόνια;
«Δεν νομίζω πως έχει να κάνει με την κουλτούρα ή την μπασκετική φιλοσοφία. Θεωρώ πως αφορά περισσότερο το μομέντουμ και τις συνθήκες δουλειάς. Στην περίπτωση του Τσάβι Πασκουάλ, ο Παναθηναϊκός ήταν μια εξαιρετική επιλογή για εκείνον μετά από την αποχώρησή του από την Μπαρτσελόνα, κάνοντας μάλιστα πολύ καλή δουλειά στην Ελλάδα. Σε ό,τι με αφορά, από την πρώτη στιγμή που ο Προμηθέας ήλθε σε επαφή μαζί μου, με έκανε να καταλάβω πως με πίστευε πολύ, πως με ήθελε εδώ. Μου έδειξε εμπιστοσύνη και μου έκανε ξεκάθαρο πως ήθελε να δουλέψουμε μαζί. Έτσι αποφάσισα να φύγω από την Ισπανία, μολονότι εκείνη την περίοδο υπήρχαν ακόμα επιλογές στην αγορά. Τις προηγούμενες ημέρες μίλησα επίσης με τον Κούρο Σεγούρα που θα δουλέψει στον Ιωνικό. Είναι πολύ ενθουσιασμένος, έχει όρεξη και το αντιμετωπίζει σαν μια καλή ευκαιρία για τον ίδιο. Συνοψίζοντας, δεν πιστεύω πως το ζήτημα αφορά τη διαφορετική φιλοσοφία γύρω από το μπάσκετ αλλά κυρίως, το timing και τις συνθήκες που προσφέρει κάποια ομάδα για να δουλέψεις».

Γιατί ένας προπονητής που έχει κοουτσάρει στην Ισπανία τα τελευταία 30 χρόνια, με τίτλους και ρεκόρ, αποφασίζει να δουλέψει για πρώτη φορά μακριά από τη χώρα του και να έλθει στην Ελλάδα; Τι είναι αυτό που ψάχνετε σε αυτή τη φάση της καριέρας σας;
«Όπως είπες, η εμπειρία στην Ισπανία είναι πολύ μεγάλη ωστόσο η αλήθεια είναι πως η κλήση από τον Προμηθέα με ξύπνησε και με έκανε να θέλω να βγω από τη comfort zone! Μια κατάσταση, δηλαδή από την οποία έχουμε περάσει όλοι, όταν νιώθουμε πως κοντρολάρουμε τα πάντα, ανάμεσα σε πράγματα οικεία, γνωστά και ελεγχόμενα. Εν προκειμένω, η Liga Endesa και το ισπανικό μπάσκετ, στο σύνολό του ήταν για μένα η ζώνη άνεσής μου. Αποφάσισα, λοιπόν να γνωρίζω ένα νέο μπάσκετ, μια νέα λίγκα ενώ είναι πολύ σημαντικό ότι ο Προμηθέας συμμετέχει στο EuroCup. Η πρότασή του μού ξύπνησε το κίνητρο που έχουμε εμείς οι προπονητές και είναι απαραίτητο για να σταθείς και να επιβιώσεις σε αυτή τη δουλειά. Το μπάσκετ είναι η ζωή μου, ψάχνω και δημιουργώ κίνητρα συνεχώς όμως η πρόκληση να βγω από την comfort zone ήταν πραγματικά μεγάλη. Επίσης, είναι σημαντικό αυτό που ανέφερα προηγουμένως σχετικά με την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν εξ αρχής οι άνθρωποι του Προμηθέα…».

Το ισπανικό ταμπεραμέντο θα ταιριάξει με την ελληνική νοοτροπία; Εκεί, δηλαδή όπου συνήθως δεν υπάρχει υπομονή αλλά πίεση για το αποτέλεσμα…
«Ελπίζω πως θα ταιριάξει. Σε κάθε περίπτωση, γνωρίζω πως τα αποτελέσματα είναι εκείνα που μιλούν κυρίως. Σαν χαρακτήρας, παθιάζομαι και εγώ με το μπάσκετ, ζω τη δουλειά μου με πάθος και ένταση, επομένως μπορώ να πω ότι ταιριάζουμε σε αυτό το κομμάτι. Γνωρίζω, επίσης το πάθος που έχουν οι Έλληνες για το παιχνίδι. Αυτό το πάθος για τα χρώματα και τη φανέλα της ομάδας τους. Ελπίζω, λοιπόν πως οι δυο κουλτούρες θα ταιριάξουν προκειμένου να μπορέσουμε να οργανώσουμε καλά τη δουλειά μας και να προχωρήσουμε με αυτοπεποίθηση».

Παρεμπιπτόντως, ποια ήταν η πρώτη αντίδρασή σας όταν ενημερωθήκατε για το ενδιαφέρον του Προμηθέα;
«Πριν μιλήσω απευθείας με τον Προμηθέα, ενημερώθηκα για το ενδιαφέρον του από διάφορους ανθρώπους του μπάσκετ. Έμαθα, δηλαδή πως υπήρχε μια ελληνική ομάδα που ρώτησε για εμένα και ενδιαφερόταν να μάθει πως θα έβλεπα την πιθανότητα να δουλέψω στην Ελλάδα. Ακολούθως, ήλθα σε επαφή με τον Θανάση (σ.σ. τον τιμ μάνατζερ της ΚΑΕ Προμηθέας, Θανάση Σουφλιά). Η αλήθεια είναι πως κάθε φορά που μιλούσα μαζί τους, ένιωθα την εμπιστοσύνη και δούλευα όλο και περισσότερο στο μυαλό μου την προοπτική να έλθω τελικά στην Ελλάδα για να κάνουμε μια καλή και ωραία δουλειά εδώ. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό ότι ο Προμηθέας συμμετέχει στο EuroCup και θέλει να έχει καλή παρουσία στην Ευρώπη. Έχω συνειδητοποιήσει πως είναι ένας οργανισμός που έχει τη φιλοδοξία να μεγαλώσει, να γίνει καλύτερος και αυτό, ακριβώς ήταν ένα έξτρα κίνητρο για μένα ώστε να έλθω».

Στο σύγχρονο μπάσκετ, υπάρχει χώρος για μια νέα Μανρέσα; Ό,τι έγινε, δηλαδή το 1998, σε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του ισπανικού μπάσκετ. Υπάρχει χώρος για… θαύματα;
«Ναι! Φυσικά και ναι! Πρέπει όμως να το πιστέψεις. Όταν μια ομάδα δουλεύει προς τη σωστή κατεύθυνση και, κυρίως όταν δουλεύει για να πιστεύει στη νίκη, μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα. Σήμερα η απόσταση ανάμεσα στα μπάτζετ είναι ίσως μεγαλύτερη σε σχέση με εκείνα τα χρόνια όμως και τότε υπήρχαν ομάδες που ήταν φαβορί όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπαρτσελόνα και η Μπασκόνια. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με ένα γκρουπ παικτών που μεγάλωναν μαζί με την ομάδα και κυρίως, πίστευαν σε αυτό που έκαναν. Κατάφεραν να σπάσουν τις μπάρες επειδή, ακριβώς το κυνήγησαν! Γιατί όχι, λοιπόν; Πιστεύω πως μπορώ να το ζήσω ξανά με μια ομάδα που θεωρητικά δεν είναι στα φαβορί για να το κάνει όμως αναπτύσσεται μέρα με τη μέρα και έχει ένα γκρουπ παικτών που πιστεύουν σε αυτό που κάνουν».

Γενικώς, δίνετε ευκαιρίες σε νέους παίκτες όμως εκείνη τη χρονιά, ο MVP σας ήταν 42 ετών!
«Σίγουρα! Εκείνη τη χρονιά ο Τσίτσι Κρέους ήταν ο πλέι μέικερ της Μανρέσα. Ήταν μεγαλύτερος από εμένα! Ήμουν 38 και ο Κρέους 42 όμως ήταν παράδειγμα για όλους τους συμπαίκτες του. Δεν μιλούσε πολύ και αυτό μου αρέσει σε έναν παίκτη. Προτιμούσε να βάζει στόχους και να κάνει πράγματα μέσα στο γήπεδο από το να μιλάει. Αυτή είναι και η δική μου φιλοσοφία. Παρά την ηλικία του, ήταν πρώτος σε όλα. Στη δουλειά, στην προπόνηση, στον αιφνιδιασμό, στο να θυσιαστεί για την ομάδα. Ένα σπουδαίο παράδειγμα. Ουσιαστικά ο Κρέους ήταν ο οδηγός και ο ηγέτης μας ως ένας εξαιρετικός πόιντ γκαρντ.

Μπορούμε να πούμε, λοιπόν πως η καλύτερη στιγμή της καριέρας σας ήλθα πραγματικά πρόωρα; Μόλις στη rookie χρονιά σας σαν πρώτος προπονητής στην ACB;
«Η πρώτη μεγάλη επιτυχία ήλθε όντως πραγματικά νωρίς. Νομίζω πως το απόλαυσα περισσότερο με το πέρασμα των χρόνων, καθώς εκείνο το πρωτάθλημα αποδείχτηκε ιστορικό για το ισπανικό μπάσκετ. Από το 1998, έφτασα να γίνω ο τέταρτος προπονητής με τα περισσότερα παιχνίδια στην ACB, πίσω από τον Αΐτο, τον Πέδρο Μαρτίνεθ και τον Μανέλ Κομάς. Σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν πρέπει να εφησυχάζεις. Αντίθετα, συνεχίζεις να δουλεύεις γιατί τα σπουδαία είναι μπροστά σου. Επίσης, εκείνη την χρονιά, ήλθε στον κόσμο η κόρη μου. Έγιναν όλα μαζί! Τα δυο πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής μου, επαγγελματικά και προσωπικά».

Τι μπάσκετ θα δούμε από τον Προμηθέα την επόμενη χρονιά; Θα πάτε στο ισπανικό μοντέλο με πίεση, αιφνιδιασμό και τρίποντα;
«Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και ειλικρινείς. Θα παίξουμε, λοιπόν το μπάσκετ που μας επιτρέπουν οι παίκτες του ρόστερ να παίξουμε. Σε κάθε περίπτωση, μου αρέσει να παίρνω το μάξιμουμ από κάθε παίκτη. Θέλω να παρουσιάσουμε μια ομάδα που θα είναι συμπαγής στην άμυνα και γρήγορη στην επίθεση, που θα δημιουργεί καλές προϋποθέσεις για σουτ. Ακόμα και αν δεν το καταφέρνει, θα πρέπει να έχει υπομονή, να παίξει καλό και έξυπνο μπάσκετ, να είναι σταθερή στο ριμπάουντ, στο πέντε εναντίον πέντε και στο μισό γήπεδο».

Τι άνθρωπος είναι ο Λουίς Κασιμίρο;
«Είμαι ένας άνθρωπος που παθιάζεται με το μπάσκετ και αντιμετωπίζει τα πράγματα με ηρεμία. Που προσπαθεί να μαθαίνει από τις κακές αποφάσεις του στο παρελθόν και έχει απαιτήσεις. Είμαι ένας προπονητής που πάντα αποφασίζει για το καλό του κλαμπ που δουλεύει. Που αποδέχεται τις απαιτήσεις της ομάδας σαν δικές του. Κυρίως όμως, είναι ένας άνθρωπος που σέβεται το σπορ, τους παίκτες, τη διοίκηση, τον Τύπο και τον κόσμο. Το μόνο που ζητάω είναι δουλειά».

Επίσης, πως είναι να βλέπει κανείς το όνομά του σε γήπεδο;
«Το παλιό γήπεδο στο Πουερτογιάνο… Αφιέρωσα πολλές ώρες της ζωής μου για το μπάσκετ σε εκείνη την πόλη σαν παίκτης και προπονητής (σ.σ. άρχισε την προπονητική καριέρα του το 1989-90 στην C.B. Puertollano). Νομίζω πως ήταν ένα είδος αναγνώρισης. Το πιο σημαντικό, πάντως ήταν η ευτυχία που ένιωσε η μητέρα μου στα αποκαλυπτήρια, βλέποντας το όνομά μου στην πλακέτα. Ήταν μια πολύ δυνατή στιγμή… Το χάρηκα περισσότερο λόγω της μητέρας μου και της χαράς που ένιωσε. Η οικογένειά μου είναι τα πάντα. Οι γονείς μου πάλεψαν για να είμαι αυτός που είμαι σήμερα, να έχω αυτές τις αρχές και αυτή τη στάση ζωής».

Με τι θα είστε ικανοποιημένος όταν ολοκληρωθεί η περιπέτειά σας στην Ελλάδα;
«Θα είμαι χαρούμενους αν έχουμε ικανοποιήσει τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες του κλαμπ, αν θα έχω καταφέρει να ανταποδώσω την εμπιστοσύνη των ανθρώπων του Προμηθέα σε εμένα και τη δουλειά μου».