Βίκυ Αγόρα: «Η αγάπη για μένα είναι θυσία»
«Σε ένα μήνα κλείνω τα 50… Θα ήθελα στο άμεσο μέλλον να είμαι μαζί με τον άντρα μου σ’ ένα νησί με ένα σπίτι μπροστά στη θάλασσα και να ζήσουμε ήρεμα, όμορφα και ξεκούραστα» σημειώνει μεταξύ άλλων η χορογράφος και καθηγήτρια χορού Βίκυ Αγόρα μιλώντας στην «Π»
Έκανε το όνειρό της πραγματικότητα, και το χόμπι της επάγγελμα. Αγάπη για τη δουλειά και την οικογένειά της, επιμονή, υπομονή, στοχοπροσήλωση, πολλές θυσίες είναι κάποιες από τις ψηφίδες που συνθέτουν την προσωπικότητα και τη ζωή της. Ας αφήσουμε, όμως, τη χορογράφο-καθηγήτρια χορού Βίκυ Αγόρα να μας τα πει αναλυτικότερα.
Εντονότερες μνήμες από τα παιδικά σας χρόνια; Ποιο ήταν το όνειρο της μικρής Βίκυς;
Χριστούγεννα 1976 είδα για πρώτη φορά μπαλέτο στην τηλεόραση με τη Φοντέιν και τον Νουρέγιεφ, έμεινα ακίνητη και τους κοίταζα γεμάτη ενθουσιασμό και χαρά. Οταν τελείωσε, είπα στους γονείς μου ότι εγώ αυτό θέλω να κάνω όταν μεγαλώσω. Με τον καινούργιο χρόνο αμέσως με έγραψαν στο μπαλέτο -ήμουν 5 ετών. Το όνειρο μόλις είχε ξεκινήσει…
Σπουδές στην Αθήνα και τη σχολή χορού «Ραλλού Μάνου». Πώς σας διαμόρφωσαν ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο;
Με το που τελείωσα το λύκειο, έδωσα εξετάσεις στο υπουργείο Πολιτισμού και πέρασα στη σχολή της «Ραλλού Μάνου». Ο,τι ήξερα μέχρι τότε ήταν σε ερασιτεχνικό επίπεδο και μπαίνοντας στη σχολή άλλαξαν όλα. Πολλές ώρες, αυστηροί καθηγητές, καινούργια δεδομένα και γενικώς μια διαφορετική προσέγγιση στο θέμα του χορού. Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο. Ολο αυτό όμως με έκανε πραγματικά να καταλάβω αν όντως ήθελα αυτό που ονειρευόμουν ή απλά νόμιζα ότι το ήθελα. Η ψυχή, λοιπόν, και το μυαλό όταν ενώνονται φτιάχνουν σπουδαία πράγματα. Αυτό ήθελα και αυτό κατάφερα και είμαι πολύ περήφανη. Ο χορός είναι μια μορφή τέχνης που απαιτεί ταπείνωση, υπομονή, επιμονή και μπόλικη αγάπη! Μέσα σε τρία χρόνια είχα αναθεωρήσει αρκετά στοιχεία του χαρακτήρα μου. Οποτε μπορώ να πω με σιγουριά ότι όταν αφήνεσαι σε ανθρώπους που γνωρίζουν και αγαπούν αυτά που σου μαθαίνουν μόνο καλύτερος άνθρωπος- καλλιτέχνης μπορείς να γίνεις.
Στην Πάτρα, πότε και πώς βρεθήκατε;
Στην Πάτρα βρέθηκα το 1984 μετά από μετάθεση που πήρε ο πατέρας μου και από τα Χανιά που ήμασταν ήρθαμε στην Πάτρα. Εμεινα μέχρι το 1988 και μετά έφυγα για Αθήνα για να σπουδάσω. Ωστόσο το 1997 ξαναγύρισα, παντρεύτηκα και έφτιαξα την οικογένειά μου. Από τότε μένω μόνιμα Πάτρα.
Εδώ ανοίξατε το 2008 τη «Χοροδράση». Πώς ήταν η επαγγελματική σας διαδρομή έως σήμερα; Η υποδοχή των Πατρινών, τυχόν δυσκολίες που συναντήσατε…
Το 2008 αποφάσισα να ανοίξω τη δικιά μου σχολή χορού τη «Χοροδράση». Πάντα ήθελα να μεταφέρω και να μεταδώσω τις γνώσεις μου και την αγάπη μου για την τέχνη του χορού σε νέους ανθρώπους. Πιστεύω πολύ στα παιδιά διότι θεωρώ ότι είναι η αγάπη και η αλήθεια μαζί. Τα πρώτα δύο χρόνια ήταν αρκετά δύσκολα… μέχρι να με γνωρίσουν και να με αποδεχτούν. Από τον απλό κόσμο που ερχόταν στη σχολή μέχρι και τους συναδέλφους μου. Επειδή όμως είμαι αρκετά συγκεντρωμένη στους στόχους μου, δεν παρασύρομαι εύκολα και πιστεύω στις ικανότητες και τις γνώσεις του αντικειμένου μου, οι δυσκολίες ήταν για μικρό χρονικό διάστημα.
Ελεύθερη επαγγελματίας, σύζυγος και μητέρα δύο παιδιών. Εχετε βρει τη χρυσή ισορροπία στους απαιτητικούς ρόλους σας;
Δύσκολος συνδυασμός, ομολογώ… Οταν υπάρχει, όμως, μέσα στην οικογένεια αγάπη, σεβασμός και κατανόηση, όλα μπορούν να συνδυαστούν. Αυτό ήταν που κάθε μέρα μου έδινε δύναμη και κουράγιο να συνεχίζω. Ο άντρας μου ήταν και είναι το μεγαλύτερο στήριγμα, είναι η πηγή επιβεβαίωσης και δύναμής μου. Από την πρώτη στιγμή ήμασταν μαζί, έτσι η καθημερινότητα γινόταν πιο εύκολη, πιο ήρεμη, και μιλάμε για τις δύο μου αγάπες -την οικογένεια και το χόμπι μου που το έκανα επάγγελμα. Ευλογία και τα δύο.
Θυσίες χρειάστηκε να κάνετε ποτέ για κάτι;
Θυσίες; Φυσικά πολλές… μα η αγάπη για εμένα είναι θυσία. Σαφώς και χρειάστηκε να μπουν προτεραιότητες στη ζωή μου, πάντα όμως με στόχο και υπομονή, σιχαίνομαι τη μιζέρια.
Οταν ερχόταν κάποιο δίλημμα, άφηνα λίγο τον χρόνο να δείξει ποιο είναι το «σωστό» να γίνει. Ετσι, ενώ θυσίαζα κάποια πράγματα, στην πορεία επιβραβευόμουν για κάποια άλλα.
Η φιλοσοφία σας είναι…
«Να έχεις πίστη, να μην προδίδεις ό,τι αγαπάς», με ό,τι συνεπάγεται αυτό…
Νομίζω ότι πάντα έτσι βρίσκω τις δικές μου ισορροπίες.
Στόχοι και όνειρά σας;
Σε ένα μήνα κλείνω τα 50… Θα ήθελα στο άμεσο μέλλον να είμαι μαζί με τον άντρα μου σ’ ένα νησί με ένα σπίτι μπροστά στη θάλασσα και να ζήσουμε ήρεμα, όμορφα και ξεκούραστα.
Όνειρό μου, να πραγματοποιηθεί ο στόχος μου.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
