Ετοιμη ακόμη και για Γ’ Παγκόσμιο πόλεμο

Ο Νότης Μαριάς είναι καθηγητής Θεσμών ΕΕ Πανεπιστημίου Κρήτης-πρ. ευρωβουλευτής.

Το τερμάτισε, κυριολεκτικά, με τη δήλωσή του ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Αμυνας ότι ο στρατός «βρίσκεται σε πλήρη ετοιμότητα για όλα τα σενάρια, ακόμα και για την πιθανότητα ενός Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου».
Κι όλα αυτά, μάλιστα, λίγες ημέρες μετά τη συμπλήρωση 83 χρόνων από την υπογραφή του γερμανοτουρκικού Συμφώνου Φιλίας.

Στις 4 Μαρτίου 1941 ο Χίτλερ έστειλε επιστολή προς τον Τούρκο πρόεδρο Ισμέτ Ινονού, όπου διαβεβαίωνε ότι δεν επρόκειτο να επιτεθεί στην Τουρκία. Επιπλέον, σε δημοσίευμα της Αγγλικής εφημερίδας Daily Mail (5 Μαρτίου 1941) ο Χίτλερ διεμήνυε ότι δήθεν ενδιαφερόταν να φροντίσει τα συμφέροντα και την ευημερία της Τουρκίας. Στη συνέχεια, ο Ινονού ευχαρίστησε τον Χίτλερ γι’ αυτήν «την ευγενική του πράξη»!

Οταν, 6 Απριλίου 1941, ο Χίτλερ επιτέθηκε στην Ελλάδα και ο λαός έδινε τιτάνιο αγώνα, την ίδια ώρα η τουρκική ηγεσία διαπραγματεύονταν με τον Χίτλερ, «για να τα βρουν».

Ο Χίτλερ προσπάθησε να επιτύχει στενή συνεργασία με την Τουρκία, σε βάσεις οικονομικής ωφέλειας. Μάλιστα αναφέρθηκε στον Κεμάλ χαρακτηρίζοντάς τον ως «μέγα και μεγαλοφυή αναδημιουργό της νέας Τουρκίας».

Ετσι, την ώρα που ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας κατέβαζαν τη σβάστικα από την Ακρόπολη, την ώρα που σύσσωμος ο Κρητικός λαός αποδεκάτιζε τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές, η τουρκική ολιγαρχία δρομολογούσε τη διαδικασία για μπίζνες με τους Ναζί προκειμένου «να τα κονομήσει» ως συνήθως.

Τελικά,18 Ιουνίου 1941, η Τουρκία συνήψε με τη ναζιστική Γερμανία και τον Χίτλερ την γερμανο-Τουρκική Συνθήκη Φιλίας. Επρόκειτο για Σύμφωνο μη επιθέσεως διαρκείας 10 ετών, σε αμοιβαίο σεβασμό των συνόρων τους και ειρηνική επίλυση των διαφορών τους, «επί βάσεως αμοιβαίας εμπιστοσύνης και ειλικρινούς φιλίας».

Στη Συνθήκη προβλεπόταν ότι αναλαμβάνουν την υποχρέωση να έρχονται φιλικώς εις επαφήν σε σχέση με όλα τα ζητήματα που αφορούν αμοιβαίως τα συμφέροντά τους προκειμένου να καταλήγουν σε συμφωνία .

Σε δηλώσεις του ο Σαράτσογλου επισήμανε με νόημα ότι η Τουρκία και η Γερμανία δεν ήταν ποτέ αντίπαλοι και οι σχέσεις τους ήταν άμεμπτες.

Την επόμενη ημέρα, ο Χίτλερ αφού διασφάλισε και τη στήριξη της Αγκυρας, επιτέθηκε μαζικά κατά της Σοβιετικής Ενωσης βάζοντας σε εφαρμογή την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, έχοντας όμως καθυστερήσει λόγω της ελληνικής αντίστασης στο Ρούπελ και στη μάχη της.

Ακολούθως, Οκτώβριο του 1941, η Τουρκία υπέγραψε με το Χίτλερ την Συμφωνία Clodius με βάση την οποία εφοδίασε τη ναζιστική πολεμική μηχανή με 45.000 τόνους χρωμίου και με 90.000 τόνους χρωμίου κατ’ έτος, παρέχοντας έτσι στους ναζί ένα υπερπολύτιμο μέταλλο που χρησιμοποιείται στη διαδικασία κατασκευής όπλων.

Την ίδια στιγμή όμως η Αγκυρα, ακολουθώντας τη γνωστή της καιροσκοπική πολιτική, πουλούσε χρώμιο και στους Αγγλο-αμερικάνους καθώς και αποξηραμένα φρούτα και καπνό.

Και κάτι ακόμη. Μόλις η Τουρκία είδε ότι έρχεται η συντριβή του Χίτλερ, η Αγκυρα διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με τους ναζί. Περίμενε όμως μέχρι τις 23 Φεβρουαρίου 1945 για να κηρύξει τον πόλεμο στη ναζιστική Γερμανία μιας και δεν ήταν σίγουρη για το τελικό αποτέλεσμα του πολέμου.

Ετσι η Αγκυρα κατάφερε να πλασαριστεί μαζί με τους νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου!

«Επιτήδειος ουδέτερος» ξανά η Τουρκία και σε περίπτωση Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου
Πάντως, με βάση το ιστορικό κεκτημένο του «επιτήδειου ουδέτερου» που η Τουρκία επέδειξε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι βέβαιο ότι πλέον η Αγκυρα ετοιμάζεται να δράσει με τον ίδιο τρόπο και σε περίπτωση ενός, απευκταίου βεβαίως, Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Να το παίξει δηλαδή «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ». Οπως κάνει, μέχρι στιγμής και στην περίπτωση του Πολέμου στην Ουκρανία.

Μόνο που σε περίπτωση ενός Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν πρόκειται να μείνει ούτε «αστυφύλαξ ούτε χωροφύλαξ».

Για τον λόγο αυτόν είναι αναγκαία όσο ποτέ η ανάπτυξη ενός μαζικού αντιπολεμικού Κινήματος.