Στον πόλεμο δεν κάνεις εκλογές!

Ο συντάκτης της «Π» Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος γράφει…

«Τρία πράγματα δεν κάνεις στην πολιτική: Δεν υποχωρείς, δεν ανακαλείς και δεν παραδέχεσαι τα λάθη σου». Ο Ναπολέων δεν ήταν πολιτικός. Στρατηγός ήταν ο άνθρωπος. Για την ακρίβεια στρατηλάτης. Αδικο δεν είχε, όμως, σε αυτό που έλεγε.

Οπως δίκιο… «βουνό» είχε πολλά, πολλά, πολλά χρόνια αργότερα και ο Λίντον Τζόνσον, όταν παρατηρούσε πως: «Η πολιτική είναι η τέχνη του να ξέρεις να μετράς». Αυτό ακριβώς κάνει σήμερα και η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μετράει. Ζυγίζει. Κρίνει. Πράττει. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να κάνει κάτι διαφορετικό μέσα σε αυτήν την παγκόσμια (ας μας επιτραπεί ο χαρακτηρισμός) «αναμπουμπούλα» που διανύουμε; Μην ξεχνάτε πόσο δύσκολες καταστάσεις κλήθηκε να διαχειριστεί όλη αυτήν την περίοδο. Από την πανδημία και την ενεργειακή κρίση μέχρι το προσφυγικό και την Τουρκική προκλητικότητα. Ολα αυτά «έσκαγαν» εναλλάξ, με ρυθμούς αστραπής, καμιά φορά και το ένα ταυτόχρονα με το άλλο! Και τούμπαλιν!

Και οι εκλογές; Ναι, ήταν μια ακατάσχετη (ας μας επιτραπεί πάλι η έκφραση) «μπουρδολογία» όλο αυτό που ακούγαμε δεξιά και – κυρίως – αριστερά τους προηγούμενους μήνες, η οποία ευτυχώς σταμάτησε όπως έπρεπε, από τον ίδιον τον πρωθυπουργό στη ΔΕΘ. Γιατί η αλήθεια είναι ότι σε καιρό πολέμου (πιστεύει κανείς ότι βιώνουμε κάτι άλλο;) δεν κάνεις εκλογές. Η ιστορία είναι γεμάτη με πολιτικούς που ρίσκαραν εν μέσω θυέλλης και θαλασσοταραχής και στο τέλος όχι μόνον «έφαγαν» τα μούτρα τους, αλλά μάλλον έκαναν κακό και στην ίδια την πατρίδα. Δεν υπάρχει χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τις εκλογές του 1920. Ο ηγέτης των Φιλελευθέρων, ο οποίος μια τριετία νωρίτερα είχε αναλάβει την κυβέρνηση της χώρας με τη βοήθεια των Αγγλογάλλων -«των Γαλλικών λογχών» όπως σημειώνουν με στόμφο οι αντιβενιζελικοί – επέλεξε να οδηγηθεί στις κάλπες (οι γνώμες διίστανται για τον λόγο αυτής της επιλογής), στις οποίες (θα ζητήσουμε συγγνώμη για τρίτη φορά!) δεν είδε ούτε την ψήφο του!

Μάλιστα, ακόμη και ο στενός του φίλος Νίκος Καζαντζάκης απορούσε (για να μην πούμε ότι τοποθετείτο ξεκάθαρα) σε επιστολή του τον Δεκέμβριο του 1921: «Ανθρωπος που μ΄ επανάσταση κατέλαβε την αρχή και δικτατορικώς εκυβέρνησε τόσα χρόνια, πώς και γιατί θυμήθηκε το σύνταγμα και ενήργησε εκλογές αφού τό ‘ξερε πώς θα χάσει;». Ο Βενιζέλος δεν έκανε το 1920 ό,τι έπραξε ο Αβραάμ Λίνκολν επί Αμερικάνικου εμφυλίου πολέμου. Πολλοί είπαν τότε τον Λίνκολν δικτάτορα! Ο Λίνκολν, όμως, κράτησε τα ηνία της χώρας του, κέρδισε τον Εμφύλιο, κατήργησε τη δουλεία και οι ΗΠΑ έγιναν το κορυφαίο κράτος στον κόσμο. Το ίδιο δεν έγινε, όμως, και με τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; Πώς έμεινε στην ιστορία ο πρόεδρος των ΗΠΑ με τη μεγαλύτερη θητεία; Ως ο ηγέτης που οδήγησε τους Συμμάχους στη νίκη επί του Αξονα.

Επιστρέφοντας, λοιπόν, στο σήμερα μετά από όλη αυτήν τη διαδρομή, μπορούμε με σχετική σιγουριά να πούμε ότι σωστά, πολύ σωστά η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα εξαντλήσει όλη την 4ετία. Γιατί η χώρα θέλει σταθερότητα. Και μια ηγεσία που θα παλεύει καθημερινά για να περνάει η «Αργώ» μέσα από τις συμπληγάδες και τις παγίδες του «πονηρίδη» (εδώ δεν ζητάμε συγγνώμη) Ερντογάν!

Γι΄ αυτόν τον τελευταίο αφήνουμε ως επίλογο τα σοφά λόγια του Μαχάτμα Γκάντι, ο οποίος μια ημέρα σαν σήμερα ερχόταν σε αυτόν τον κόσμο: «Σε όλη την ιστορία υπήρξαν κατά καιρούς τύραννοι και δολοφόνοι που για λίγο έμοιαζαν ανίκητοι, αλλά στο τέλος πάντα έπεφταν. Πάντα».

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ