Σε λαϊκό προσκύνημα η σορός του Πετρολούκα Χαλκιά: Πλήθος κόσμου στη Μητρόπολη Αθηνών

Το τελευταίο αντίο στον σπουδαίο δεξιοτέχνη του κλαρίνου θα δοθεί την Πέμπτη στο Δελβινάκι Ιωαννίνων, την ιδιαίτερη πατρίδα του

Σε λαϊκό προσκύνημα η σορός του Πετρολούκα Χαλκιά: Πλήθος κόσμου στη Μητρόπολη Αθηνών

Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης και με σεβασμό στη μνήμη του μεγάλου καλλιτέχνη, η σορός του Πετρολούκα Χαλκιά τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στη Μητρόπολη Αθηνών από τις 9 το πρωί της Τετάρτης. Ο κόσμος συρρέει για να αποτίσει φόρο τιμής στον δεξιοτέχνη του κλαρίνου που «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών, στις 15 Ιουνίου, αφήνοντας πίσω του ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ελληνική μουσική παράδοση.

Συντετριμμένοι συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες και θαυμαστές του παρευρίσκονται για να πουν το ύστατο χαίρε στον Ηπειρώτη καλλιτέχνη, που με τη μουσική του υπηρέτησε πιστά την παράδοση και έγινε διεθνώς αναγνωρισμένος για την αυθεντικότητα, τη δεξιοτεχνία και την ψυχή του.

Όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του, μετά το λαϊκό προσκύνημα, η σορός θα μεταφερθεί στο Δελβινάκι Ιωαννίνων – τον τόπο όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε – για την εξόδιο ακολουθία, η οποία θα τελεστεί την Πέμπτη στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου.

Ο Πετρολούκας Χαλκιάς γεννήθηκε το 1934 στο Δελβινάκι και από μικρή ηλικία έδειξε έφεση και πάθος για το κλαρίνο. Παρά τις προσδοκίες του πατέρα του να ακολουθήσει άλλο επάγγελμα, εκείνος αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη μουσική. Ήδη από τα 12 του χρόνια άφηνε άφωνους όσους τον άκουγαν, ενώ η πορεία του εκτοξεύτηκε και εκτός συνόρων, κυρίως στην Αμερική, όπου διέπρεψε για δύο δεκαετίες.

Η επιστροφή του στην Ελλάδα και οι εμφανίσεις του στα πανηγύρια της Ηπείρου από τη δεκαετία του 1970 επανέφεραν στο προσκήνιο τον ήχο της παράδοσης με αυθεντικότητα και βάθος. Η Καστάνιανη, το Πωγώνι, οι πλατείες των χωριών έγιναν η σκηνή του, και το κλαρίνο του έγινε η φωνή του τόπου.

Ο Πετρολούκας Χαλκιάς δεν ήταν απλώς ένας βιρτουόζος μουσικός. Ήταν ένας ποιητής του ήχου, ένας αφηγητής της ψυχής της Ηπείρου. Η φυσική του παρουσία μπορεί να έσβησε, όμως ο ήχος του θα συνεχίσει να ζει – σε κάθε γλέντι, σε κάθε πανηγύρι, σε κάθε μυσταγωγική στροφή του ηπειρώτικου τοπίου.