Μιλώντας με την Βικτωρία Αγγελοπούλου για τη Λυσιστράτη, τα φύλα, τους ρόλους και τα όρια

Όταν μιλάς με την Βικτωρία Αγγελοπούλο, σίγουρα δεν μπορείς να περιοριστείς σε ένα θέμα. Άνθρωπος πολυπράγμων, δεν της αρέσει να περιορίζεται σε κάτι και ιδιαίτερα να περιορίζει τη ζωή της και να την βάζει σε δεύτερη μοίρα. Άλλωστε, αυτός ήταν και ένας λόγος για τον οποίο άφησε για λίγο τη συγγραφή, καθώς όπως μας λέει κατάλαβε ότι όταν έγραφε, ζούσε δύο ζωές, βάζοντας σε προτεραιότητα τις ζωές των ηρώων της και σε δεύτερη μοίρα της δική της. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν θα ασχοληθεί και πάλι με την συγγραφή καθώς όπως μας λέει ήδη έχει αρχίσει και γράφει κάτι νέο. Διαβάζει, σκέφτεται, γράφει, ακούει τους άλλους, κλείνει τα μάτια και φαντάζεται. Η ιδανική δουλειά για την ίδια, θα ήταν μια δουλειά που θα μπορούσε να την κάνει από οποιδήποτε μέρος. Της αρέσει να ταξιδεύει, να γυρίζει όλο τον κόσμο, να συλλέγει εμπειρίες.

Εκτός όλων των παραπάνω, η Βικτωρία Αγγελοπούλου αγαπά το Καρναβάλι. Και φέτος, με τις “Σφήγκες” της ανεβάζει τη Λυσιστράτη, που θα την απολαύσουμε από τις 25 Ιανουαρίου έως τις 4 Φεβρουαρίου στο Επίκεντρο+.

Και αυτή ήταν η καλύτερη αφορμή και αιτία για να μιλήσουμε με την Βικτωρία Αγγελοπούλου για την Λυσιστράτη και όχι μόνο, καθώς μία κουβέντα μαζί της, ποτέ δεν περιορίζεται σε ένα θέμα!  Και όλα αυτά με μια μεγάλη δόση χιούμορ, όπου χρειάζεται.

Γιατί Λυσιστράτη;

Γιατί ο Αριστοφάνης είναι μέσα στην καρδιά μου και με εμπνέει. και ταυτόχρονα στη Λυσιστράτη θίγονται πάρα πολύ ενδιαφέροντα θέματα, τα οποία δυστυχώς ακόμα είναι προβληματικά και στη σημερινή εποχή. Νομίζω ότι προσπαθεί να δείξει χαρακτήρες και δεν θίγει μόνο τους άνδρες αλλά και τις γυναίκες. Και όταν λέω θίγει, εννοώ ότι τις περιπαίζει, περισσότερο.

Λυσιστράτη: αυτή που λύνει στρατούς, που τους καταλύει. Στο σήμερα τι θα κατέλυε;

Αυτά που πρέπει να καταλύσουν οι γυναίκες, ξεκινώντας από τον εαυτό τους περισσότερο. Γιατί ενώ από τη μία πλευρά φωνάζουμε για ισότητα, ελευθερία και ίσα δικαιώματα, έχουμε πέσει στο τριπάκι να θεωρούμε τον εαυτό μας εμπορεύσιμο είδος και προσπαθούμε από το πρωί έως το βράδυ το ασθενές φύλο να είναι ωραίο για το δυνατό φύλο.

Γιατί χρησιμοποιείς αυτόν τον διαχωρισμό; Ισχύει το ασθενές και το δυνατό φύλο;

Εξαρτάται από το πώς μεγάλωσε ο καθένας, την οικογένειά του, από αυτά που κουβαλάει. Δεν είναι άνδρες και γυναίκες για εμένα, είναι ασθενές και δυνατό φύλο, χωρίς να είναι σίγουρο ποιος ανήκει που. Μέσα μας υπάρχουν και τα δύο και η ασθένεια και η δύναμη. Εξαρτάται λοιπόν από το κατά πόσον έχουμε εισχωρήσει στο εγώ μας, να το δούμε και να αποφασίσουμε ποιον θα αφήσουμε να φαίνεται περισσότερο. Βέβαια, όσο και να αποφασίζουμε, κάποια στιγμή λυγίζουμε ή κάποια στιγμή πρέπει να είμαστε πιο δυνατοί και από τους δυνατούς άνδρες.

Πιστεύεις ότι οι γυναίκες έχουν πέσει θύμα των προτύπων που τους έχουν επιβληθεί ή θύμα της ίδιας τους την ανάγκης για ανεξαρτησία φτάνοντας στα άκρα;

Συμβαίνουν και τα δύο νομίζω. Όντως έχουν πιεστεί οι γυναίκες τα παλιότερα χρόνια και δεν εννοώ πολύ παλιά, μερικές δεκαετίες πίσω. Αν κοιτάξουμε μανάδες ή γιαγιάδες, την καταπίεσή τους την έχουν περάσει, τον καθωσπρεπισμό, το «πρέπει», το τι είναι άνδρας και γυναίκα. Αυτά έχουν περάσει και μέσα στις νέες γενιές ακόμα υπάρχουν γυναίκες που τα περνούν και στα αγόρια και στα κορίτσια τους. Γιατί οι μανάδες μεγαλώνουν αγόρια και δεν σκέφτονται την ώρα που τα κακομαθαίνουν ότι αυτά τα αγόρια θα τυραννήσουν κάποια κορίτσια κάποια στιγμή. Όμως πιστεύω ότι κάποια στιγμή οι γυναίκες εξαναγκάστηκαν να φτάσουν και στα άκρα για να βρουν το σκοινί που τεντώθηκε και το που είναι η ελευθερία για τον καθένα. Γιατί για εμένα δεν είναι άνδρας και γυναίκα, είναι ο άνθρωπος. Η ελευθερία έγκειται στο να μην θίγεις την ελευθερία αυτού που είναι δίπλα σου, αυτού που είναι απέναντί σου. Άρα έχουμε φτάσει στα άκρα, και ίσως έπρεπε, για να δούμε το πού θα έπρεπε να σταματήσουμε.

Πιστεύω πως όλες οι γυναίκες έχουμε υποφέρει από κάποια μάνα κάποιου άνδρα κάποια στιγμή.

Κοίτα όμως, ενώ έχουμε καεί οι ίδιες και ξέρουμε ότι με αυτόν τον τρόπο στερούμε κατά κάποιο τρόπο την ελευθερία από τη γυναίκα, εξακολουθούν οι μανάδες να φέρονται στον κανακάρη τους σαν να είναι ο μοναδικός έρωτας της ζωής τους.

Πώς σχολιάζεις το γεγονός ότι φτάσαμε σε μία εποχή που χρειάστηκε να θεσπίσουμε νέο όρο για τις δολοφονίες γυναικών, τις γυναικοκτονίες;

Να σου πω την αλήθεια δεν μου αρέσει αυτό, δεν μου αρέσει αυτός ο όρος. Γιατί διαχωρίζουμε τις γυναίκες από τους άνδρες; Σίγουρα η μυϊκή δύναμη ανήκει στους άνδρες, αλλά αυτό το θέμα θα πρέπει να απαντηθεί από ψυχολόγους και κοινωνιολόγους. Γιατί πραγματικά είναι ένα μεγάλο πρόβλημα: γιατί συμβαίνει αυτό;

Πρόκειται για ένα έργο με συνεχείς ανατροπές στο οποίο έχεις κάνει την διασκευή. Μίλα μας λίγο για αυτό.

Έκανα την διασκευή από τα κόμικ που έχει φτιάξει ο Τάσος Αποστολίδης και τα σκίτσα ο Γιώργος Ακοκαλίδης. Είχε πέσει στα χέρια μου πριν από πολλά πολλά χρόνια. Είχαμε ενθουσιαστεί και τότε και μάλιστα στα τέλη της δεκαετίας του ’90, το δεύτερο έργο που είχα ανεβάσει στο Κομιτάτο ήταν τα «Ορνιθοσκαλίσματα», είχα πάρει τα ερεθίσματα από αυτά τα κόμικς. Βέβαια πάλι διασκευασμένα. Η διασκευή σε εμένα, επειδή δεν είμαι θεατρικός συγγραφέας αλλά ούτε προχωρώ με επαγγελματίες καλλιτέχνες, είναι ανάλογη με αυτούς που έχω γύρω μου και πώς μπορούν να ανταποκριθούν στους ρόλους που έχει ένα έργο. Έτσι ξεκινά πάντα κάθε διασκευή μου, από τα πρόσωπα γύρω μου και μετά γράφω. Βέβαια διάβασα και ξαναδιάβασα πάλι τον Αριστοφάνη!

Θα μπορούσαμε να είχαμε μία Λυσιστράτη στο σήμερα;

Λυσιστράτες υπάρχουν πολλές στην κοινωνία σήμερα και είναι στα σπίτια τους. Κάτι πονοκέφαλοι σου λένε τίποτα;

Στην κοινωνία Λυσιστράτες έχουμε που να διεκδικούν με κάθε μέσο τα θέλω τους;

Πρέπει να έχουμε… Αλλά με ενόχλησε η φράση «με κάθε μέσο».

Ναι; Γιατί;

Το μέσο πρέπει να είναι τίμιο, ηθικό. Δεν δέχομαι ότι είτε άνδρας είναι είτε γυναίκα, να χρησιμοποιεί οποιαδήποτε μέσα, είτε δικά της είτε δικά του προσόντα για να πετύχει τον στόχο του. Υπάρχουμε σε μία κοινωνία που έχουμε κάποιες αρχές, κάποια δικαιώματα και κάποιες υποχρεώσεις που πρέπει να υπηρετούμε αν θέλουμε να πηγαίνουμε μπροστά, να μην πατάμε επί πτωμάτων προκειμένου να περάσει το δικό μας.

Άρα στον πόλεμο και στον έρωτα δεν επιτρέπονται όλα;

Όχι, για εμένα όχι. Στον πόλεμο, με ποιο δικαίωμα σκοτώνω έναν άλλο άνθρωπο; Αυτό είναι ένα δίλημμα που έχω, έρχεται να μου πάρει το σπίτι, να μου σκοτώσει τα παιδιά… Πιθανόν αν είχα παιδιά και κινδύνευαν να σκότωνα και εγώ αυτή τη στιγμή. Αλλά δυστυχώς αυτό που έχω καταλάβει είναι πως οι πόλεμοι γίνονται περισσότερο για οικονομικά θέματα, πολιτικά και επικράτησης. Δεν είναι πόλεμοι ουσίας. Είμαι εντελώς κάθετη με κάθε πόλεμο. Από εκεί και πέρα, στον έρωτα, καμιά ευτυχία δεν κτίζεται εάν μέσω του έρωτα – όχι της αγάπης το ξεκαθαρίζω – φέρεις τη δυστυχία στον άλλον. Ανάλογα βέβαια και με τον χαρακτήρα σου… Να το πω πιο σωστά… Ας μιλήσω για «νομιζόμενη ευτυχία». Νομίζει ότι την έχει, υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που πιστεύουν πως αυτός ο άνδρας ή αυτή η γυναίκα είναι «δική μου», έτσι έχουν μεγαλώσει ή έτσι τους έδωσε ο σύντροφός τους να καταλάβει. Αυτή την κτητικότητα μας την έχουν μάθει από παιδιά σε μια ηλικία που ο αριστερός εγκέφαλος δεν ήταν ενεργοποιημένος ακόμα. Και έτσι περνάνε μέσα σου και ιδέες άλλων, που δεν μπορείς σε εκείνη την ηλικία να την ξεκαθαρίσεις και μένουν μέσα σου. Κάπου θα πρέπει οτιδήποτε κάνουμε στη ζωή μας, η επιτυχία υπάρχει μόνο αν δεν έχεις πληγώσει κάποιον άλλο.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Η Λυσιστράτη θα παρουσιαστεί από 25 Ιανουαρίου έως 4 Φεβρουαρίου στο θέατρο Επίκεντρο+.

Συντελεστές:

Διασκευή-σκηνοθεσία-κοστούμια: Βικτωρία Αγγελοπούλου

Χορογραφίες: Μαριμίλλη Ασημακοπούλου

Διδασκαλία λόγο-φωτισμοί: Γιάννης Τσάκωνας

Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Γκανασούλης

Σκηνικά: Βασίλης Ρουτζομάνης

Κατασκευές: Ασημάκης Στρατογιάννης

Περούκες: Χαρά Αντιόχου

Φωτογραφίες: Βασίλης Παπαϊωάννου

Μάσκες: Βικτωρία Αγγελοπούλου, Ελμίνα Σιμιτζή

Κατασκευή κοστουμιών: Γιώτα Αναστοπούλου

Παίζουν με τη σειρά που εμφανίζονται:

Λυσιστράτη: Ασημάκης Στρατογιάννης

Κλεονίκη: Γιάννα Χαριτάτου.

Μυρρίνη: Αφροδίτη Κωνσταντινοπούλου

Καλλίδα: Νίκη Λέφα

Κινησίας: Ορέστης Λιακόπουλος

Ματακιων: Γιώργος Κόλλιας

Φρουρός  Α!: Βασίλης Παπαϊωάννου

Μπάμπω: Κατερίνα Μπαλάσκα

Γριές: Μέμα Αντωνάτου, Κλεονίκη Παπανικολάου, Κατερίνα Σαρλή, Χριστίνα Σκαρπέτα.

Λαμπιτω: Αλεξία Καμπούρη

Σπαρτιάτισσες: Ντόλυ Κουτρούμπα, Αντωνία Πάππας

Βοιτωτές: Γιώτα Αναστασοπούλου, Χαρά Αντωνοπούλου, Μαντώ Πρεβεζάνου

Κορίνθιες: Μαίρη Αγιωτάτου, Σάντρα Σαββανή , Τζία Σαρακίνη.

Μεγαρήτισσα: Ρέτη Ζησιμοπούλου

Αμφίκλινος: Λεωνίδας Ευφραιμίδης

Φαρμακομύτα: Χαρά Αντιόχου.

Στρατηγός: Γιάννης Καραγιάννης

Λάκωνες: Θάνος Τσέρης, Σπύρος Καραχάλιος

Λάφυρα: Φιλιώ Βογιαντζή, Σταυρούλα Γκιόκα, Ρέτη Ζησιμοπούλου, Μαρία Κορκονέα, Ντόλυ Κουτρούμπα, Νάνσυ Κωνσταντινίδη, Κατερίνα Μπαλάσκα, Άρτεμις Πισκοπάκη, Τζία Σαρακίνη

Πληροφορίες – εισιτήρια στο τηλ. 2610461050 και στο more,gr

Διαβάστε επίσης:

Δολοφονία Κούτσικου: Τι αναφέρει το πόρισμα του ιατροδικαστή – Πώς τον χτύπησαν

Νοσοκομείο Ρίου: Εντός της ημέρας το πόρισμα για την πτώση ψευδοροφής με υπόνοιες… δολιοφθοράς!

Ίσωμα Πατρών: Τόνοι ευκάλυπτου σε δρόμο – Έκκληση σε Περιφέρεια, Δήμο, ΕΛΑΣ, Δασαρχείο

Πρόστιμο 561.000 ευρώ στην εταιρεία γαλακτοκομικών προϊόντων FrieslandCampina

Καρναβαλικός Οργανισμός: Εδιωξαν εθελόντρια με 20ετή προσφορά – Η Ελενα Χρονοπούλου καρναβαλίστρια από τη δεκαετία του ’60 μιλά στην «Π»

 

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω