Καλλίνικος Κρεάνγκα: «Εμπνευση ο Γκάλης, έπαιρνα δύναμη από τις αποτυχίες»
Τον Απρίλιο έδωσε το «παρών» στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα Κ11 και Κ13 στο κλειστό γυμναστήριο «Κ. Πετρόπουλος» και μίλησε πολύ με τα μικρά παιδιά
Ο Καλλίνικος Κρεάνγκα είναι ένας θρύλος του πινγκ πονγκ, αλλά και του ελληνικού αθλητισμού.
Το 1989, όταν έλαβε μέρος στο Ευρωπαϊκό Τουρνουά πινγκ πονγκ του Λουξεμβούργου εκπροσωπώντας τη Ρουμανία, του έγινε η πρόταση να ενταχθεί στην εθνική ομάδα Ελλάδας και έτσι στα 17 του χρόνια ήρθε στην Ελλάδα. Από τότε άρχισε να γράφει ιστορία.
Πρώτος σύλλογος ο ΑΣ Ζωγράφου, με τον οποίο αγωνίστηκε μέχρι το 1995. Στη συνέχεια ακολούθησαν, η γερμανική Finower TTC, η βελγική Royal Villette Charleroi, οι γερμανικές Weinheim, Ochsenhausen και οι γαλλικές Montpellier και Hennebont.
Μπορεί να μην κατάφερε να κατακτήσει ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όμως ο Κρεάνγκα είχε τεράστιες διακρίσεις σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο.
Κορυφαία του στιγμή, το χάλκινο μετάλλιο στο απλό ανδρών στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Παρισιού το 2003, ενώ έναν χρόνο αργότερα συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Επίσης έχει συμμετάσχει σε άλλες 4 Ολυμπιάδες (1996-2000-2008-2012).
Πριν από λίγους μήνες, σε ηλικία 51 ετών πήρε το πτυχίο του στη ΣΕΦΑΑ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με ειδικότητα στη διοργάνωση και διοίκηση μάνατζμεντ.
Τον Απρίλιο έδωσε το «παρών» στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα Κ11 και Κ13 στο κλειστό γυμναστήριο «Κ. Πετρόπουλος» και μίλησε πολύ με τα μικρά παιδιά.
Έρχεστε από μια ξένη χώρα στα 17 σας. Ποιες ήταν οι δυσκολίες που συναντήσατε τότε;
«Υπήρχε ένας προβληματισμός όσον αφορά το επίπεδο του αθλήματος. Σε εκείνη την ηλικία ήταν συγκεκριμένα τα πράγματα που έπρεπε να κάνω. Οι συνθήκες ήταν ιδανικές, η Εθνική δούλευε καλά, οπότε δεν προβληματίστηκα για κάτι».
Πώς ασχοληθήκατε με το πινγκ πονγκ και όχι με ένα άλλο άθλημα;
«Θέμα τύχης. Εγώ έκανα 9 μήνες ενόργανη γυμναστική. Είχα έναν τραυματισμό και έπρεπε να σταματήσω. Δίπλα στο σπίτι μου υπήρχε αίθουσα πινγκ πονγκ και έτσι ξεκίνησα».
Και καταλάβατε αμέσως ότι έχετε ταλέντο;
«Οχι, Μετά από δύο χρόνια είχα αποτελέσματα. Στο πινγκ πονγκ χρειάζεται ένα χρονικό διάστημα για να δεις αποτελέσματα».
Ποιοι στάθηκαν δίπλα σας τα πρώτα χρόνια στην Ελλάδα;
«Σίγουρα ο κ. Κολυμπάδης που τυχαίνει να είναι και κουμπάρος μου και ο τότε πρόεδρος του ΑΣ Ζωγράφου, κ. Λογοθέτης».
Πιστεύατε ποτέ ότι θα φύγετε από τη χώρα σας, θα ερχόσασταν σε μια άλλη και θα γινόσασταν θρύλος του αθλήματος;
«Σαν παραμύθι το βλέπει ο κόσμος. Για μένα ήταν η καθημερινότητά μου. Ηταν κάτι που αποφάσισα να κάνω, οπότε δεν το έβλεπα έτσι».
Αρα γνωρίζατε από πολύ μικρός τι θέλατε να κάνετε και ότι ήσασταν πολύ καλός σ’ αυτό…
«Ναι. Και σε αυτό ακριβώς οφείλεται ένα πολύ μεγάλο μέρος της επιτυχίας μου. Δούλεψα πολύ, ήμουν σοβαρός με τον εαυτό μου και φυσικά μέτρησε και η τύχη. Για να έχεις μεγάλες διακρίσεις χρειάζεται και η τύχη. Το να είσαι στην κορυφή θέλει λιγότερο τύχη».
«Είναι καθαρά θέμα δουλειάς, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Κάποιος που δεν κάνει σωστή δουλειά, γρήγορα θα πέσει από την κορυφή. Δεν μπορεί να έχει διάρκεια. Διάρκεια ίσον δουλειά».
Είχατε πει πριν από λίγο καιρό ότι εμπνευστήκατε από την καριέρα του Νίκου Γκάλη…
«Βεβαίως. Με ενέπνευσε η σκληρή δουλειά. Εκανε προπόνηση επί ώρες. Είχα την τύχη να βλέπω από κοντά πόσο σκληρά εργάζεται. Εκείνη την εποχή ο Γκάλης ήταν ολόκληρος ο αθλητισμός. Εδωσε μεγάλο κίνητρο στα νέα παιδιά και γιγάντωσε τον ελληνικό αθλητισμό».
Πιστεύετε ότι δώσατε και εσείς το κίνητρο σε νέα παιδιά να ασχοληθούν με το πινγκ πονγκ;
«Πιστεύω ότι έχω βάλει ένα λιθαράκι ώστε να υπάρχουν καλύτερες συνθήκες και περισσότερες ελπίδες για τα παιδιά».
Εκτός από τον Νίκο Γκάλη, υπήρχε άλλος αθλητής που θαυμάζατε;
«Υπήρχαν και άλλοι, η Βούλα Πατουλίδου, ο Πύρρος Δήμας, που μετά το 1992 στήριξαν τον ελληνικό αθλητισμό».
Σας γνωρίζουν και πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν σχέση με το πινγκ πονγκ;
«Ναι, αυτό είναι προς τιμή μου και τους ευχαριστώ πολύ».
Πώς μπορεί ένα παιδί από πολύ μικρή ηλικία να καταλάβει τι θέλει; Σας βοήθησε καθόλου και το περιβάλλον σας;
«Σίγουρα με βοήθησε, αλλά ήταν το ταλέντο μου που μπορούσα να αντιληφθώ και να το καλλιεργήσω, ώστε να μην παρασυρθώ από άλλα πράγματα»,
Γιατί εύκολα ένας νεαρός μπορεί να παρασυρθεί…
«Φυσικά. Είναι η ηλικία, η εφηβεία. Όλοι περνάμε μια κρίση».
Σας έχει μείνει πίκρα επειδή δεν καταφέρατε να κατακτήσετε ένα Ολυμπιακό μετάλλιο;
«Αυτό ναι σίγουρα, αλλά όπως σας είπα πριν, σ’ αυτά παίζει μεγάλο ρόλο και η τύχη. Ποτέ όμως δεν θα τα βάλω μαζί της. Κοιτάζω τι μπορώ να καταφέρω από μόνος μου».
Υπάρχει κάτι που θα αλλάζατε κάτι στην πορεία σας;
«Όσον αφορά την πορεία της ζωής μου, όχι, αλλά αναφορικά με το άθλημα και ειδικά στο τεχνικό κομμάτι, σίγουρα ναι».
Σας έχουν κάνει ποτέ πρόταση να ασχοληθείτε με την πολιτική;
«Όχι, αλλά δεν είναι κάτι που με εκφράζει. Πιστεύω ότι ο αθλητισμός δεν εκφράζεται από την πολιτική, παρότι χρειαζόμαστε βοήθεια από την Πολιτεία. Είναι ανεξάρτητο το ένα από το άλλο».
Ωστόσο, ο αθλητισμός είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο…
«Είναι κοινωνικό φαινόμενο, αρκεί να μην υπάρχουν παρεμβάσεις…».
Είναι σωστό για έναν σπουδαίο αθλητή να εκφράζει την άποψή του για πολιτικά και κοινωνικά θέματα;
«Δεν μπορώ το πω με σιγουριά. Είναι το δικαίωμα του καθενός να κρίνει ο ίδιος το πώς θα συμπεριφερθεί».
Τελικά γίνατε Ελληνας μετά από τόσα χρόνια ή παραμείνατε Ρουμάνος;
«Εγινα Ελληνας. Αισθάνομαι Έλληνας».
«Γενικώς, η ζωή μου κύλησε πολύ όμορφα, πολύ ομαλά και δεν είχα μεγάλες αποτυχίες».
Πολλοί μεγάλοι αθλητές έχουν δηλώσει πως μέσα από την αποτυχία γίνονται καλύτεροι…
«Εγώ έπαιρνα δύναμη από τις αποτυχίες και μπορούσα να δουλέψω ακόμα πιο σκληρά. Κάποιοι αθλητές πέφτουν ψυχολογικά όταν αποτυγχάνουν. Για μένα λειτουργούσε εντελώς διαφορετικά».
Πώς αποφασίσατε να ξαναγυρίσετε στα θρανία και να πάρετε το πτυχίο από τη ΣΕΦΑΑ;
«Πάντα το είχα στο μυαλό μου. Είχα παρακολουθήσει μαθήματα τον πρώτο χρόνο 1994-1995, αλλά λόγω των υποχρεώσεών μου δεν μπορούσα να συνεχίσω. Τώρα βρήκα τον χρόνο και το έκανα. Ήταν λίγο περίεργο, αλλά το έκαναν κι άλλοι, οπότε αισθάνθηκα πολύ όμορφα».
Ποιες αξίες θα θέλατε να περάσετε στα παιδιά σας;
«Σίγουρα τη σοβαρότητα σ’ αυτό που κάνουν, την επιμονή και ότι αν αποτύχουμε σε κάτι ή δεν μας βγαίνει, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα παρατήσουμε».
Τι θα λέγατε σε ένα νέο παιδί που ξεκινάει τώρα με όνειρα τον αθλητισμό και βλέπει ότι έχει ταλέντο;
«Να είναι σοβαρός, να αξιοποιήσει τον χρόνο που έχει και να μην τον σπαταλήσει σε άλλα πράγματα. Δεν γίνεται να είσαι και έξω με τους φίλους, και να προπονείσαι σκληρά. Δεν μπορεί να λειτουργήσει όλο αυτό μαζί. Οπότε, οι θυσίες που πρέπει να κάνουν είναι πιο μεγάλες στην εποχή μας. Υπάρχουν μεγαλύτερες προκλήσεις. Όταν κάποιος ασχολείται με ένα άθλημα πιο σοβαρά, κάποια στιγμή γίνεται μία ρουτίνα και εκεί πρέπει να το διαχειριστείς και να επιμείνεις».
Τα παιδιά σας ασχολούνται με τον αθλητισμό;
«Η μεγάλη μου κόρη παίζει πινγκ πονγκ».
Εσείς την προτρέψατε;
«Από μόνη της ήθελε να κάνει κάποιο άθλημα. Βέβαια ξεκίνησε αρκετά μεγάλη που δεν ενδείκνυται για το συγκεκριμένο σπορ».
Υπάρχει περίπτωση να φτάσει το δικό σας επίπεδο;
«Οχι, δεν θα το έλεγα. Πρέπει να ξεκινήσεις σε μικρή ηλικία, διότι χάνονται κάποιες επαφές πολύ σημαντικές».
Απ’ όλη την αθλητική σας δραστηριότητα, μπορείτε να πείτε ότι βγάλατε τόσα χρήματα που δεν χρειάζεται να κάνετε κάτι άλλο;
«Στην εποχή μου ήταν πολύ καλά τα χρήματα. Τα πολλά χρήματα υπάρχουν μόνο στην κορυφή».
Επειδή σας ακούω πολύ προσγειωμένο και ταπεινό, τι σας βοήθησε να παραμείνετε έτσι παρά τις επιτυχίες σας;
«Σίγουρα κάποια στιγμή όλοι ξεφεύγουν, αλλά το θέμα είναι να καταλαβαίνεις πόσο ξεφεύγεις και να επανέρχεσαι γρήγορα. Αυτό έκανε και εγώ».
Ποιο είναι τώρα το μεγαλύτερο όνειρό σας;
«Να είναι τα παιδιά μου καλά και η οικογένειά μου. Από εκεί και πέρα, όπως τα φέρει η ζωή. Προσαρμοζόμαστε σε ό,τι φέρει».
Καταλαβαίνω ότι αισθάνεστε γεμάτος;
«Ναι, αισθάνομαι γεμάτος από την πορεία μου και από τη ζωή μου. Δεν μπορώ να έχω παράπονο».
Σας ευχαριστώ πολύ…
«Και εγώ».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
