Οταν ο ζόφος εκτοπίζει την πολιτική

Η ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗ αντιπολίτευση αποφάσισε να κτίσει πολιτική πρόταση εξουσίας πάνω στην αιχμή ότι η κυβέρνηση έχει στήσει μηχανισμό του σκότους και του ερέβους, προκειμένου να παρακολουθεί και εκβιάζει μέσω των ευρημάτων, φίλους και αντιπάλους, δημοσιογράφους και τεχνοκράτες. Εξι τον αριθμό, μέτρησε ο αρχηγός της, αξιοποιώντας τα απόρρητα στοιχεία που σταμάτησαν να είναι απόρρητα. Κάπως λίγοι οι παρακολουθούμενοι για να κάνεις εκβιασμούς αποδοτικούς, για όποιον σκέφτεται κάπως πιο εξαντλητικά. Αλλά το πολιτικό παιχνίδι και η άγρα των εντυπώσεων δεν αποσκοπούν σε επιρροή των πολιτών που βασανίζουν τα γεγονότα και τους ισχυρισμούς λίγο παραπάνω.

ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ κομίζει την πρόταση; ρωτά η κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ; Του οποίου επιφανή στελέχη δικάζονται στα ειδικά δικαστήρια για διακεκριμένη και κατά συρροή ρασπουτινισμό; Που εξετέθη σε άγαρμπη προσπάθεια χειραγώγησης του Τύπου μέσω ημετέρων κεφαλαίων και που καλείται να δώσει εξηγήσεις για μεταφορά μαύρων ποσών από ιδιωτικά χέρια προς κομματικά ή άλλα αδελφά ταμεία;

ΚΑΙ ΑΠΟ κοντά έρχονται και άλλες ανάλογες περιπτώσεις με σκανδαλιστικό περιεχόμενο, τεκμήριο χαλαρής συνείδησης σε σχέση με τους νόμους και τους ηθικούς κανόνες.

ΕΙΝΑΙ αρκετά συνηθισμένες στην Ελλάδα οι συγκρούσεις δαιμονολογικού χαρακτήρα, που πολύ συχνά υπερτερούν της καθαυτό πολιτικής. Αλλά δεν είναι βέβαιο ότι το συνολικό σκηνικό κολακεύει τα κόμματα εξουσίας και το πολιτικό σύστημα, το οποίο υποτίθεται ότι τελούσε σε μια προσπάθεια ανάκτησης εμπιστοσύνης της κοινωνίας.

Η ΕΠΙΛΟΓΗ του Α. Τσίπρα να μετατρέψει μια σκοτεινή, ομολογουμένως, ιστορία ως κεντρικό αφήγημα θα προκαλέσει μεγάλο θόρυβο και πληγές. Η πόλωση δίνει πρόσκαιρα κέρδη. Αλλά δεν είναι τα κέρδη που χρειάζεται ο τόπος.