Ηλικία συνταξιοδότησης σε συνάρτηση με το προσδόκιμο ζωής

Θεόδωρος Ξούλος

Στις δυτικές χώρες και ειδικά στην Ευρώπη μια από τις μεγαλύτερες αιτίες που κατατάσσει τα συνταξιοδοτικά συστήματα μη βιώσιμα είναι η γήρανση του πληθυσμού, με την έννοια ότι θα αυξηθούν οι συνταξιοδοτικές δαπάνες και θα πιεσθούν δημοσιονομικά οι κρατικοί προϋπολογισμοί.

Προκειμένου να αποφευχθεί ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός προτείνεται σε πολλές χώρες της Ευρώπης η αύξηση των θεσμοθετημένων ηλικιακών ορίων ή η μείωση του ύψους των συντάξεων ως μονομερή και αναγκαία μέτρα διατήρησης, με μηδενικούς κοινωνικούς όρους, της μακροχρόνιας βιωσιμότητας των συνταξιοδοτικών συστημάτων.

Με μακροπρόθεσμο στόχο την αντικατάσταση των αναδιανεμητικών συστημάτων της αλληλεγγύης των γενεών από τα κεφαλαιοποιητικά συστήματα των ατομικών λογαριασμών. Αξίζει να αναφερθεί ότι, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (AWG 2021), το προσδόκιμο ζωής στην Ευρωπαϊκή Ενωση τα τελευταία 60 έτη αυξήθηκε κατά 11 χρόνια τόσο στις γυναίκες, όσο και στους άνδρες (από 72 έτη σε 83 στις γυναίκες και από 66 έτη σε 77 στους άνδρες).

Σε αυτό το περιβάλλον, το θεσμοθετημένο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης στην Ελλάδα αυξήθηκε από τα 65 έτη στα 67 έτη το 2015. Ενώ το 2070 η Ελλάδα θα ξεπεράσει τον μέσο όρο ηλικίας συνταξιοδότησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τούτο λόγω της Μνημονιακής επιβολής (πρώτο Μνημόνιο) της σύνδεσης του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής.

Επίσης, τα τελευταία χρόνια η επιλογή της ανταγωνιστικότητας-κόστους της ελληνικής οικονομίας, οδήγησε, μεταξύ άλλων, όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος, στην ευέλικτη αγορά εργασίας και την εκ περιτροπής απασχόληση (αύξηση 267%) καθώς επίσης και την διατήρηση σε χαμηλό επίπεδο του μισθού των επισφαλών εργαζομένων, του κατώτατου και του μέσου μισθού.

Εύλογα προκύπτει λοιπόν ότι με την ανεργία και με τους μισθούς χιλιάδων εργαζομένων στην Ελλάδα να βρίσκονται κάτω από το επίσημο όριο της ακραίας φτώχειας σε συνδυασμό με τα αδιέξοδα των αναποτελεσματικών κατευθύνσεων του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης, οδηγείτε το επίπεδο της σύνταξης του μέλλοντος σε περαιτέρω αύξηση της φτωχοποίησης των συνταξιούχων.

Ως εκ τούτου, και σε ευρωπαϊκό, αλλά και σε εθνικό επίπεδο δεν είναι επιλογή η αναποτελεσματική κι αδιέξοδη πολιτική της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ή η μείωση των συντάξεων, λόγω της αύξησης του προσδόκιμου ζωής και της γήρανσης του πληθυσμού.

Αντίθετα, επιβάλλεται ο σχεδιασμός μίας ολοκληρωμένης και συστηματικής μακροχρόνιας πολιτικής, η οποία ως κεντρικό στόχο θα έχει την αύξηση του ενεργού πληθυσμού, με μείωση της επισφαλούς εργασίας και της ανεργίας.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω