Έχει το καλοκαίρι savoir vivre; Και βέβαια έχει

Το καλοκαίρι δεν είναι μόνο παγωτά και βουτιές – είναι και συμβίωση. Και μερικές φορές, οι μικρές «αβλεψίες» μυρίζουν πιο έντονα απ’ το αντηλιακό καρύδα.

Έχει το καλοκαίρι savoir vivre; Και βέβαια έχει

Υπάρχουν δύο είδη καλοκαιριού. Το ένα που μπορεί να φανταζόμαστε: εμείς, ένα καπέλο, ένα φρούτο στο χέρι και η απόλυτη ηρεμία. Και το άλλο, το πραγματικό: εμείς, ένας άγνωστος που ακούει reggaeton από κινητό, η πετσέτα του σχεδόν πάνω στο δικό μου μπούτι, και ένα παιδί που τινάζεται κάθε 5 λεπτά γεμίζοντάς σε άμμο μέχρι τον οισοφάγο.

Είμαι σίγουρη, πως όλοι μπορούμε να καταλάβουμε τι εννοώ.

Το καλοκαίρι είναι θα μπορούσε να είναι υπέροχο. Οι άνθρωποι όμως… κάποιες φορές, δεν είναι υπέροχοι για να μην πω το ακριβώς αντίθετο. Δεν είναι δύσκολο να είσαι λίγο καλύτερος. Όχι “ευκολότερος” για τον άλλον. Καλύτερος. Δεν θες να σε θυμάται κάποιος για την οσμή σου στο λεωφορείο, ούτε για την εισβολή της πετσέτας σου πάνω στο δικό του τετραγωνικό στην παραλία.

Ναι, κάνει ζέστη. Αλλά έχουμε αποσμητικό. Ναι, τρέχεις. Αλλά υπάρχει ντους. Όχι για να γίνουμε όλοι μοντέλα κάποιας εταιρείας αποσμητικών αλλά δεν χρειάζεται και μία απλή βόλτα μας να μετατραπεί σε ταινία τρόμου εξαιτίας της μυρωδιάς κάποιου άλλου.

Και πάμε εκεί που πραγματικά κορυφώνεται η θερινή αμαρτία: η παραλία. Πού είναι γραμμένο ότι πρέπει να στήσεις την πετσέτα σου ακριβώς δίπλα σε μένα, ενώ έχεις άλλα 30 μέτρα άμμου να διαλέξεις; Δεν είπαμε να κάνουμε παρέα, είπαμε να κάνουμε ηλιοθεραπεία. Όταν νιώθω την ανάσα σου στον αυχένα μου ενώ φοράς βατραχοπέδιλα, δεν το λες διακριτικότητα.

Και το άλλο: η μουσική. Όχι, δεν θες να τη μοιραστείς μαζί μας. Θες να την ακούσεις μόνος σου, αλλά δυνατά, γιατί; Γιατί μπορείς. Κι όμως, αυτό δεν είναι καλοκαιρινή ελευθερία, είναι θόρυβος με wifi. Κανείς δεν ονειρεύτηκε διακοπές με soundtrack τα σκυλιά του TikTok.

Το savoir vivre δεν είναι πρωτόκολλο. Είναι ενσυναίσθηση. Είναι να πιεις την μπύρα σου χωρίς να την ρίξεις στην πετσέτα του άλλου. Είναι να φας το σουβλάκι σου χωρίς να τινάξεις ρίγανη στους διπλανούς. Είναι να μη νομίζεις πως όλη η παραλία είναι προέκταση του σαλονιού σου.

Θες να περάσεις ωραία; Να περάσεις! Αλλά όχι πατώντας πάνω στις διακοπές ή στις λίγες ώρες ξεγνοιασιάς του άλλου. Γιατί τελικά, αν υπάρχει ένας ορισμός για το καλοκαιρινό savoir vivre, είναι αυτός: κάνε τον άλλον να νιώθει ότι δεν τον αγνοείς. Ούτε ότι τον σπρώχνεις με την ομπρέλα σου. Ούτε ότι του κλέβεις τη σκιά.

Λίγη απόσταση, λίγη ευγένεια, λίγη αθόρυβη παραίτηση από την παντοδυναμία και όλα λλάζουν. Και ίσως αυτή τη φορά δεν θα γυρίσουμε από την παραλία με νεύρα.