Οι 4 επιλογές Μακρόν μετά την παραίτηση Λεκορνί
Σύμφωνα με το γαλλικό δίκαιο, το σχέδιο του προϋπολογισμού πρέπει να υποβληθεί έως τις 13 Οκτωβρίου, προκειμένου να υπάρχει χρόνος για συζήτηση και συνταγματικό έλεγχο .
Η Γαλλία μπήκε ξανά σε περίοδο πολιτικής αναταραχής, μετά την αιφνίδια παραίτηση του πρωθυπουργού Σεμπαστιάν Λεκορνί τη Δευτέρα, γεγονός που τον καθιστά τον πρωθυπουργό με τη συντομότερη θητεία στη σύγχρονη ιστορία της χώρας, καθώς δεν υπηρέτησε στη θέση ούτε μήνα.
Ένα από τα κύρια σημεία τριβής της νέας κυβέρνησης του κ. Λεκορνί ήταν ο διορισμός του πρώην υπουργού Οικονομικών Μπρουνό Λεμέρ ως υπουργού Άμυνας. Tο δεξιό Ρεπουμπλικανικό κόμμα (LR) εξοργίστηκε από τον διορισμό, θεωρώντας τον κ. Λεμέρ ως τον αρχιτέκτονα του αυξανόμενου κατά 5.000 ευρώ το δευτερόλεπτο γαλλικού δημόσιου χρέους και προδότη μετά την αποχώρησή του από το LR για να ενταχθεί στην κυβέρνηση Μακρόν το 2017.
Παρά την αποχώρησή του, ο Λεκορνί δεν έχει εξαφανιστεί πλήρως από το πολιτικό προσκήνιο.
Ο Εμανουέλ Μακρόν ανέθεσε στον κ. Λεκορνί τη διεξαγωγή «τελικών διαπραγματεύσεων μέχρι το βράδυ της Τετάρτης» αφήνοντας να εννοηθεί ότι η αποτυχία οδηγεί σε νέες πρόωρες εκλογές. Σε αυτή την περίπτωση, αυτές θα διεξαχθούν εντός 20 έως 40 ημερών σύμφωνα με τη γαλλική νομοθεσία
Σε ανάρτησή του στο X, ο απερχόμενος πρωθυπουργός επιβεβαίωσε ότι αποδέχθηκε την αποστολή, δηλώνοντας: «Θα πω στον αρχηγό του κράτους το βράδυ της Τετάρτης αν αυτό είναι εφικτό ή όχι, ώστε να μπορέσει να βγάλει όλα τα απαραίτητα συμπεράσματα.»
Ο Μακρόν ουσιαστικά αγόρασε μερικές ακόμη ημέρες πριν προχωρήσει σε οριστικές αποφάσεις, αλλά άφησε να εννοηθεί ότι, αν οι συνομιλίες αποτύχουν, θα «αναλάβει τις ευθύνες του».
Ο Λεκορνί ήταν ο πέμπτος πρωθυπουργός του Εμανουέλ Μακρόν από το 2022 και ο τρίτος μετά τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές του περασμένου καλοκαιριού. Οι εκλογές αυτές άφησαν τη Γαλλία με ένα διχασμένο κοινοβούλιο, χωρισμένο σε τρία μπλοκ: την κεντρώα συμμαχία του προέδρου, μια αριστερή συμμαχία και το ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό.
Κανένα δεν διαθέτει λειτουργική πλειοψηφία, και όλα επικεντρώνονται περισσότερο στο να ενισχύσουν τη θέση τους ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2027, παρά στο να συμβιβαστούν.
Η πολιτική κρίση είναι και οικονομική. Το έλλειμμα της Γαλλίας αγγίζει το 6% του ΑΕΠ — διπλάσιο από το όριο της ΕΕ — ενώ το δημόσιο χρέος της βρίσκεται ανάμεσα στα υψηλότερα της Ένωσης.
Η ψήφιση ενός προϋπολογισμού λιτότητας από αυτό το κατακερματισμένο κοινοβούλιο έχει ήδη στοιχίσει τη θέση σε δύο από τους προκατόχους του Λεκορνί, και ο ίδιος συνειδητοποίησε γρήγορα ότι θα είχε την ίδια τύχη.
Η αντίδραση στις υπουργικές του επιλογές το επιβεβαίωσε. Με την επανατοποθέτηση πολλών γνωστών προσώπων το βράδυ της Κυριακής, ο Λεκορνί εξόργισε τόσο συμμάχους όσο και αντιπάλους.
Οι συντηρητικοί υποστήριξαν ότι η σύνθεση της κυβέρνησης δεν αντιπροσώπευε την υποσχόμενη «ρήξη» με το παρελθόν, ενώ άλλοι τη θεώρησαν απόδειξη ότι ο Εμανουέλ Μακρόν εξακολουθεί να αρνείται οποιονδήποτε συμβιβασμό.
Οι επιλογές του Μακρόν
- Διορισμός νέου πρωθυπουργού
Η πιο άμεση κίνηση θα ήταν να ορίσει νέο πρωθυπουργό. Θεωρητικά, ο Μακρόν θα μπορούσε να δοκιμάσει ξανά κάποιο πρόσωπο από τη δική του κεντρώα συμμαχία, αλλά η γρήγορη πτώση του Λεκορνί έδειξε τα όρια αυτής της προσέγγισης. Κάθε κυβέρνηση αποκλειστικά από το στρατόπεδό του είναι πιθανό να αντιμετωπίσει την ίδια εχθρότητα.
Μια εναλλακτική θα ήταν να στραφεί πέρα από τη βάση του — ίσως σε μια μετριοπαθή προσωπικότητα της αντιπολίτευσης ή έναν τεχνοκράτη που θεωρείται ουδέτερος.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο ενέχει σημαντικούς κινδύνους:
μια επιλογή από την αριστερά θα ανάγκαζε τον Μακρόν να κάνει οικονομικές παραχωρήσεις (π.χ. στο θέμα των συντάξεων),
ενώ μια επιλογή από τη δεξιά θα απομάκρυνε την αριστερά και θα προκαλούσε περισσότερες προτάσεις δυσπιστίας.
Επιπλέον, ο ρόλος του πρωθυπουργού θεωρείται πλέον «πολιτικό δηλητήριο», και ελάχιστοι πολιτικοί θέλουν να ρισκάρουν τις προεδρικές τους φιλοδοξίες αναλαμβάνοντάς τον.
- Νέα διάλυση της Εθνοσυνέλευσης
Συνταγματικά είναι πλέον εφικτή, καθώς έχει περάσει ένας χρόνος από την τελευταία. Αυτό θα οδηγούσε σε νέες εκλογές μέσα σε 20 έως 40 ημέρες.
Ωστόσο, πιθανότατα θα αναπαρήγαγε τα ίδια αδιέξοδα — ή θα ενίσχυε περαιτέρω τα άκρα, δεξιά ή αριστερά.
Οι πρόωρες εκλογές του 2024 θεωρήθηκαν ήδη λάθος υπολογισμός, που οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο κοινοβούλιο.
Αν και ο πρόεδρος δηλώνει απρόθυμος να ρισκάρει νέα διάλυση, η πίεση μπορεί να γίνει αφόρητη αν δεν εγκριθεί προϋπολογισμός.
- Παραίτηση του Μακρόν
Μια πιο ριζική πιθανότητα είναι η παραίτηση του ίδιου του Μακρόν, όπως ζητούν ορισμένα κόμματα της αντιπολίτευσης, κυρίως από τα αριστερά.
Αν συνέβαινε αυτό, το Σύνταγμα προβλέπει ότι την προεδρία αναλαμβάνει προσωρινά ο πρόεδρος της Γερουσίας, Ζεράρ Λαρσέ, και διεξάγονται νέες εκλογές μέσα σε 20 έως 50 ημέρες.
Ωστόσο, αυτό το σενάριο θεωρείται απίθανο, καθώς ο Μακρόν έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι θα υπηρετήσει μέχρι το 2027.
- Καθαίρεση του προέδρου
Ακόμη πιο ακραίο σενάριο είναι η απομάκρυνση του προέδρου από το αξίωμα μέσω κοινοβουλευτικής διαδικασίας — αίτημα που προωθεί κυρίως η ριζοσπαστική αριστερά (LFI).
Η συνταγματική αναθεώρηση του 2007 προβλέπει νομική οδό σε περιπτώσεις «σοβαρής παραβίασης των καθηκόντων του προέδρου», αλλά η διαδικασία είναι εξαιρετικά περίπλοκη και δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ.
Τι γίνεται με τον προϋπολογισμό;
Προς το παρόν, η Γαλλία βρίσκεται υπό υπηρεσιακή κυβέρνηση. Όπως μετά την πτώση της κυβέρνησης Μπαϊρού τον Σεπτέμβριο, ο Λεκορνί και οι υπουργοί του μπορούν να διαχειρίζονται μόνο τις καθημερινές υποθέσεις, χωρίς να εισάγουν νέες μεταρρυθμίσεις ή να κάνουν σημαντικούς διορισμούς.
Αυτό σημαίνει ότι το πιο επείγον ζήτημα -η υιοθέτηση του προϋπολογισμού για το 2026- δεν μπορεί να προχωρήσει.
Η παραίτησή του καθιστά άκυρη την παρουσίαση του προϋπολογισμού της Δευτέρας, και μια νέα κυβέρνηση θα πρέπει να συντάξει εξ αρχής νέο σχέδιο νόμου.
Σύμφωνα με το γαλλικό δίκαιο, το σχέδιο πρέπει να υποβληθεί έως τις 13 Οκτωβρίου, προκειμένου να υπάρχει χρόνος για συζήτηση και συνταγματικό έλεγχο -μια προθεσμία που πλέον είναι αδύνατο να τηρηθεί.
Το κοινοβούλιο θα μπορούσε να εγκρίνει μόνο το τμήμα των εσόδων, ώστε να συνεχιστεί η είσπραξη φόρων.
Εναλλακτικά, θα μπορούσε να θεσπιστεί «ειδικός νόμος» που θα παρατείνει προσωρινά τον προϋπολογισμό του προηγούμενου έτους, όπως συνέβη το 2025 -επιτρέποντας στο κράτος να συνεχίσει να χρηματοδοτεί τις δημόσιες υπηρεσίες όσο διαρκούν οι πολιτικές διαπραγματεύσεις.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
