Της Φλωρίνης τα παιδιά

Κωνσταντίνος Μάγνης

Δυστύχησε μικρός, αντεπιτέθηκε νέος, μεσουράνησε, διασκέδασε τους πολλούς, χαρακτήρισε μια εποχή, θεμελίωσε μια επόμενη, χάθηκε, παράκμασε, έφυγε από τη ζωή ημιξεχασμένος και ανήμπορος.

Ο Γιάννης Φλωρινιώτης στα ντουζένια του ήταν ένα ταλαντούχο αλλά παρδαλό στοιχείο, που επέδρασε καταλυτικά στα γούστα και τις τάσεις: Νομιμοποίησε την παρδαλοσύνη και συνέβαλε καθοριστικά στην καθιέρωσή της. Είναι γνωστό ότι υπήρξε φαν του ο Μάνος Χατζιδάκις που τον έκρινε διασκεδαστικό. Αυτό έδωσε άλλοθι μεγατόνων στον Φλωρινιώτη, ή μάλλον στους  οπαδούς του Φλωρινιώτη, διότι δεν το χρειαζόταν ο Φλωρινιώτης ούτε το χρειάζονταν οι οπαδοί αυτής της διασκέδασης που δεν έδιναν και μεγάλη σημασία ούτε στον Χατζιδάκι ούτε στις απόψεις του Χατζιδάκι, πιθανότατα ούτε στη μουσική του Χατζιδάκι. Ακριβέστερα: Στη μουσική που ο Χατζιδάκις θα ήθελε να προτιμάμε από όση έγραψε.

Ο Φλωρινιώτης εισήγαγε και εξέφρασε μια καρναβαλική εκδοχή του τρα λα λα, η οποία έφτασε να αποτελεί όχι απλώς ψυχαγωγική τάση αλλά καθημερινότητα για ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, το κομμάτι που χαρακτήρισε τους κώδικες, μουσικούς, αισθητικούς, πολιτιστικούς, εκφραστικούς μιας ολόκληρης περιόδου.

Από ένα σημείο και πέρα περίσσεψε και ο ίδιος ο Φλωρινιώτης, διότι υπό μία έννοια ήταν περιττός μέσα σε ένα γενικό κλίμα Φλωρινιωτισμού που ο ίδιος θεμελίωσε, αλλά δεν ήταν ο μόνος πυλώνας. Στην ουσία, στα χρόνια του επιβλήθηκε η μεγάλη και οριστική ήττα της σοβαρότητας από την ξελεφτερία. Η ξελεφτερία είναι η ελευθερία με ένα ξου μπροστά. Το ξου πρέπει να είναι παραφθορά του εκ, το οποίο μετατρέπεται σε εξ όταν ακολουθεί φωνήεν. Το εκ αποτυπώνει μια ολοκληρωτική κατάσταση. Η ξελεφτερία ανατρέπει κανόνες και ο κανόνας που μένει είναι ότι τους κανόνες τους δημιουργεί το εφήμερο, η μάζα, η χειμαρρώδης κίνηση του πλήθους και της μόδας. Η σκέψη βάζει την ουρά στα πίσω πόδια, όπως βέβαια και η πνευματικότητα.

Η περίοδος Φλωρινιώτη, χαρά, στρας, ξεφάντωμα, πούπουλα, πιασάρικα ρεφρέν, χορούδια, ερωτισμός του κοτετσιού, ήρθε όχι για να καταλύσει τους μεταπολιτευτικούς ιδεαλισμούς αλλά για να δηλώσει τη διάθεση του μαζικού ακροατηρίου να αποενοχοποιηθεί για την αδιαφορία του απέναντι σε ένα πνεύμα που δεν είχε πλέον και πολλά να δώσει ούτε καν στον εαυτό του τον ίδιο.

Το συμπέρασμα ήταν και παραμένει ότι η σοβαρότητα ποτέ δεν ήταν για τους πολλούς, ιδιαίτερα εφόσον η ξ-δημοκρατικοποίηση είχε λύσει τα βασικά, ελευθερίες και τα ρέστα, και μπορούσαμε επιτέλους σαν κοινωνία να στήσουμε τις μικρές μας ανέμελες Πομπηϊες, στις πίστες, στα κλαμπ, στα καφέ, στις συναναστροφές, στις παραλίες, στις ραδιοφωνίες, στα κανάλια, στη γλωσσική εκφορά, στα ντυσίματα, στη μουσική του αυτοκινήτου.

Ο Φλωρινιώτης έσβησε, ο Φλωρινιωτισμός ζει και βασιλεύει. Ο Χατζιδάκις, α, θα ζει για πάντα στις καρδιές μας, διότι ως γνωστόν έχουμε μεγάλη καρδιά

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω