Θρήνος για τον Μιχάλη και το ανθρώπινο είδος

Καλύτερα να μην πιάσουμε το θέμα των αδελφοποιήσεων των οπαδών. Οποιος αδελφοποιείται με δολοφόνους, ναζί και φασίστες, είναι ακριβώς το ίδιο και χειρότερο

Θρήνος

Μαύρη ημέρα (ακόμα μία), όχι για το ποδόσφαιρο, αλλά για την κοινωνία ολόκληρη. Καμία έκπληξη. Από κανένα σύννεφο δεν πέσαμε. Μετά τον Αλκη, ο Μιχάλης. Και πόσοι άλλοι θα ακολουθήσουν;
Το να υποστηρίζεις μια άλλη ομάδα είναι λόγος για κάποιους να σε σκοτώσουν, επειδή είναι «άνδρες» και «μάγκες». Δεν μασάνε αυτοί. Αλλώστε, είναι τελείως «στόκοι» με δολοφονικά ένστικτα και το μίσος που τους οδηγεί τυφλά.
Εννοείται πως οι «υπεύθυνοι» είναι ανίκανοι ή δεν θέλουν να επέμβουν και εμείς συνεχίζουμε να βλέπουμε οικογένειες να θρηνούν τα παιδιά τους. Για το τίποτα.
Προφανώς, το πρόβλημα της οπαδικής βίας έχει τις ρίζες του στην κοινωνία που ζούμε. Αναλογιστείτε πόση έμφυλη, οικογενειακή, οικονομική και πολιτική βία υπάρχει, για να αντιληφθείτε το μέγεθος. Η ανθρώπινη ζωή έχει υποτιμηθεί εντελώς και όλα είναι θέμα ατυχίας και τάιμινγκ. Νεκροί θα μπορούσαν να υπάρχουν σε πολλούς αγώνες. Από τύχη δεν υπήρξαν.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ένα σύστημα το οποίο αποτελείται από ανθρώπους αμφιβόλου ποιότητας και ηθικής (για να το θέσουμε κομψά), που με τον τρόπο τους υποκινούν κάποιους άλλους ανόητους και τυφλωμένους από μίσος να «προστατέψουν την ομάδα και τον πρόεδρο με κάθε τρόπο».
Καλύτερα να μην πιάσουμε το θέμα των αδελφοποιήσεων των οπαδών. Οποιος αδελφοποιείται με δολοφόνους, ναζί και φασίστες, είναι ακριβώς το ίδιο και χειρότερο. Κοινές δράσεις μεταξύ των φιλάθλων δεν σημαίνει να προσπαθούν να σκοτώσουν όποιον βρίσκουν μπροστά τους.
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν η Κυβέρνηση, η συντεταγμένη Πολιτεία, που χρόνια τώρα δεν έχει την παραμικρή διάθεση, όχι να πατάξει τη βία, αλλά ούτε καν να την αγγίξει. Και πώς να το κάνει; Δείτε τα ονόματα που βρίσκονται πίσω από κάθε μεγάλη ΠΑΕ…
Μέχρι τότε, είμαστε αναγκασμένοι να διαβάζουμε «ξύλινες» και πολιτικάντικες ανακοινώσεις: «Πάρα τη μεγάλη προσπάθεια που έγινε, ιδίως μετά τη δολοφονία του Αλκη Καμπανού, δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να νικήσουμε την οπαδική βία. Θα επιμείνουμε στην κατεύθυνση αυτή, πιο συστηματικά και πιο εντατικά».

Για να το λέει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Οικονόμου, δεν έχουμε λόγο να τον αμφισβητήσουμε. Ετσι θα ‘ναι. Αφού θα επιμείνουν πιο εντατικά, κοιμηθείτε ήσυχοι.
Πάμε τώρα στον υφυπουργό, αρμόδιο για θέματα Αθλητισμού, Γιάννη Βρούτση: «Η αθλητική κοινότητα και σύσσωμη η ελληνική κοινωνία πενθεί και δικαίως απαιτεί να βρεθούν οι κατάλληλες λύσεις σ’ αυτό το πολυπαραγοντικό ζήτημα, που απασχολεί διεθνώς όλες τις χώρες. Είναι απογοητευτικό και για εμάς τους πολιτικούς ότι, παρά το σύντομο χρονικό διάστημα από τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού και ύστερα από σειρά εξαιρετικά αυστηρών μέτρων που έχουν θεσπιστεί, βρισκόμαστε ξανά απέναντι σε ένα τόσο αποτρόπαιο γεγονός».
Οχι κ. Βρούτση. Για εμάς είναι απογοητευτικό, που κανείς πολιτικός δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και δεν έχει την τόλμη να κάνει αυτό για το οποίο ο λαός τον έβαλε στη Βουλή. Αυτό είναι το απογοητευτικό.
Η Αστυνομία γνώριζε ακριβώς εδώ και δύο ημέρες με επίσημο έγγραφο πόσοι Κροάτες θα έρθουν, αλλά και τους Ελληνες συνεργούς τους. Βούιξαν τα social. Προχώρησε όμως σε συλλήψεις μετά το τραγικό συμβάν. Να μην την αδικούμε…
Και μην βγάζουμε έξω το συνάφι μας. Εχουμε και εμείς ευθύνη. Οταν κάποιος δυναμιτίζει το κλίμα και «διαρρέει» αυτά που θέλει ο μεγαλοπρόεδρος, είναι συνένοχος.