Τα τρία χρόνια του αείμνηστου Παύλου Μπακογιάννη στην Πάτρα

Με την ευκαιρία της ημέρας μνήμης της δολοφονίας του, τον Σεπτέμβριο του 1989, από τη «17 Νοέμβρη», ο αγαπημένος του ανιψιός Ηλίας Μπακογιάννης φωτίζει  τις ημέρες του Παύλου Μπακογιάννη στην Πάτρα

Τα τρία χρόνια του αείμνηστου Παύλου Μπακογιάννη στην Πάτρα

Τα τρία χρόνια του αείμνηστου Παύλου Μπακογιάννη στην Πάτρα, όταν ήταν γυμνασιόπαις, πέρασαν απαρατήρητα, όμως σήμερα, με την ευκαιρία της ημέρας μνήμης της δολοφονίας του, τον Σεπτέμβριο του 1989, από τη «17 Νοέμβρη», τα φωτίζει ο αγαπημένος του ανιψιός Ηλίας Μπακογιάννης.
Ο φλογερός κήρυκας της συμφιλίωσης και της ενότητας του ελληνικού λαού δολοφονήθηκε το πρωί της 26ης Σεπτεμβρίου 1989 στην είσοδο της πολυκατοικίας, όπου ήταν το πολιτικό του γραφείο (Ομήρου 35) στην Αθήνα. Μόλις πριν δύο μήνες είχε εκλεγεί βουλευτής της ΝΔ Ευρυτανίας, ενώ εκείνη την αποφράδα μέρα ανακοινώθηκε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είχε εγκρίνει γενναίο χρηματοδοτικό πρόγραμμα για τον τόπο της καταγωγής του, που ο ίδιος είχε καταρτίσει.

ΤΟ ΚΟΛΕΓΙΟ…
Ο ανιψιός του Ηλίας γνώρισε αρχικά τον Παύλο μέσα από τις περιγραφές και αναμνήσεις του συνονόματου παππού του και πατέρα του Θανάση, που διατηρούσαν ένα παραδοσιακό μανάβικο στο Μαρκάτο, απέναντι από το κτίριο της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αχαΐας. Αργότερα, όταν μεγάλωσε, ο Ηλίας αποτέλεσε τη μεγάλη συμπάθεια του Παύλου:
«Να σκεφτείς, δέκα μέρες πριν δολοφονηθεί είχα πάει στο γραφείο του και κει με είχε “σκλαβώσει” με την καλοσύνη και τη γενναιοδωρία του. Μου είπε ότι θα φρόντιζε με δικά του χρήματα να σπουδάσω στο Κολέγιο Αθηνών και μετά θα με έστελνε για μεταπτυχιακό στις ΗΠΑ.
Τον πρόλαβε, όμως, το τυφλό μίσος των τρομοκρατών, που έβαλαν στο στόχαστρό τους τον πιο πιστό υπηρέτη της Δημοκρατίας και την εθνικής συμφιλίωσης…».

Β’ ΓΥΜΝΑΣΙΟ
Τα ακούσματα του Ηλία Μπακογιάννη από τον παππού και τον πατέρα του για τον αείμνηστο Παύλο, ο οποίος «έπαιρνε τα γράμματα», έχουν χαραχθεί για πάντα στο μυαλό του:
«Ο θείος μου έφυγε από το χωριό του, τα Βελωτά της Ευρυτανίας, το 1947 και πήγε αρχικά στο Γυμνάσιο του Θέρμου Τριχωνίδας και μετέπειτα, για έναν χρόνο στο Καρπενήσι. Το 1950 ήρθε στην Πάτρα και έμεινε τρία χρόνια στο σπίτι μας. Πήγαινε στο Β΄ Γυμνάσιο απ’ όπου αποφοίτησε και δούλευε στο μανάβικο του παππού και του πατέρα μου. Ποτέ δεν άφησε τον χρόνο να πάει χαμένος.
Ακόμη και τις ώρες που μετέφερε παραγγελίες σε σπίτια πελατών, μέσα στο ζιμπίλι με τα φρούτα και τα λαχανικά είχε ένα-δυο βιβλία και διάβαζε στον κενό χρόνο του.
Ενοιωσε βαθιά υποχρέωση για τα τρία χρόνια της φιλοξενίας και είχε ορκισθεί ότι θα ήταν για μας πάντα στο πλευρό μας. Ποτέ δεν έφυγε από τον όρκο του…».

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ
Συμπληρώνει, μάλιστα, με χιούμορ ο Ηλίας: «Ο Παύλος ποτέ δεν χάλασε χατίρι στον πατέρα μου Θανάση. Ηταν η αδυναμία του. Ηταν και φορές που ο πατέρας μου ζητούσε “εξωπραγματικές” χάρες. Ακόμη και τότε ο θείος μου εύρισκε τον τρόπο να τον ικανοποιεί χωρίς να εκτίθεται.
Οταν κάποια φορά μου έπιασε ο θείος μου κουβέντα για τα τρία χρόνια του στην Πάτρα, μου είπε ότι ήταν το πιο στέρεο σκαλοπάτι των σπουδών του. Είχε πάρει καλά εφόδια που τον οδήγησαν στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες. Μετά ακολούθησε το Μόναχο της Γερμανίας, το Τύμπιγκεν και η Κωνσταντία, παίρνοντας πτυχίο Πολιτικής Οικονομίας και Πολιτικών Επιστημών. Στο Μόναχο γνώρισε τη Ντόρα, ερωτεύτηκαν και συμπορεύτηκαν μέχρι το βίαιο τέλος της ζωής του».

ΔΙΧΤΥ
Αν κάτι, κοντολογίς, κρατάει από τον θείο του Παύλο Μπακογιάννη ο Ηλίας, είναι τούτο:
«Δεν γνώρισα μετά τη δολοφονία του άλλον άνθρωπο που να δείχνει τόση προσήλωση και αφοσίωση στην οικογένειά του και στο σόι του.
Δεν έχω δει στη ζωή μου μεγαλύτερο δίχτυ προστασίας απ΄ αυτό που είχε απλώσει πάνω από τα κεφάλια μας ο αγαπημένος μου θείος…».