Τι σημαίνει η επίσκεψη του Τούρκου προέδρου

Ναπολέων Λιναρδάτος

Φαντάσου πως έχεις προσλάβει έναν δικηγόρο, για να διεκπεραιώνει οικονομικές διεκδικήσεις κατά της περιουσίας σου κι ακολουθώντας τις συμβουλές του, έχεις ακολουθήσει μία περισσότερο από μετριοπαθή στάση, έναντι των διεκδικητών, προσδοκώντας πως αυτή σου η στάση θα κατευνάσει τα πνεύματα. Εχεις ακολουθήσει αυτή τη στάση πιστά, για πολλά χρόνια, έχοντας εμπιστοσύνη στις συμβουλές του. Εξάλλου, εσύ, όχι μόνο δεν διεκδικείς τίποτα από κανέναν, αλλά έχεις πάει κι ένα βήμα παραπέρα, παρακάμπτοντας τις δικές σου νόμιμες αξιώσεις και πρότερες καταπατήσεις.

Καθώς τα χρόνια περνούν, παρατηρείς μια ξεκάθαρη τάση στη συμπεριφορά της άλλης πλευράς. Η περισσότερο από μετριοπαθής στάση σου, όχι μόνο δεν τους έχει καταπραΰνει, δεν τους έχει κάνει πιο διαλλακτικούς, αλλά αντίθετα, ο κατάλογος των διεκδικήσεων συνεχώς μεγαλώνει. Η στάση τους γίνεται όλο και πιο επιθετική, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με πράξεις. Ταυτόχρονα, παρατηρείς πως ο δικηγόρος σου, αντί να επανεξετάσει τη στρατηγική του, συνεχίζει. Φαίνεται ότι, βασικά, αυτό που κάνει είναι διαρκώς να κατεβάζει τον πήχη για όλα αυτά που σου είχε πει ότι η στρατηγική του θα πετύχαινε.

Αυτό, που μέχρι χθες καταλάβαινες ως ταπεινωτική ήττα, σήμερα, ο δικηγόρος, σου την πλασάρει ως έντιμο συμβιβασμό.

Το γεγονός πως οι διεκδικήσεις και η εχθρότητα της άλλης πλευράς συνεχώς αυξάνονται, σου το παρουσιάζει ως «αυτά έχει η διαδικασία διαλόγου».

Στα παραπάνω συνοψίζεται η διπλωματική στάση απέναντι στην Τουρκία διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων τις τελευταίες δεκαετίες. Συνεχώς κατεβάζουν τον πήχη, αιτιολογούν τη διαρκώς αυξανομένη επιθετικότητα της άλλης πλευράς και αρνούνται να δουν ότι αυτή η στρατηγική δεν έχει πετύχει. Στην παταγώδη αποτυχία της στρατηγικής τους, έχουν, ουσιαστικά, ένα και μοναδικό επιχείρημα: «και τι θέλετε πόλεμο;». Ωσάν να μην υπάρχει μέσος δρόμος, μεταξύ υποτέλειας και αδιαλλαξίας.

Γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις τηρούν αυτή τη στάση;

Γιατί, πλέον, στελεχώνονται από άτομα που έχουν εκπαιδευτεί στην ιδέα πως, ό,τι ονομάζουμε εθνικό είναι ντεμοντέ ή κάτι παθολογικά επικίνδυνο και επιβλαβές.

Γιατί η υπεράσπιση εθνικών συμφερόντων θα απαιτούσε τη χρήση πολιτικού κεφαλαίου, με σύμμαχους και εταίρους, αλλά προτιμούν να χρησιμοποιούν το πολιτικό κεφάλαιο για δημοσιονομικές διευκολύνσεις, πιστεύοντας πως οι Ελληνες, ως έθνος, ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο για επιδόματα, παρά για εθνικά συμφέροντα.

Γιατί αποφεύγοντας να δημιουργούν πονοκεφάλους σε εταίρους για τα εθνικά μας ζητήματα, νομίζουν πως αυτό θα τους δημιουργήσει περισσότερες επαγγελματικές ευκαιρίες στο εξωτερικό, όταν έχει κλείσει ο πολιτικός τους κύκλος στην Ελλάδα.

Ασε δε, που αισθάνονται και πιο Ευρωπαίοι όταν συμπεριφέρονται ως αν η Ελλάδα είναι δίπλα στο Βέλγιο κι όχι στο γεωπολιτικό γκέτο των Βαλκανίων.
Δελτία «ειδήσεων» απέφυγαν να παρουσιάσουν το πιο επίμαχο σημείο στις πιο πρόσφατες δηλώσεις Ερντογάν, όπου στον κατάλογο διεκδικήσεων πρόσθεσε τη Θεσσαλονίκη.

Το αφήγημα της επίσκεψης Ερντογάν είναι μια ευκαιρία μήπως και καταφέρουμε και τον λογικέψουμε κάπως. Η πραγματικότητα είναι πως οι χασοδίκες που έχουν αναλάβει τις υποθέσεις μας, εντάσσουν την επίσκεψη σε μια γενικότερη προσπάθεια, όπου θα μας πουλήσουν ήττες ως διπλωματικές επιτυχίες.

Η κατάσταση είναι τόσο κακή, όπου όλη στη γειτονιά έχουν καταλάβει με τι χασοδίκες έχουν να κάνουν. Η Αλβανία, με μεγάλη ευκολία φυλακίζει απροκάλυπτα ομογενή χωρίς συνέπειες. Τα Σκόπια, ανενόχλητα, παραβιάζουν μια συμφωνία που ήταν ήδη απίστευτα ευνοϊκή γι’ αυτά.

Οταν οι μικροί της γειτονιάς μάς έχουν ταράξει στις σφαλιάρες, με τον Ερντογάν μπορούμε να ελπίζουμε μόνο στην τύχη.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News