Λες και ήταν χθες!
Η Κατερίνα Γεωργίου είναι καθηγήτρια φιλόλογος Αρσακείου Γυμνασίου Πατρών (διευθύντρια 2011-2016).
Μετά από 20 χρόνια οι πόρτες του ιστορικού Αρσακείου Πάτρας άνοιξαν ξανά για όλους όσοι, με κάποιον τρόπο, έχουν συνδέσει τη ζωή τους με αυτό το κτίριο, με την ευκαιρία της μετατροπής του σε Δημαρχείο.
Η πρόσκληση του δημάρχου πυροδότησε πλημμύρα συναισθημάτων, καθώς οι απόφοιτοι του σχολείου, αλλά κι όσοι εργάστηκαν εκεί, ετοιμάζονταν να ξαναπερπατήσουν στους γνώριμους διαδρόμους και να αναβιώσουν μνήμες περασμένων χρόνων.
Η ατμόσφαιρα ήταν έντονα φορτισμένη, καθώς οι παλιοί συμμαθητές και εκπαιδευτικοί ξανασυναντήθηκαν. Αγκάλιαζαν ο ένας τον άλλον, μοιράζονταν ιστορίες, γελούσαν και δάκρυζαν, νιώθοντας σαν να γύριζαν πίσω στον χρόνο.
Κάθε γωνιά του κτιρίου ψιθύριζε ιστορίες από ξενύχτια για διαγωνίσματα, αστεία στα θρανία, φωνές καθηγητών και παιχνίδια στην αυλή.
Η συγκίνηση ήταν διάχυτη. Ορισμένοι αναπολούσαν αγαπημένους καθηγητές, αξέχαστες στιγμές από εκδηλώσεις και αστεία περιστατικά από τα μαθητικά τους χρόνια. Αλλοι θυμήθηκαν, με νοσταλγία, τις ώρες που αφιέρωναν στο διάβασμα στη βιβλιοθήκη, στις αθλητικές δραστηριότητες και στις φιλικές συζητήσεις στην αυλή.
Το σίγουρο είναι ότι κανένας δεν ήθελε να φύγει. Εψαχνε αφορμή για ακόμα μία βόλτα, για ακόμα μία ιστορία!
Κλείνω τα μάτια και αφήνω τις μνήμες να με πλημμυρίσουν. Βλέπω τους πανύψηλους φοίνικες στην αυλή να σκύβουν να με υποδεχτούν. Αναπολώ τα γεμάτα φωνές και παιχνίδια διαλείμματα. Ακούω τα γέλια να αντηχούν στους διαδρόμους, ψιθύρους στα θρανία, σοβαρές φωνές καθηγητών στην τάξη. Μυρίζω κιμωλία από τον πίνακα, χαρτί από βιβλία, φρεσκοψημένα κέικ από το Κυλικείο.
Νιώθω την αγκαλιά φίλων, την αγωνία πριν από τεστ, ικανοποίηση μετά από μια καλή βαθμολογία.
Κάθε γωνιά του σχολείου φέρνει μια ανάμνηση: η αίθουσα τελετών γεμάτη κόσμο για σχολική γιορτή, η Βιβλιοθήκη με αμέτρητα βιβλία που με ταξίδευαν σε μαγικούς κόσμους, το Γυμναστήριο, όπου νιώθαμε αθλητές, το Εργαστήριο, όπου πειραματιζόμασταν με ενθουσιασμό.
Πολλά από αυτά έχουν αλλάξει, αν και οι υπεύθυνοι της αποκατάστασης του κτιρίου κατέβαλαν φιλότιμες και αξιέπαινες προσπάθειες να σεβαστούν τον χώρο και την ιστορία του. Κι όμως, κάτι έμενε αναλλοίωτο: η αύρα, η ζεστασιά, η ψυχή του Αρσακείου.
Γιατί το Αρσάκειο δεν είναι οποιοδήποτε σχολείο. Είναι, πρώτα και πάνω από όλα, χώρος ουσιαστικής Παιδείας. Εκεί δεν έμαθα μόνο γράμματα και αριθμούς. Εμαθα την αξία της φιλίας, της ομαδικότητας, της προσπάθειας, του σεβασμού. Εμαθα να γελάω, να κλαίω, να πέφτω και να σηκώνομαι. Να ονειρεύομαι, να θέτω στόχους, να κυνηγάω τα όνειρά μου. Εμαθα τι σημαίνει καλλιέργεια πνεύματος και ψυχής.
Ενιωσα το πραγματικό ενδιαφέρον του εκπαιδευτικού για τον μαθητή. Κι όλα αυτά μου έγιναν βίωμα και θεωρώ μεγάλο ευτύχημα της ζωής μου ότι αξιώθηκα για 33 και πλέον χρόνια να διδάσκω στο Αρσάκειο (τα 13 στο υπέροχο κτίριο της Μαιζώνος, όπου είχα περάσει και αξέχαστα μαθητικά χρόνια) και να υπηρετώ το ιδανικό της Παιδείας, όπως με ζήλο έκαναν, πριν από μένα, τόσοι και τόσοι εκπαιδευτικοί.
Η επίσκεψη στο Αρσάκειο ήταν ένα ταξίδι νοσταλγίας, ένα reunion με το παρελθόν. Ηταν μια υπενθύμιση της δύναμης των παιδικών αναμνήσεων, της σημασίας της εκπαίδευσης και της αξίας της φιλίας.
Ενα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Πελετίδη, γι’ αυτή τη μοναδική ευκαιρία που μας έδωσε, να ξαναβρεθούμε όλοι στο αγαπημένο μας σχολείο και να ταξιδέψουμε στο παρελθόν του και στο αποτύπωμα που έχει αφήσει στην ψυχή του καθενός, αλλά και στην πόλη μας.
Θα κρατήσω αυτή τη μέρα σαν φυλαχτό, σαν μια υπενθύμιση ανθρώπων και στιγμών στον χώρο, που με σημάδεψαν για πάντα.
Στο σχολείο μου με αγάπη
Αλαλη αγναντεύω τη θωριά σου
Ριγώ στο πέρασμα από μπροστά σου
Σιγοτραγούδισμα αρχινώ μελωδικό
Αταλάντευτο παιδείας ιδανικό!
Κάθε μέρα για σε θα λέω παντού
Εγερτήριο σάλπισμα του νου!
Ισκιε πιστέ στ’ αχνάρια μου για πάντα
Ορόσημο είσαι για την πόλη μου την Πάτρα!
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
