Ομπλός: Ετσι έζησα την πυρκαγιά του 1998 – Η πύρινη απειλή και το θαύμα στο ιστορικό μοναστήρι

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος

Η χώρα βρέθηκε το τελευταίο διάστημα αντιμέτωπη με την πύρινη λαίλαπα και είναι λογικό και η Πάτρα να έχει τεθεί σε κατάσταση ετοιμότητας.

Τα βλέμματα όλων ήταν και παραμένουν στραμμένα στο καταπράσινο βουνό που στεγάζεται εδώ και αιώνες η ιερά μονή Ομπλού, καθώς ουκ ολίγες φορές το ιστορικό μοναστήρι έχει κινδυνεύσει από τις φλόγες.

Οι παλιότεροι, όμως, θα θυμούνται τη μεγάλη φωτιά που είχε ξεσπάσει στις 5 Αυγούστου 1998, όταν οι φλόγες έφτασαν –στην κυριολεξία- στις πύλες της ιεράς μονής. Ηγούμενος τότε ήταν ο αείμνηστος π. Δανιήλ Δρακόπουλος, με το μοναστήρι να φιλοξενεί τότε τρεις εγκαταβιούντες μοναχούς. Η σωτηρία της ιστορικής μονής είχε αποδοθεί σε θαύμα της Παναγίας, καθώς την τελευταία στιγμή η φωτιά σταμάτησε μπροστά από τους κήπους του μοναστηριού.

Ο π. Βενέδικτος

Ο π. Βενέδικτος, σημερινός εγκαταβιών στην ιστορική μονή και τότε λαϊκός που βοηθούσε το μοναστήρι στα ηλεκτρολογικά και όχι μόνο, θυμάται πώς είχε βιώσει εκείνες τις δύσκολες ώρες: «Η φωτιά ξεκίνησε την παραμονή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Αμέσως έτρεξα μαζί με μια θεία μου να ανέβουμε στο μοναστήρι για να βοηθήσουμε. Με τα χίλια ζόρια περάσαμε την Πυροσβεστική. Οταν φτάσαμε η κατάσταση ήταν εφιαλτική. Δεν μπορούσες να αναπνεύσεις. Γύρω μας έπεφτε μια βροχή από αποκαΐδια. Οι πυροσβέστες μας παρακαλούσαν να φύγουμε, όμως κανείς μας δεν έφευγε.

Η φωτιά είχε φτάσει πίσω από τον πλάτανο του Παλαιών Πατρών Γερμανού. Ηταν στο τελευταίο ύψωμα πριν μπει στον κήπο της μονής κι έτρωγε τα τελευταία δέντρα πριν κατηφορίσει προς τα κάτω. Τότε ήταν που βγήκε ο ηγούμενος και ο π. Γαβριήλ (σ. σήμερα 86 ετών) με την ιερή εικόνα της Παναγίας της Ομπλίτισσας και τα θυμιατά στα χέρια. Εκαναν μια μικρή λιτανεία και βγήκαν στη νοτιοανατολική πλευρά της μονής, γυρνώντας την εικόνα προς την πλευρά της φωτιάς. Ε, αυτό ήταν! Οι φλόγες δεν έφτασαν ποτέ στο μοναστήρι μας».

Η πύλη της ιεράς μονής Ομπλού

Ο π. Βενέδικτος συνέχισε την εξιστόρησή του, ξαναζώντας όλα όσα βίωσε πριν από 25 ολόκληρα χρόνια. «Η θεία μου, μου ζήτησε να κατέβουμε πάλι στην Πάτρα. Η κατάσταση ήταν αποπνικτική. Την κατέβασα κι όταν επέστρεψα είχε σκοτεινιάσει. Ρώτησα να δω τι έγινε και μου είπαν όλοι ότι η φωτιά είχε στρίψει προς άλλη κατεύθυνση, Ηταν στον δρόμο, πλέον, που κοιτάζει προς την Κάτω Αχαΐα. Αν αυτό δεν ήταν θαύμα, τότε τι ήταν;», κατέληξε ο τότε λαϊκός και σήμερα εγκαταβιών στο ιστορικό μοναστήρι (ιδρύθηκε το 1315), το οποίο βρίσκεται στα 750 μέτρα υψόμετρο και πανηγυρίζει κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου, στα Εισόδια της Θεοτόκου.

Ηγούμενος σήμερα στη μονή είναι ο Αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Κωτσάκης, με τον κίνδυνο φωτιάς να βρίσκεται πάντοτε στο μυαλό του ίδιου και των άλλων μελών της αδελφότητας. Η αλήθεια είναι ότι έχουν ανάψει πάρα πολλές φωτιές στην περιοχή, συνήθως στις πλαγιές προς Ανω Καλλιθέα και Μέντζαινα, οπότε οι φορείς θα πρέπει να δουν ακόμη πιο εμφατικά το θέμα της ενίσχυσης της πυροπροστασίας της ιστορικής μονής, όπως π.χ. με την τοποθέτηση μεγάλων δεξαμενών νερού, κλπ. Ακόμη θυμάται το μοναστήρι και την κατάσταση συναγερμού στην οποία βρέθηκαν πριν από 10 περίπου χρόνια κι ενώ γιορτάζονταν τα Εννιάμερα της Παναγίας (23 Αυγούστου).

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News