Τελικά μάθαμε τι ομάδα είναι ο γιατρός;

Βαγγέλης Γερογιάννης

Στη δολοφονία του Μιχάλη Κατσούρη το μόνο που μας ένοιαξε είναι τι ομάδα είναι ο δολοφόνος και όχι η πράξη.

Στον έξαλλο πανηγυρισμό κάθε ποδοσφαιριστή φταίει αυτός που προκαλεί και όχι οι κάφροι που τον λούζουν με έναν σωρό κοσμητικά επίθετα και του ρίχνουν και μερικά αντικείμενα για να …μάθει.

Στη ρίψη κροτίδων, μας νοιάζει αν έσκασε κοντά ή μακριά στον παίκτη, γιατί δεν έπεσε ο διπλανός του, πόσο ή λίγο έχει τραυματιστεί, αν ο γιατρός είναι έχει βγάλει φωτογραφία με τον Μαρινάκη ή με τον Αλαφούζο και αν ο οπαδός είναι στημένος.

«Γαργάρα» κάνουμε την ίδια την πράξη γιατί δεν μας νοιάζει. Γιατί έτσι είμαστε όλοι. Βλέπουμε τα πράγματα ανάλογα το χρώμα των γυαλιών που φοράμε.

Το θέμα είναι πώς θα πάρει η ομάδα μας τους βαθμούς και ποιος νοιάζεται για τους αλήτες των γηπέδων. Σήμερα είναι ο δικός μας παίκτης, αύριο του αντιπάλου.

Ολα τα παιχνίδια ΠΡΕΠΕΙ να διακόπτονται οριστικά και αμετάκλητα όταν πέφτει το οτιδήποτε στο γήπεδο, είτε δίπλα, είτε μπροστά, είτε πλάι, είτε πίσω από κάθε άνθρωπο που βρίσκεται στον αγωνιστικό χώρο.

Το να πετάμε ό,τι βρούμε στο γήπεδο θεωρείται κάτι φυσιολογικό στην Ελλάδα, έχει νομιμοποιηηθεί. Σε λίγο θα προβλέπεται και από τον ΚΑΠ!

«Ελα μωρέ, αφού δεν τον πέτυχε. Δίπλα του έσκασε. Εδειξε η κάμερα τίποτα; Αρα δεν έγινε». Είμαι σίγουρος ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που σκέφτηκαν μ’ αυτόν τον τρόπο.

Και το απογοητευτικό είναι ότι έτσι σκέφτονται οι μεγαλοπαράγοντες που ωθούν επί της ουσίας τους ανόητους οπαδούς σε τέτοιες συμπεριφορές.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω