Δεν πάνε στις φοιτητικές, πώς θα πάνε στις Εθνικές;

Απόστολος Αναστασόπουλος

Μετά από τρία χρόνια διοργανώθηκαν οι φοιτητικές εκλογές σε όλα τα Πανεπιστήμια της χώρας, με μια σπουδαία νίκη της Πανσπουδαστικής. Τελείωσε λοιπόν, η διαδικασία και με βάση τις διαπιστώσεις που κάναμε κυκλοφορώντας στο Πολυκλαδικό σχολείο της Πάτρας – όπου διεξήχθησαν οι εκλογές- θα λέγαμε ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να μην γινόντουσαν οι εκλογές. Οχι επειδή πάψαμε να είμαστε φίλοι των δημοκρατικών διαδικασιών, αλλά για να μην διαπιστώναμε όσα είδαμε για μία ακόμα φορά.

Οχι δεν μας ενόχλησε η νίκη της Πανσπουδαστικής. Το αντίθετο θα λέγαμε. Κέρδισε μια παράταξη με σαφείς πολιτικές θέσεις και ακόμα πιο ξεκάθαρες διεκδικήσεις. Επιπλέον, κέρδισε μια παράταξη για πρώτη φορά στην ιστορία της, η οποία υποστηρίζει πως θέλει να «πολεμήσει» για αλλαγές. Θα το δούμε και το περιμένουμε.

Κάπου εδώ όμως, ξεκινάνε τα «αλλά» και είναι πολλά.
Αν υποθέσουμε πως στο Πανεπιστήμιο Πατρών φοιτούν λίγο περισσότεροι από 30.000 φοιτητές, τότε στις εκλογές που συμμετείχαν 7.200 άτομα η συμμετοχή ήταν κάτω από 25%, μπορεί και κοντά στο 20%!

Θα μου πείτε, πάντα κάπου εκεί κυμαινόταν η συμμετοχή. Ομως, αυτό σημαίνει πως είναι σωστό; Τι μας δείχνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών δεν θέλει να συμμετέχει σε αυτές τις διαδικασίες; Μας προβληματίζει ή όχι; Τι έχουμε κάνει για να το αλλάξουμε;

Θα σας πω τι ΔΕΝ έχουμε κάνει για να το αλλάξουμε. Πράγματα που διαπιστώσαμε κατά την περιήγηση μας στο Πολυκλαδικό για τις ανάγκες του ρεπορτάζ.

Το προαύλιο, τα μπαλκόνια και οι αίθουσες του Πολυκλαδικού της Πάτρας μας έκαναν να νιώσουμε πως βρισκόμαστε σε ένα εργοστάσιο παραγωγής μελλοντικών κομματικών στελεχών. Γιατί το νιώσαμε αυτό; Αρχικά, επειδή διακρίναμε πολλά κομματικά στελέχη σε ρόλο «δασκάλων-καθοδηγητών», να δίνουν κατευθύνσεις στους υποψήφιους φοιτητές.

Επιπλέον, είδαμε με τα μάτια μας να έχουν στηθεί ολόκληρα τηλεφωνικά κέντρα από τις φοιτητικές παρατάξεις για να προσκαλούν κόσμο να έρθει στις εκλογές να «στηρίξει». Είδαμε επίσης, εξωφοιτητικούς παράγοντες, γνωστούς εργαζόμενους σε νυχτερινά καταστήματα εστίασης να κάνουν τα «κουμάντα» τους και να στέλνουν συντονισμένα κόσμο στην κάλπη.

Είναι γνωστά όλα αυτά, πάντα γινόντουσαν, αλλά είχαμε τρία χρόνια χωρίς εκλογές και θα θέλαμε να μην βλέπαμε την επιστροφή τους, αφού όλοι έλεγαν ότι οι περίοδος της πανδημίας ήταν και περίοδος αναστοχασμού. Δεν έγινε αναστοχασμός ως προς αυτές τις πρακτικές τελικά.

Και καταλήγουμε ξανά στο θέμα της συμμετοχής. Μήπως όλες οι ανωτέρω διαπιστώσεις έχουν παίξει σημαντικό ρόλο για να πηγαίνει μόνο το 20% των φοιτητών στις κάλπες; Τι κάνει η Πολιτεία και η Πανεπιστημιακή κοινότητα σε αυτό το θέμα; Τελικά, πόσο καλό έχει κάνει η εισβολή των πολιτικών κομμάτων στον φοιτητικό συνδικαλισμό; Προβληματίζεται κανείς ή απλά δεν μας ενδιαφέρει γιατί βολεύεται ένα ολόκληρο οικονομικό οικοσύστημα από αυτή την κατάσταση;

Μην ξεχνάμε ένα πράγμα. Οι φοιτητές δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής μόνο στις φοιτητικές εκλογές τους, αλλά και στις Εθνικές και Αυτοδιοικητικές. Εχοντας τις ανωτέρω ως πρώτες εικόνες από εκλογές, γιατί να δουν με καλό «μάτι» τις εθνικές ή τοπικές εκλογές; Επομένως, ας μην αναρωτιόμαστε αν οι νέοι ενδιαφέρονται για τα κοινά. Τους μαθαίνουμε να μην ενδιαφέρονται και αποδεικνύεται από τη συμμετοχή τους.
Τέλος πάντων, και του χρόνου…

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω