Περιγραφή

«Όταν τον ρώτησα “τι να σου μεταφράσω ελληνικά”, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Νερούδα μου ζήτησε να μεταφέρω ελληνικά το Εστραβαγάριό του – αφού κοιτάχτηκε με παράξενη χαρά με τη Ματίλντε, με την οποία ξεφώνισαν σχεδόν μαζί: “Ελ Εστραβαγάριο, νατουραλμέντε!” Ούτε είναι τυχαίο το γεγονός ότι το αφιερώνω στον μεγάλο της ποίησής μας, τον Γιάννη Ρίτσο. Το Εστραβαγάριο είναι λεπταίσθητα λυρικο-χιουμοριστικό, σαν να ’ρχεται από κλίματα σαν το δικό μας και, όταν το ’γραφε, σαν να ένιωθε πολύ Έλληνας, όλων των εποχών. Είναι βιβλίο δύσπεπτο για ανθρώπους λιγότερο θρεμμένους με αισθητικές και πνευματικότητες πολύ διυλισμένες, για ανθρώπους που δεν έχουν δημιουργήσει το Διάλογο, όπως η σωκρατική σκέψη, το πιπέρι όπως ο Αριστοφάνης, τα βέλη και τους εξορκισμούς σαν τον Λασκαράτο ή τον Ροΐδη, τη σύλληψη αποχρώσεων και τη διεισδυτικότητα σαν τον Καβάφη…» (σημείωμα του μεταφραστή)
O Πάβλο Nερούδα γεννήθηκε το 1904. Άρχισε να γράφει ποίηση ήδη από τα δέκα του χρόνια, παρά την αντίδραση του πατέρα του. Ενώ σπουδάζει στο Σαντιάγο Γαλλική Φιλολογία, εκδίδει και τα Ερωτικά ποιήματα, ένα από τα πιο δημοφιλή από τότε έργα του. Το 1927 αποφασίζει να μπει στο διπλωματικό σώμα, και μέχρι το 1935 εργάζεται ως πρόξενος της χώρας του. Τελευταίος σταθμός η Μαδρίτη, όπου γνωρίζει τον Λόρκα. Η γνωριμία του με τον Ισπανό ποιητή θα τον σπρώξει να γίνει μέλος του Κομουνιστικού Kόμματος Χιλής. Το 1946 υιοθετεί το ψευδώνυμο Νερούδα, τιμώντας τον Τσέχο ποιητή Γιαν Νερούντα. Το 1948, όταν το Κ.Κ. κηρύσσεται παράνομο στη Χιλή, ο Νερούδα αυτοεξορίζεται στην Ευρώπη, όπου ζει μέχρι το 1952. Το 1971 του απονέμεται το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Δύο χρόνια αργότερα, στις 23 Σεπτεμβρίου 1973, λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του φίλου του Σαλβαδόρ Αλιέντε από τους πραξικοπηματίες του Πινοσέτ, πεθαίνει. Η κηδεία του γίνεται αφορμή για την πρώτη αντιδικτατορική διαδήλωση στη Χιλή.