Γιατί Ρε Πατέρα; Τρία εκατομμύρια λόγοι να γελάσουμε
Το γέλιο προκύπτει μέσα από το χάος της ανθρώπινης ασυνεννοησίας ντυμένο με χιούμορ. Εκεί όπου τα λάθη γίνονται αφορμή για αλήθειες και οι παρεξηγήσεις καθρεφτίζουν τον πιο τρυφερό παραλογισμό της ζωής.
Η κωμική σειρά «Γιατί Ρε Πατέρα;» που προβάλλεται στον ΑΝΤ1, μπαίνει απότομα στο προσκήνιο ως μία αστεία, υπέρ-δραματική ιστορία κληρονομιάς, μυστικών και ψεμάτων και το κάνει με τόλμη. Από το πρώτο κιόλας επεισόδιο η σειρά δεν φοβάται να αναμείξει κωμωδία, δράση και μυστήριο, δημιουργώντας ένα κράμα που υπόσχεται ένταση, ανατροπές και αδρεναλίνη.
Το σενάριο του Αντώνη Ανδρή εμπνέεται από ένα κλασικό μοτίβο: τρεις άγνωστοι μεταξύ τους νέοι, που εμφανίζονται στην κηδεία του πατέρα τους, μαθαίνουν ξαφνικά ότι είναι αδέρφια. Είναι ο έμπορος αυτοκινήτων Νίκος (Κωνσταντίνος Λιάρος), ο φιλόλογος Φώντας (Μιχάλης Μιχαλακίδης) και η σερβιτόρα Βιβή (Θεανώ Κλάδη), τρεις εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες, με διαφορετικά βιώματα, αντιλήψεις και όνειρα. Η ανατροπή είναι ακαριαία, κληρονομούν από κοινού ένα κομμωτήριο, και μαζί μ’ αυτό, ένα μεγάλο, σκοτεινό μυστικό.
Η ύπαρξη του Μιχαήλου (Μιχάλης Λεβεντογιάννης), συνεργάτη του Τσατσάνη (Ηλίας Βαλάσης), φέρνει στην επιφάνεια τη ρίζα του δράματος, η ληστεία των τριών εκατομμυρίων ευρώ. Ο πατέρας υποσχόταν μερίδιο σε κάθε παιδί του, όμως τα λεφτά κατέληξαν μόνο σε έναν. Ποιος είναι ο πραγματικός κληρονόμος; Ποιος λέει ψέματα; Ο Μιχαήλος, απειλητικός και αποφασισμένος, απαιτεί το μερίδιό του, και οι τρεις αδερφοί βρίσκονται ξαφνικά παγιδευμένοι σε ένα παιχνίδι υποψιών, ψευδών, αλλά και ανατροπών.
Αυτή η βασική πλοκή, τρία αδέλφια, εγγόνια μιας μεγάλης αμαρτωλής υπόσχεσης, δίνει πνοή σε μια σειρά που, μοιάζει με κωμικό θρίλερ, δεν είναι μόνο αστείο, αλλά και μυστήριο. Κάθε επεισόδιο, πιθανότατα, θα αποκαλύπτει κομμάτια της αλήθειας, ενώ παράλληλα θα παίζει με την ιδέα του «οικογενειακού παρελθόντος» ως φορτίο και ως ελπίδα. Η κληρονομιά δεν είναι απλώς οικονομική, είναι ψυχολογική και ηθική. Και η σειρά δείχνει ότι η κληρονομιά μπορεί να στοιχειώνει όσο και να απελευθερώνει.
Η δυναμική μεταξύ των τριών παιδιών είναι βασικό στοιχείο, όλοι έχουν διαφορετικά κίνητρα, και κανείς δεν είναι αθώος. Ο έμπορος αυτοκινήτων ίσως είναι πιο ρεαλιστής, πιο πρακτικός. Ο φιλόλογος μπορεί να έχει υψηλά ιδανικά και να αμφισβητεί τον ρόλο του στον οικογενειακό αυτόν μύθο. Η σερβιτόρα, μία γυναίκα που πιθανόν γνώριζε τον πατέρα της μόνο ως πατέρα και όχι ως εγκέφαλο ληστείας, φέρνει μια αίσθηση αυθορμητισμού. Αυτή η τριάδα δημιουργεί ένα πολύχρωμο παζλ προσωπικοτήτων.
Επίσης, η εμφάνιση του Μιχαήλου προσθέτει την απαιτούμενη ένταση, δεν είναι απλώς ένας συνεργάτης που «ζητά μερίδιο». Είναι απειλητικός, και φαίνεται πως δεν θα δεχτεί εύκολα την άρνηση. Η πίεση που ασκεί, οικονομική, ψυχολογική, δημιουργεί ανταγωνισμό και σύγκρουση. Αυτή η δυναμική «κληρονόμοι vs. συνεργάτης» δεν είναι μόνο πηγή δράσης, αλλά και κωμωδίας, καθώς οι χαρακτήρες προσπαθούν να ισορροπήσουν την οικογενειακή σχέση με την ηθική της κλοπής και της απληστίας.
Το κομμωτήριο, σαν σκηνικό, λειτουργεί απλώς σαν το μέσο, αλλά και σαν σύμβολο, η επιφάνεια λάμπει, όμως από κάτω κρύβονται ψέματα και μυστικά. Το κομμωτήριο μοιάζει να είναι το πεδίο όπου οι αλήθειες ξεμπλέκονται, ενώ παράλληλα συγκεντρώνονται όλοι οι χαρακτήρες.
Η σειρά, στο σύνολό της, έχει σημαντικά πλεονεκτήματα: έξυπνο σενάριο, δυνατό χαρακτήρες, μεγάλο στοιχείο μυστηρίου και μια δόση συναισθηματικής βάσης. Η κωμωδία δεν είναι απλώς επιφανειακή: πηγάζει από τη σύγκρουση αδελφών, από την κληρονομιά και από τις ηθικές τους επιλογές. Ταυτόχρονα, η «κλοπή» των τριών εκατομμυρίων δεν είναι μόνο υλική, είναι δείγμα πατρικού λάθους, σιωπών και υποσχέσεων.
Η σειρά «Γιατί Ρε Πατέρα;» διαθέτει εύρημα και χαρακτήρες, αλλά η εκτέλεση πάσχει από άνισο ρυθμό. Η μεγάλη διάρκεια των επεισοδίων λειτουργεί εις βάρος της κωμωδίας, τα αστεία χάνουν τον συγχρονισμό τους και το σενάριο απλώνεται υπερβολικά, πλατειάζοντας εκεί όπου θα έπρεπε να κόβει. Οι σκηνές τραβούν, το αστείο καθυστερεί, και η δράση χάνει το νεύρο της. Ορισμένοι χαρακτήρες παραμένουν μονοδιάστατοι, στηριζόμενοι σε στερεότυπα αντί για ουσιαστική ανάπτυξη. Η υπερβολική έμφαση στο μυστήριο μειώνει τη φρεσκάδα της κωμωδίας, μετατρέποντας ορισμένα επεισόδια σε τηλεοπτικό “κατακερματισμό” ανάμεσα σε δράση και φάρσα. Έτσι, η σειρά κινδυνεύει να χάσει το ρυθμό και την οικονομία αφήγησης που χρειάζεται μια κωμωδία μυστηρίου για να διατηρήσει το ενδιαφέρον της.
Παρά ταύτα, το storytelling έχει σαφή ταυτότητα, είναι ελληνικό, αναγνωρίσιμο, και παιγνιώδες, μια μίξη αστυνομικής ίντριγκας και λαϊκής σάτιρας που σχολιάζει την απληστία, την οικογένεια και τη διαχρονική ελληνική αδυναμία στο “εύκολο χρήμα”. Όμως γέλιο προκύπτει όταν η ζωή κάνει συντακτικά λάθη κι εμείς τα διαβάζουμε δυνατά, σύντομα, κοφτά και με λίγη έμφαση
Η «Πελοπόννησος» και το pelop.gr σε ανοιχτή γραμμή με τον Πολίτη
Η φωνή σου έχει δύναμη – στείλε παράπονα, καταγγελίες ή ιδέες για τη γειτονιά σου.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
