Θανάσης Ζαφείρης: Η Πάτρα στην φωλιά του κορονοϊού κι άλλες ιστορίες…

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος

Για εκείνο το αλήστου μνήμης Παγκόσμιο πρωτάθλημα Ενόπλων Δυνάμεων που είχε διεξαχθεί το φθινόπωρο του 2019 στη Γουχάν της Κεντρικής Κίνας έχουν γραφτεί ένα σωρό θεωρίες συνομωσίας.
Και είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσουν να γράφονται ακόμη περισσότερες, όσο στη ζωή όλων μας εξακολουθεί να βρίσκεται ο Covid-19 (ας ελπίσουμε για λίγο ακόμη…).
Για τα μυστικά της κοιλάδας Τσιανγκχάν και της πόλης-σταυροδρόμι που χτίστηκε πριν από 3.000 χρόνια στις όχθες των ποταμών Γιανγκτσέ και Χαν, ρωτήσαμε ευθέως ένα πατρινόπουλο το οποίο προ διετίας βρέθηκε σε εκείνα τα μέρη με την φανέλα της Εθνικής μας ομάδας των Ενόπλων Δυνάμεων.
«Αν ισχύει κάτι από όλα όσα λέγονται, τότε μόνο 5 άτομα σε ολόκληρο τον πλανήτη θα το ξέρουν…», ήταν η χαρακτηριστική απάντηση που μας έδωσε ο Θανάσης Ζαφείρης, με ένα χαμόγελο όλο νόημα.
Ναι, ο διεθνής πατρινός μπασκετμπολίστας έχει πολλές ιστορίες να μας πει, ιστορίες που δεν επικεντρώνονται, όμως, όλες μόνο στα της Γουχάν.
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΣΠΟΥΔΕΣ
Το ξέρατε, για παράδειγμα, ότι παρότι έχει κάνει 5 ολόκληρα χειρουργεία στο γόνατο, στους κοιλιακούς, στο δάχτυλο, ακόμη και στην καρδιά (!), εξακολουθεί να παίζει μπάσκετ στα 34 του χρόνια και να είναι, μάλιστα, πρωταγωνιστής στο πρώτο τη τάξει πρωτάθλημα της ΕΣΚΑ-Η;
Ή ότι είναι παντρεμένος με την παλιά πρωταθλήτρια στο άλμα εις ύψος, την Αντωνία Στεργίου, με την οποία είναι σε σχέση από το 2005 μέχρι να ενώσουν κι επίσημα τις ζωές τους το 2017; «Στην ουσία μεγαλώσαμε μαζί. Καρκίνος με Υδροχόο στα ζώδια, βγάλαμε ένα επιτυχημένο μείγμα», εξομολογήθηκε ο πλέι-μέικερ του Παναχαϊκού, όμως παρέλειψε να αναφέρει ότι με την Αντωνία έβγαλαν και κάτι ακόμη. Δυο πανέμορφα κοριτσάκια, την 4χρονη Ιωάννα και την 2,5χρονη Βασιλεία, οι οποίες έχουν μετατρέψει τον Θανάση Ζαφείρη σε έναν ευτυχισμένο χαζομπαμπά!
Το θέμα είναι, βέβαια, πώς θα τα προλαβαίνει όλα. Και την οικογένεια και την εργασία, καθώς είναι πυροσβέστης εδώ και μια 10ετία (το τελευταίο διάστημα θα τον βρείτε στον Α΄ Πυροσβεστικό σταθμό της Πάτρας στην οδό Ναυαρίνου, στον ίδιο ακριβώς δρόμο που κάποτε ήταν το ανοικτό γήπεδο του Απόλλωνα), αλλά και το μπάσκετ (οπωσδήποτε 5 φορές την εβδομάδα προπόνηση!) και τις σπουδές. Ναι, έχει και σπουδές το πρόγραμμα και τι σπουδές μάλιστα: Μεταπτυχιακό στην Ιατρική, στην Κλινική Εργοσπιρομετρία, Ασκηση και Αποκατάσταση! «Ασχολούμαι και με την ατομική τεχνική στο μπάσκετ. Το ψάχνω πολύ…», παρενέβη ο Θανάσης Ζαφείρης σε μια προσπάθεια να συμπεριληφθεί κι αυτό το στοιχείο στην ενδιαφέρουσα κουβέντα μας. «Θεωρώ ότι στην Ελλάδα υπάρχει κενό ανάμεσα στην εκγύμναση και στην προπόνηση κι εκεί θέλω να δώσω έμφαση. Λόγω και των σπουδών μου και της εμπειρίας μου, νιώθω έτοιμος να βοηθήσω να καλυφθεί αυτό το κενό», ανέφερε χαρακτηριστικά ο έμπειρος πόιντ γκαρντ, ο οποίος εξελίσσεται σε πολυεργαλείο και στους πάγκους: Ξεκίνησε ως γυμναστής στον Φάρο, ζώντας από μέσα τη μεγάλη πορεία της ομάδας του Κερατσινίου και στην συνέχεια είχε τον ίδιο ρόλο και στον Μανδραϊκό, την Αχαγιά ΄82 και τον Εσπερο ΑΟΠΑ, εκεί όπου είχε αναλάβει ρόλο και στις ακαδημίες του συλλόγου. Με πρώτη σχολή το Φυσικό και στην συνέχεια και με τη βούλα, πλέον, Προπονητής Αθλημάτων με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και με ειδικότητα το μπάσκετ, όλο και κάπου θα… βρίσκει να βγάζει το ψωμί του.
Μια κάποια ευλογία την έχει, άλλωστε, μιας και ο αδερφός του, Δανιήλ είναι Διάκονος στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, διακονώντας δίπλα στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο!

«ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΘΕΛΕΙ ΥΓΕΙΑ, ΟΧΙ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΙΣΤΕΣ»
Ευλογημένο θεωρεί ο Θανάσης Ζαφείρης και τον Βαγγέλη Λιόλιο, δηλώνοντας υπέρμαχος στην καινούργια προσπάθεια που ξεκίνησε ο νέος πρόεδρος της ΕΟΚ στο ελληνικό μπάσκετ. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι προτάσεις που μας καταθέτει ο 34χρονος παίκτης: «Οσα χρόνια είμαι στα παρκέ, οι ομάδες που ήταν εντάξει στις υποχρεώσεις τους προς τους παίκτες ήταν μετρημένες στα δάχτυλα. Είδα προέδρους να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται. Το μπάσκετ χρειάζεται υγεία και σταθερότητα και όχι αλεξιπτωτιστές. Θέλει ανθρώπους που θα το αγαπούν. Αν δεν το αγαπήσεις το μπάσκετ, όταν κάποια στιγμή κουραστείς ή έρθουν τα δύσκολα, θα το παρατήσεις. Παράλληλα, το άθλημα πρέπει να ξαναμπεί στις γειτονιές. Όπως είχε συμβεί με τη δική μου γενιά που μεγαλώσαμε στο ανοικτό γήπεδο του Κένταυρου το 1998 με προπονητή τον Σάκη Βελλή και συμπαίκτες τον Δημήτρη Λυμπέρη, τον Γιάννη Μανδαλάκη και τον Δημήτρη Χριστοδουλόπουλο. Τα παιδιά πρέπει να ξεκολλήσουν από το κινητό. Η ΕΟΚ, σε συνεργασία με τους Δήμους, πρέπει να φτιάξει γήπεδα. Ο,τι συνέβη με τις Παιδικές Χαρές, πρέπει να γίνει και με τα ανοικτά γήπεδα».
Η βασική ανησυχία του Θανάση Ζαφείρη αφορά και την παρουσία πολλών ξένων στο πρώτο τη τάξει εθνικό πρωτάθλημα. «Ολες οι ομάδες επιβάλλεται να επενδύσουν σε νέους Ελληνες παίκτες», δήλωσε χαρακτηριστικά ο περιφερειακός του Παναχαϊκού και πρόσθεσε: «Βλέπουμε ολόκληρες 5άδες με ξένους παίκτες, ακόμη και 10 ξένους ταυτόχρονα μέσα στο παρκέ και τρελαινόμαστε. Ειδικά οι ομάδες εκτός Ευρωλίγκας οφείλουν να εμπιστευτούν τα νέα παιδιά και όχι Αμερικανούς αμφιβόλου ποιότητας. Είμαι σίγουρος ότι η νέα διοίκηση της ΕΟΚ θα ρίξει το βάρος στα ηλικιακά πρωταθλήματα και θα δώσει κίνητρα στα σωματεία να δουλέψουν στις ακαδημίες τους. Μακάρι, επίσης, να δημιουργηθούν κι άλλα ”Promitheas Park” ανά την Ελλάδα. Να βρεθούν άνθρωποι με το ίδιο όραμα σαν αυτό του κ. Λιόλιου. Τέτοια γήπεδα είναι κόσμημα, λίγα τέτοια υπάρχουν στην Ευρώπη, χαίρεσαι πραγματικά να παίζεις μπάσκετ εκεί».

Η ΑΝΤΩΝΙΑ ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ
Η συζήτηση θα κλείσει με την αγαπημένη του Αντωνία, με την επιτυχημένη θητεία του στον Απόλλωνα Πατρών και με ολίγην από… κορωνοϊό. «Εχουμε πολλά κοινά σημεία με την Αντωνία, πολλά κοινά ενδιαφέροντα, ίδια πιστεύω και αξίες», ανέφερε ο Θ. Ζαφείρης και πρόσθεσε: «Δεν σας κρύβω ότι περάσαμε δυσκολίες, όμως λόγω χαρακτήρα πάντοτε βρίσκαμε τη λύση. Είναι δυναμική η Αντωνία. Εχει ηθικές αρχές. Είναι δύσκολο να παραμείνεις ταπεινός όταν κάνεις πρωταθλητισμό, όταν πας σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Και μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για την κορυφαία Ελληνίδα στο αγώνισμά της στον στίβο για μια 10ετία. Ναι, η Νίκη Μπακογιάννη είναι η κορυφαία σαν επίδοση, όμως η Αντωνία είναι η πιο σταθερή σε διάρκεια. Ενώ μπορούσε να αγωνιστεί σε όποια ομάδα της Αθήνας ήθελε, έμεινε πιστή στον Κούρο και στον προπονητή της, Γιώργο Παπανδρεόπουλο».
Στην ερώτηση για το ποια ήταν η καλύτερη στιγμή στην καριέρα του, ο Θανάσης Ζαφείρης δεν χρειάστηκε και πολύ σκέψη: «Τα χρόνια που έπαιξα στον Απόλλωνα. Το 2002 πρωτοπήγα στην ομάδα σε ηλικία μόλις 15 ετών, με προπονητές τον Στέργιο Κουφό και μετά τον Ντάρκο Ρούσο. Επέστρεψα το 2009 κι έζησα δυο ανόδους από τη Β΄ Εθνική μέχρι τη Basket League. Ο Απόλλων είχε τότε τρεις καταπληκτικούς ξένους, τον Ερικ Μακ Κόλουμ, τον Κίτον Γκραντ και τον Λάρι Τέρνερ, που έκαναν ώρες ατελείωτες ατομικό προπόνηση στο γήπεδο, ενώ ο κορμός της ομάδας αποτελείτο από πατρινούς. Μεγάλη φυσικά ήταν και η συμβολή του προπονητή μας, Νίκου Βετούλα, ο οποίος υπήρξε πλέι-μέικερ υψηλού επιπέδου, οπότε ήταν επόμενο να έχει αντίληψη του παιχνιδιού βρισκόμενος και στον πάγκο. Με τις γρήγορες αποφάσεις που έπαιρνε, μπορούσε να αλλάξει την εικόνα ενός παιχνιδιού. Όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, έβγαζε από το παρκέ όλους τους βασικούς και πέταγε στην θέση τους μια 5άδα με μικρούς καμικάζι. Αυτό μπέρδευε τον αντίπαλο και κάπως έτσι φτάσαμε μέχρι τα πλέι-οφ με τον Ολυμπιακό».

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΠΛΩΝ
«Πες μας πάλι για την Γουχάν», ήταν η επίμονη ερώτησή μας, αλλάζοντας την ατζέντα της κουβέντας, όσο πηγαίναμε προς το τέλος. «Καταρχήν, ήταν μεγάλη εμπειρία. Όταν έδειξα τα βίντεο από τη διοργάνωση στην Αντωνία, μου είπε ότι ήταν σαν έβλεπε τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο στους οποίους είχε συμμετάσχει. Μόνο που εμείς είχαμε και τον Τσάκι Τσαν παρουσιαστή (σ. γέλια). Η Εθνική Ενόπλων είναι μια παρέα. Αστυνομικοί και Πυροσβέστες είμαστε περίπου 10 χρόνια μαζί. Ο Θωμάς Νίκου, ο Μάκης Θέος, ο Αλέξης Ράπτης, ο Παναγιώτης Φιλιππάκος κι άλλα παιδιά μαζευόμαστε κάθε καλοκαίρι και παίζουμε για το εθνόσημο. Είμαι τυχερός που έχω και δυο ακόμη πατρινούς μαζί μου, τον προπονητή μας, Γιώργο Σκροπολίθα και τον βοηθό του, Αρη Ξενούλη. Στους Αγώνες που είχαν γίνει το 2015 στην Κορέα είχαμε και τους Βεργίνη και Καββαδά. Στη Γουχάν πήραμε την 5η θέση, καθώς χάσαμε από τη Λιθουανία που κατέκτησε τον τίτλο έχοντας στις τάξεις της παίκτες από την Ζαλγκίρις. Ενα μήνα μετά τους Αγώνες, άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα κρούσματα κορωνοϊού στη Γουχάν. Μιλούσα συνεχώς με φίλους μου Κινέζους. Αυτοί εφάρμοσαν αμέσως lockdown. Μου είπαν ότι ήταν κλεισμένοι μέσα στα σπίτια τους και ότι πήγαιναν συνεργεία και τους θερμομετρούσαν και τους πήγαιναν φαγητό. Με συμβούλευσαν να μεταφέρω στους συμπατριώτες μου ότι τα πράγματα δεν είναι αστεία και ότι μόλις έρθει η πανδημία και σε εμάς θα πρέπει να κάνουμε ό,τι μας πει η κυβέρνηση. Προσωπικά είμαι τριπλά εμβολιασμένος πλέον. Θεωρώ ότι θα γλιτώσουμε κάποια στιγμή από όλο αυτό, όμως οι ιοί δεν θα τελειώσουν εδώ. Βλέπω, πάντως, το ποτήρι μισογεμάτο. Επειδή όλη αυτή η κρίση είναι παγκόσμια, νομίζω ότι θα είναι πιο γρήγορα, πλέον, και τα αντακλαστικά στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Στην Κίνα π.χ. έχτιζαν νοσοκομεία μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Τώρα, πλέον, ξέρουμε ότι αυτό πρέπει να γίνεται παντού».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News