Ο ξένος αχερώνας

Κωνσταντίνος Μάγνης

Δεν είναι δουλειά των τρίτων και των ξένων ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος στο ΚΙΝΑΛ. (Ή στο ΠΑΣΟΚ; Στο κόμμα αυτό μπορείς να είσαι οπαδός χωρίς να είναι ξεκάθαρο πώς λέγεται, εν τέλει: Αποφασίζει ο πρόεδρος, κάποια στιγμή, αλλά έτσι γινόταν πάντα στα περισσότερα ελληνικά κόμματα). Δεν είναι δουλειά των άλλων, εν πάση περιπτώσει: Την επισήμανση έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου, ενιστάμενος για κάποιες ενδείξεις σπέκουλας που εκδηλώθηκαν από την πλευρά αντιπάλων. Που έχουν προτιμήσεις διάφορες από τη δική του περίπτωση. Προσπέρασε, βέβαια, τις προτιμήσεις άλλων αντιπάλων που αφορούν τη δική του περίπτωση. Προς το παρόν, πάντως, αυτοί δεν έχουν σπεκουλάρει.

Αλλά ποιοι είναι εκείνοι που είναι η δουλειά τους να εκλέξουν τον νέο πρόεδρο; Οι προοδευτικοί και δημοκρατικοί πολίτες, διευκρίνισε ο ίδιος, εννοώντας προφανώς τους οπαδούς και τους συμπαθούντες του χώρου. Η αλήθεια είναι, ωστόσο, ότι το ίδιο το κόμμα καθιέρωσε την εκλογή ανοιχτού τύπου. Οταν είσαι χαλαρός στα κριτήρια με τα οποία γίνεται δεκτός ένας εκλογέας αρχηγού, δίνεις ο ίδιος πρόκληση στον σπεκουλαδόρο.

Ούτως ή άλλως, οι εκλογές αυτές μας αφορούν: Ο νέος πρόεδρος θα αποφασίσει κατευθύνσεις και θα επιλέξει εταίρο για ενδεχόμενες συμπράξεις, συνεπώς καθένας αισθάνεται ότι του πέφτει λόγος στην όλη ιστορία. Από την άλλη, είναι χρήσιμο να εκλέγεται ένας πρόεδρος που μπορεί να συγκινήσει τους ψηφοφόρους άλλων κομμάτων, συνεπώς, ανοίγοντας τη διαδικασία, προσελκύεις δυνάμει συμβατούς εκλογείς, που μπορεί να μείνουν. Το αυτό έγινε και με τη ΝΔ. Σου λέει ο άλλος, δεν ήμουν ΝΔ, αλλά μου άρεσε ο Μητσοτάκης και πήγα και τον ψήφισα. Και έμεινα εκεί, μια που βγήκε, να δω τι θα κάνει, να στηρίξω την επιλογή μου, από περιέργεια (διαλέξτε).

Και ο μεν Γιώργος Παπανδρέου (μάλλον) έχει υπόψη του ποιοι είναι οι δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες που τους αφορά η εκλογή προέδρου στο ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ. Μόνο που και ο ΣΥΡΙΖΑ προοδευτικό θεωρεί τον εαυτό του -αλίμονο- όπως και το ΚΚΕ, που μάλιστα θεωρεί ότι έχει την αποκλειστικότητα, όπως βέβαια και ο Βαρουφάκης, ενώ πρόσφατα και ο Κ. Μητσοτάκης διεκδίκησε για λογαριασμό της παράταξή του το προοδευτικό χαρακτηριστικό, με την έννοια ότι πραγματοποιεί τομές που εκσυγχρονίζουν τη χώρα. Και να μην πιάσουμε συζήτηση με ποιο κριτήριο αποκλείεις κάποιους από την ιδιότητα του δημοκρατικού.

Είναι φιλομοναρχικός; Εχει πόστερ του Παπαδόπουλου στο σπίτι; Δεν συμφωνεί με την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία; Θέλει περιορισμούς ελευθεριών; Διαφωνεί με την απρόσκοπτη έκφραση; Τάσσεται υπέρ των ανισοτήτων; Εκτός αν με τον όρο αυτόν εννοούνται όσο κατάγονται παραταξιακά από την εποχή του διχασμού μεταξύ βασιλοφρόνων και οπαδών της αβασίλευτης, ανήκοντας στη δεύτερη. Συνεπώς ο όρος πουλάει -σόρι, αλλά περί αυτού πρόκειται- νοσταλγικότητα της εποχής περασμένων και παρωχημένων επών. Αλλά είναι κι αυτός ένας τρόπος να προσεγγίζεις τον κόσμο. Είσαι με τη Φρειδερίκη; Οχι; Τότε είσαι δικός μας. Ωραίο ακούγεται και συγκινησιακό. Οι εποχές έχουν προχωρήσει, βέβαια, αλλά δεν μας πειράζει. Μια που δεν έχουμε κάτι καινούργιο να πούμε για να συγκινήσουμε, ας τα βάλουμε με τον Αρναούτη και τον Λεβίδη.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω