Νίκος Ροδόπουλος: Ο άνθρωπος που τρέχει 160 χιλιόμετρα!

O πατρινός αθλητής είναι από τους κορυφαίους στους δρόμους υπεραποστάσεων, έχοντας τρέξει σε πολλά μέρη σε Ελλάδα και εξωτερικό

Ροδόπουλος

Ο Νίκος Ροδόπουλος είναι ένας από τους κορυφαίους υπερμαραθωνοδρόμους. Ο Πατρινός αθλητής «καταπίνει» απίστευτα χιλιόμετρα δίνοντας συνεχώς μάχη με τον εαυτό του, το σώμα του και το μυαλό του. Πώς είναι για κάποιον να τρέχει100-200 και 250 χιλιόμετρα σε βουνό και θάλασσα; Γιατί το κάνει και γιατί είναι τόσο μοναδικό; Ενα μάθημα για το πώς είναι να δοκιμάζεις τα όρια σου.

Τι ακριβώς είναι ο αγώνας υπεραπόστασης; Πόσα χιλιόμετρα κυρίως περιλαμβάνει; Είναι συνεχόμενος ο αγώνας ή οι αθλητές κάνουν και διάλειμμα;
«Υπεραπόσταση είναι οι αγώνες συνεχόμενου τρεξίματος στην άσφαλτο ή στο βουνό που ξεπερνούν τα 60-70 χιλιόμετρα. Μπορεί δηλαδή να είναι 100-200 ή 250 χιλιόμετρα. Υπάρχουν όμως και οι αγώνες υπεραποστάσεων σε στάδιο που είναι 6-12-24 ωρών συνεχόμενου τρεξίματος και όποιος καταφέρει να κάνει περισσότερα χιλιόμετρα σε αυτές τις ώρες. Οι υπεραποστάσεις είναι κάτι μαγικό για εμάς, κάθε φορά μια καινούργια πρόκληση, ένας αγώνας με τον εαυτό μας, το σώμα μας και το μυαλό μας. Υπερβολή και ασύλληπτο για κάποιους, ίσως και παράλογο. Μαγεία όπως προαναφέρω για εμάς».
Τι ωθεί κάποιον να τρέξει τόσα χιλιόμετρα; Ποια είναι η γοητεία και ποια ειναι η ικανοποίηση;
«Μπορεί κάποιος να τρέξει μέχρι μαραθώνιο εάν προπονείται συστηματικά. Για να κάνεις υπεραποστάσεις, πρέπει να προπονήσεις το σώμα σου και το μυαλό σου, να έχεις θέληση, υπομονή, αντοχή στον πόνο, σωστή διατροφή, πειθαρχία και πάντα στο μυαλό σου να είναι η λέξη «Μπορώ». Τα πολλά χιλιόμετρα από μόνα τους είναι μια πρόκληση για κάθε δρομέα που κάνει μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις. Το τρέξιμο έχει μια γοητεία όση απόσταση και αν κάνεις, όταν όμως τρέχεις στα βουνά και είσαι μέσα στη φύση είναι κάτι το μοναδικό! Η ικανοποίηση σε κάθε δρομέα είναι ο τερματισμός, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Από εκεί και μετά, όσο πιο καλή θέση πάρεις, η ικανοποίηση είναι μεγαλύτερη».
Πώς ξεκίνησες; Σε ποια ηλικία, με ποια αφορμή και γιατί;
«Ξεκίνησα να τρέχω από την ηλικία 30 χρονών. Μέχρι τότε έπαιζα ποδόσφαιρο, ξεκινώντας από την ομάδα του χωριού μου τα Σελλά, μετά Δαβουρλή Κ. ’92, Ζαβλάνι, Γαλήνη, Βουπράσιο. Ξεκίνησα το τρέξιμο τυχαία μετά από μια συνάντηση με μια φίλη μου (Ιωάννα Τσιτσάρα). Αυτή τότε θα έτρεχε τον Ημιμαραθώνιο Αχαΐας και της λέω “θα έρθω να τρέξω το πρωί και μετά θα πάω για ποδόσφαιρο”. “Δεν θα τα καταφέρεις”, μου λέει. “Βάζεις στοίχημα;” της λέω. Και έτσι μπήκε το μικρόβιο του τρεξίματος.
Σε ποια μέρη της Ελλάδας και του κόσμου έχεις τρέξει;
«Εχω τρέξει σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, βουνό και άσφαλτο. Στο εξωτερικό εχω τρέξει Αυστραλία, Ισραήλ (Νεκρά Θάλασσα), Τουρκία (Καπαδοκία), Ιταλία (Cinque Terre), Ισπανία.
Ποια είναι η μεγαλύτερη απόσταση που έχεις τρέξει;
«Η μεγαλύτερη απόσταση συνεχόμενου τρεξίματος στο βουνό είναι 160 χιλιόμετρα και στην άσφαλτο 145 χιλιόμετρα».
Σε ποιο μέρος του κόσμου θα ήθελες να τρέξει και πόσα χρήματα χρειάζονται για να το κάνεις; Μόνο μέσω χορηγών υπάρχει η δυνατότητα;
«Εχω τρέξει τον χαμηλότερο μαραθώνιο της Νεκράς θάλασσας (400μ. κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας) και θα ήθελα να τρέξω τον μαραθώνιο του Εβερεστ που ξεκινά σε υψόμετρο 5500 μ. Ενας ακόμη αγώνας που θα ήθελα είναι στην Παταγονία. Ενα τέτοιο ταξίδι θα στοιχίσει περίπου 5.000 ευρώ και αυτά τα χρήματα μπορούν να βρεθούν από χορηγούς – το μεγαλύτερο μέρος – και τα υπόλοιπα τα βάζουμε από την τσέπη μας».
Τι επάγγελμα κάνεις; Με τι ασχολείσαι; Πώς βρίσκεις χρήματα για να τρέχεις;
«Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, ασχολούμαι με κουφώματα αλουμινίου. Τα έξοδα είναι αρκετά, προσπαθώ μέσω κάποιων χορηγών να καλύπτω μερικά από τα έξοδα καθώς και τον εξοπλισμό, ρουχισμό και παπούτσια από χορηγούς».
Τι είδους προπόνηση κάνει ένας υπερμαραθωνοδρόμος;
«Η προπόνηση γίνεται πάντα ανάλογα με τον αγώνα που έχουμε, δηλαδή απόσταση και τερέν. Δεν σημαίνει ότι όποιος κάνει μεγάλες αποστάσεις σε αγώνες κάνει και μεγάλες προπονήσεις. Οι καθημερινές και με πρόγραμμα προπονήσεις είναι αυτό που κάνουμε».
Αξίζει τον κόπο να χάνεις τόσο χρόνο και χρήμα;
«Αγαπώ το τρέξιμο οπότε δεν θεωρώ ότι χάνω χρόνο. Μπορεί κάποιος να κάνει πρωταθλητισμό και παράλληλα να κάνει και το χόμπι του. Οσο για τα χρήματα, οι εμπειρίες που έχω αποκομίσει, τα ταξίδια που έχω κάνει και οι φιλίες με αξιόλογους ανθρώπους δεν πληρώνονται».
Μπορεί κάποιος να βγάλει χρήματα από το άθλημα;
«Σε αρκετές χώρες του εξωτερικού, κάποιοι που είναι πρωταθλητές (elite), κυρίως σε αγώνες βουνού βγάζουν αρκετά χρήματα από χορηγούς και τις ομοσπονδίες τους. Στην Ελλάδα όμως δεν μπορεί να γίνει αυτό».
Ποια είναι η πιο δύσκολη στιγμή που έχεις αντιμετωπίσει σε έναν αγώνα;
«Δύσκολη στιγμή; Πολλές μέχρι την επόμενη. Αν ξεχώριζα κάποια θα ήταν όταν σε έναν αγώνα στην Κεφαλονιά. Μπήκε κάποια στιγμή μέσα στον αγώνα ένας ηλικιωμένος με το αμάξι του και με χτύπησε!».
Γίνονται ιατρικές εξετάσεις στους αθλητές ή ο καθένας πρέπει να φροντίζει από μόνος του;
«Ιατρικές εξετάσεις οφείλουμε να κάνουμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με τον αθλητισμό, και εμείς έχουμε ένα λόγο παραπάνω που βάζουμε το σώμα μας σε τέτοιες δοκιμασίες. Σε όλους όμως τους αγώνες χρειάζεται να προσκομίσουμε ιατρική βεβαίωση».
Τι σκέφτεσαι όταν τρέχεις; Υπάρχει κάτι που σε καθοδηγεί;
«Οταν τρέχεις πολλές ώρες θα περάσουν πάρα πολλά από το μυαλό σου, μπορεί όμως και τίποτα. Προσπαθώ όμως να σκέφτομαι μόνο πώς θα διαχειριστώ τον αγώνα».
Η οικογένειά σου τι λέει; Πώς το αντιμετωπίζει;
«Η οικογένειά μου με στηρίζει από την αρχή που ξεκίνησα και είναι πάντα δίπλα μου. Είμαι ανύπαντρος αλλά και οικογένεια να κάνω, πάντα θα βρίσκω χρόνο για να τρέχω».
Θα παρακινούσες κάποιον να ξεκινήσει αγώνες υπεραποστάσεων;
«Θα παρακινούσα κάποιον να αρχίσει το τρέξιμο. Αυτό είναι η αρχή. Αν μετά κάποιος θέλει να κάνει υπεραποστάσεις, θα το κάνει μόνος του. Δεν μπορεί να επηρεαστεί από άλλον».
Εχεις παρατηρήσει αλλαγές στον χαρακτήρα σου από τη στιγμή που ασχολήθηκες με το άθλημα;
«Ο χαρακτήρας μου δεν νομίζω να έχει αλλάξει. Βλέπω όμως τα πράγματα διαφορετικά, συναναστρέφομαι με πιο συγκρατημένους και πειθαρχημένους ανθρώπους. Εχει αλλάξει η ψυχική μου ηρεμία. Γενικά το τρέξιμο είναι ψυχοθεραπεία που στην εποχή μας όλοι την έχουμε ανάγκη».