Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος

«Εμένα θα μ΄ αδικήσει η Ιστορία, γιατί δεν έκανα ούτε επαναστάσεις ούτε πολέμους». Με αυτόν τον τρόπο είχε απαντήσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στο ερώτημα που του είχε γίνει κάποτε για πως προέβλεπε ότι θα έμενε το όνομά του στην Ιστορία.

Είχε πει κι άλλα πολλά, όμως, ο αείμνηστος πολιτικός όπως το περίφημο «Εγώ σας έβαλα στην Ευρώπη, εσείς τώρα να μάθετε να κολυμπάτε» ή το «Ανήκομεν εις την Δύσιν» και το «Εξω πάμε καλά!».

Σε κάθε περίπτωση, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα μνημονεύται εσαεί ως ο άνθρωπος που η επιστροφή του στη χώρα, μετά από πολυετή αυτοεξορία, συνδέθηκε με την αποκατάσταση της δημοκρατίας, αλλά και ως ο ηγέτης που οδήγησε την Ελλάδα στη μεγάλη ευρωπαϊκή «οικογένεια».
Αυτός ο άνθρωπος μια ημέρα σαν σήμερα το 1980 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η πρώτη του θητεία συνέπεσε με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, με την επιστροφή του στο Προεδρικό Μέγαρο μετά από μια 10ετία να αποτελεί μια μεγάλη δικαίωση μετά το «ανφέαρ» του Ανδρέα Παπανδρέου.

Ας θυμηθούμε, όμως, σήμερα πως έχει καταγράψει ο πρώην υπουργός Βασίλης Μπεκίρης στο βιβλίο του «Οι πολιτικές εξελίξεις και οι πολιτικές προσωπικότητες του 20ού αιώνα» (τόμος Δ΄, 1967-2004), την πρώτη εκλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας.

 ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΦΥΛΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

«Την άνοιξη του 1980 κυκλοφορούσαν ευρύτατα φήμες ότι ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής θα διεκδικούσε την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ο ίδιος όμως δεν είχε κάνει καμία απολύτως δήλωση προς διάψευση ή επιβεβαίωση των φημών που έβλεπαν το φως της δημοσιότητος. Η πρώτη γραπτή δήλωσή του, έγινε στις 18 Απριλίου 1980, οπότε δημοσιοποίησε την πρόθεση του να είναι υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στη δήλωση αυτή υπήρχε και μία φράση η οποία πυροδότησε τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως. Η κρίσιμη φράση έλεγε τα εξής: ‘’Θα ευχόμουν να αποφευχθεί η πολιτικοποίηση της εκλογής και να αφεθούν ελεύθεροι οι βουλευτές να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Γιατί μόνο τότε θα μπορούσα, αν εκλεγώ, να τεθώ έξω και πάνω από κόμματα και να ασκήσω τα καθήκοντά μου, πολιτικά αδέσμευτος και με κύρος ηυξημένο’’.

Βέβαια, αυτό που ζητούσε ο Κ. Καραμανλής ήταν το ιδανικό. Δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό από τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως και γι΄ αυτό αντέδρασαν όλα τα κόμματα στην έκκληση του πρωθυπουργού. Με την αντίδρασή τους αυτή έδειξαν και τις προθέσεις τους που ήταν εναντίον της υποψηφιότητος του Κ. Καραμανλή για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Η αντίδραση των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως δεν επηρέασε την απόφαση του Κ. Καραμανλή, ο οποίος ήταν αποφασισμένος να προχωρήσει και να διεκδικήσει την Προεδρία της Δημοκρατίας. Την απόφασή του, όμως, αυτή έπρεπε να την αποδεχθεί η Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ, η οποία θα έκανε και τη σχετική πρόταση στον πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων. Προς τούτο συνεκλήθη την 22α Απριλίου 1980 η ΚΟ της Ν.Δ., η οποία ομόφωνα πρότεινε ως υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κ. Καραμανλή. Την επομένη, 23 Απριλίου 1980, πραγματοποιήθηκε Ειδική Συνεδρίαση της Βουλής με θέμα ημερησίας διατάξεως την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Κατά την ψηφοφορία αυτή ψήφισαν 296 παρόντες βουλευτές και ο Κ. Καραμανλής έλαβε 179 ψήφους.

Πρέπει να σημειώσουμε, ότι κατά την ψηφοφορία εκείνη δεν προσήλθε να ψηφίσει ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής. Βέβαια, για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας στην πρώτη και δεύτερη ψηφοφορία απαιτούνταν 200 ψήφοι. Μετά το αποτέλεσμα αυτό, έπρεπε να επαναληφθεί η ψηφοφορία, αφού περνούσαν πέντε ημέρες. Ετσι ορίστηκε η νέα ημερομηνία συγκλήσεως της Βουλής, που ήταν η 27η Απριλίου. Αλλά και κατά τη δεύτερη ψηφοφορία δεν συγκεντρώθηκε ο απαιτούμενος αριθμός των 200 ψήφων και ορίστηκε ημερομηνία για την τρίτη ψηφοφορία, όπου ο Πρόεδρος μπορούσε να εκλεγεί με 180 ψήφους.

Κατά τη δεύτερη ψηφοφορία ο Κ. Καραμανλής πήρε 181 ψήφους, αλλά, όπως ελέχθη, απαιτούνταν 200 ψήφοι. Ετσι, τα πάντα έπρεπε να κριθούν στην τρίτη ψηφοφορία, η οποία ορίστηκε για τις 5 Μαΐου 1980. Σ΄ αυτήν τα πράγματα ήταν ομαλά, διότι προσετέθησαν ακόμα δύο ψήφοι στη δύναμη της ΝΔ. Οι ψήφοι αυτοί ήταν των βουλευτών Δ. Καρδάρα και I. Σεργάκη, οι οποίοι ανήκαν στην Ενωση Κέντρου και με δηλώσεις τους προσεχώρησαν στη ΝΔ. Ετσι, στην τρίτη ψηφοφορία ο Κ. Καραμανλής έλαβε 183 ψήφους και εξελέγη Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Την επομένη της εκλογής του, δηλαδή την 6η Μαΐου 1980, ο Κ. Καραμανλής με επιστολή του προς τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Τσάτσο υπέβαλε την παραίτηση της υπ΄ αυτόν κυβερνήσεως. Μετά την παραίτηση αυτή έπρεπε να κινηθούν οι διαδικασίες για την εκλογή νέου αρχηγού στη Ν.Δ., στον οποίο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα ανέθετε την εντολή σχηματισμού νέας κυβερνήσεως. Παράλληλα, ο Κ. Καραμανλής παραιτήθη και από το αξίωμα του βουλευτού, ύστερα από σαράντα πέντε ολόκληρα χρόνια κοινοβουλευτικού βίου.

Αμέσως μετά την εκλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, τα μέλη του Προεδρείου της Βουλής των Ελλήνων, μετέβησαν στο πολιτικό γραφείο, όπου ο πρόεδρος του Σώματος, Δημήτριος Παπασπύρου, ανακοίνωσε στον Κωνσταντίνο Καραμανλή το αποτέλεσμα της εκλογής.

Ομως, η εκλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στο Υπατο Αξίωμα της Δημοκρατίας δεν έγινε δεκτή με θετικά σχόλια από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Βέβαια, οι αρνητικές αντιδράσεις ήσαν κάπως συγκρατημένες. Ομως, έδειχναν πολλές επιφυλάξεις, πράγμα το οποίο είχε στενοχωρήσει τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αντίθετα από τις ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ο πολύς κόσμος πίστευε στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και όλοι έτρεφαν την ελπίδα ότι η παρουσία του στο Υπατο Αξίωμα της Πολιτείας, αποτελεί εγγύηση για το μέλλον του τόπου και την ευημερία του ελληνικού λαού.

Μετά την εκλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κ. Τσάτσος, για να διευκολύνει την άμεση ανάληψη των καθηκόντων από το νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, υπέβαλε στον πρόεδρο της Βουλής την παραίτησή του.

Μετά την παραίτηση του Κωνσταντίνου Τσάτσου, την 15η Μαΐου 1980, σε μία λαμπρή τελετή στο ελληνικό κοινοβούλιο, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ορκίσθηκε πρόεδρος της Δημοκρατίας κι ανέλαβε αμέσως τα καθήκοντά του. Μετά την ανάληψη των προεδρικών του καθηκόντων από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, εγκαινιάζεται μία νέα εποχή στο θεσμό της Προεδρευόμενης Δημοκρατίας. Παράλληλα, μετά την αποχώρηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή από την ενεργό πολιτική ζωή, αρχίζει μία νέα περίοδος στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου μας».

Αναλαμβάνοντας την Προεδρία της Δημοκρατίας σαν σήμερα το 1980, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκάλυψε τους δύο βασικούς στόχους του.
«Υπό την ιδιότητά μου αυτή», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά, «θα έχω δύο βασικές επιδιώξεις: Πρώτον, τη στερέωση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και την ομαλή λειτουργίαν των θεσμών και δεύτερον, των υπεράνω πολιτικών ανταγωνισμών διαφύλαξη και ενίσχυση της εθνικής μας ενότητος. Ενότητος την οποίαν φιλοδοξώ να συμβολίζω ως Πρόεδρος όλων των Ελλήνων.

Ιδιαίτερα αποδίδω σημασία στην εμπέδωση ήρεμου πολιτικού βίου, που αποτελεί την προϋπόθεση για τη λειτουργία της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Γιατί μόνον με αυτήν εξασφαλίζεται η ομαλή διαδοχή στην εξουσία και η πολιτική συνεργασία, όταν οι περιστάσεις το επιβάλλουν. Για την πραγματοποίηση των επιδιώξεων αυτών θα καταβάλω κάθε προσπάθεια, κινούμενος μέσα στα πλαίσια που διαγράφονται από το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος. Προσηλωμένος στο γενικό συμφέρον της χώρας, επιθυμώ να συνεργάζομαι αρμονικά με την εκάστοτε Κυβέρνηση που η Εθνική Αντιπροσωπεία θα υποδεικνύει».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News