Το μίσος, η ευγνωμοσύνη και το καλοκαίρι του 1992

Το μίσος, η ευγνωμοσύνη και το καλοκαίρι του 1992

Πόσο απέχουν αλήθεια το μίσος από την ευγνωμοσύνη; Ενα… καλοκαίρι του 1992!
Ναι, ναι, καλά διαβάσατε, δεν έγινε κάπου λάθος. Ή μήπως κάνετε ότι δεν θυμάστε τι είχε συμβεί εκείνη τη δίσεκτη χρονιά, όταν χώρισαν (κι επίσημα…) ο Κάρολος και η Νταϊάνα και όταν έχασαν τη ζωή τους 18 άνθρωποι από την πτώση εξέδρας στον ημιτελικό του Κυπέλλου Γαλλίας μεταξύ Μπαστιά και Ολιμπίκ Μαρσέιγ…;!
Ας πούμε, λοιπόν, ότι δεν θυμάστε. Εδώ είμαστε εμείς για να σας το θυμίσουμε. Το 1992 η πάλαι ποτέ κραταιά Γιουγκοσλαβία είχε πάψει, πλέον, να υφίσταται. Το δημιούργημα των νικητών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και το «εκκρεμές», ταυτόχρονα, του Ψυχρού Πολέμου (μια με τον Δυτικό αστυφύλακα και μια με τον Σοβιετικό χωροφύλακα…) είχε ήδη περάσει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Δυστυχώς, όχι αναίμακτα. Και δυστυχώς, με πολλά, πάρα πολλά… ρουθούνια ανοιγμένα ένθεν κακείθεν (και λίγα γράφουμε…). Στις αρχές, μάλιστα, του 1992 υπήρξαν… θέματα στη Βοσνία/Ερζεγοβίνη, ενώ και στην Ελλάδα το κρατίδιο των Σκοπίων προκάλεσε την σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή (ξέρετε φυσικά που οδήγησαν όλα αυτά τον τότε υπουργό Εξωτερικών, Αντώνη Σαμαρά…).
Μέσα σε όλο αυτόν τον κυκλώνα εξελίξεων, η Δανία κερδίζει την τελευταία ακριβώς στιγμή από την UEFA το δικαίωμα του να αγωνιστεί στο Euro, αντί της Γιουγκοσλαβίας που στην κυριολεξία φλεγόταν (κάπως έτσι έπαιξαν μόνο οι Κροάτες και όχι οι Σέρβοι στον τελικό με την Ντριμ Τιμ του Τζόρνταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες εκείνης της χρονιάς στην Βαρκελώνη)!
Ο αστικός μύθος θέλει τους Δανούς (που στον προκριματικό Ομιλο είχαν τερματίσει δεύτεροι…) να μαθαίνουν το νέο στις παραλίες. Που να τους μαζέψει ο αείμνηστος ο Ρίτσαρντ Μέλερ Νίλσεν;! Να το… «μίσος» για το οποίο γράφαμε στην αρχή. Μίσος γιατί σε κανέναν δεν αρέσει να του χαλάνε τις διακοπές… Σε κανέναν!
Ο γράφων ήταν, δεν ήταν εκείνη τη χρονιά 13 ετών. Για ένα Γυμνασιόπαιδο όλα αυτά φαίνονταν πολύ αστεία. Αντε πες, όμως, στον Πίτερ Σμάιχελ, στον αρχηγό Λαρς Ολσεν και στον Μπράιαν Λάουντρουπ ότι θα πρέπει να πάνε να παίξουν! Πάλι καλά που δεν θα πήγαιναν μακριά, στη γειτονική Σουηδία θα έπρεπε να μεταβούν, έστω κι αν δεν είχε χτιστεί ακόμη η περίφημη γέφυρα Ερεσουντ που από το 2000 μέχρι τις μέρες μας, συνδέει τις δυο Σκανδιναβικές χώρες (την είχαμε θαυμάσει από ψηλά πριν από 12 χρόνια, «πετώντας» με τη γυναικεία ομάδα χάντμπολ της Ορμής Λουξ για την Κοπεγχάγη).
Οι Δανοί μπήκαν με βαριά καρδιά στο Euro. Στην πορεία, όμως, ο θυμός έγινε αποφασιστικότητα και η αποφασιστικότητα… δίψα! Και όσο προχωρούσαν οι Δανοί στη διοργάνωση, η πλακίτσα κόπηκε. Και κάπως έτσι από το Μάλμε και τη Σόλνα, τα παιδιά της βασίλισσας Μαργαρίτας έφτασαν μέχρι το Γκέτεμποργκ. Κι εκεί πήραν την εκδίκησή τους από τους Γερμαναράδες για όλα όσα τράβηξαν και επί Μπίσμαρκ και επί Χίτλερ.
Να που κολλάει η δεύτερη λέξη της πρώτης πρότασης: «Ευγνωμοσύνη». Και πως να μην είναι ευγνώμονες για το θείο δώρο εκ Βαλκανίων οι Δανοί; Φιλήσυχοι άνθρωποι είναι (οι δείκτες θέλουν τη Δανία ως τη δεύτερη πιο ειρηνική χώρα στον κόσμο, μετά την Ισλανδία), οπότε διαψεύδεται και ο Αμλετ για όλα αυτά που έλεγε (ή που τον έβαζε ο Σαίξπηρ να λέει)…
Υ.Γ.1: Είπαμε για τη Δανία, να πούμε και για την Γερμανία του 1992, κάποια πραγματάκια. Το Euro του 1992 ήταν η πρώτη διοργάνωση που τα «πάντσερ» κατεβαίνουν ενωμένα, καθώς το τείχος του Βερολίνου είχε πέσει (μας αξίωσε ο Θεός και φυλάμε σαν θησαυρό ένα μικρό κομμάτι του στο σπίτι μας). Δεν υπάρχει πλέον Δυτική Γερμανία, δεν υπάρχει πλέον Ανατολική Γερμανία, δεν υπάρχει πλέον «Checkpoint Charly», το οποίο μετατράπηκε σε μια τουριστική ατραξιόν! Φυσικά δεν υπάρχει πλέον και η Σοβιετική Ένωση, η οποία θα παρουσιαστεί για λίγο ως Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών, μέχρι να τα κάνει… ρόιδο ο Μπόρις Γιέλτσιν και να αναλάβει τις τύχες της νέας Ρωσίας ο Βλάντιμιρ Πούτιν. Αλλά όλα αυτά είναι μια άλλη Ιστορία…
Υ.Γ.2: «Είχα σχεδιάσει να βάλω μια καινούργια κουζίνα στο σπίτι, αλλά κληθήκαμε ξαφνικά να παίξουμε στη Σουηδία…», αποκάλυψε κάποτε ο αξέχαστος Ρίτσαρντ Μέλερ Νίλσεν. Χαλάλι και η νέα κουζίνα και όλα…

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ