Από τον Ρόντμαν έως τον Σαμαρά…
Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε αμέσως μετά τη νίκη του Προμηθέα επί της Λάρισας για την 4η αγωνιστική της Basket League και μερικά 24ωρα πριν από την εντός έδρας ήττα από την Γκραν Κανάρια για το Eurocup.
Ο βαθμός που παίρνει ο Προμηθέας στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν είναι καλός. Η ομάδα έπαιξε στο τελικό του Super Cup, ενώ μετράει 3 στα 4 στο ελληνικό πρωτάθλημα (η μόνη απώλεια είναι από τον «διαστημικό» Ολυμπιακό στο ΣΕΦ) και μια ήττα στις λεπτομέρειες από τη Βαλένθια στο Eurocup (ας όψεται, βέβαια, ο… κύριος Ρόχα για εκείνο το κανονικότατο κόψιμο του Ρογκαβόπουλου, που μέτρησε κακώς ως καλάθι των Ισπανών, στα τελευταία 2,5΄της αναμέτρησης).
Τα καλά στοιχεία της ομάδας του Λουίς Κασιμίρο είναι γνωστά. Η ομάδα προσπαθεί να παίξει γρήγορο μπάσκετ και υπάρχει ελευθερία… κινήσεων στην επίθεση, καθώς επίσης και δυο ισάξιες 5άδες (πρώτης γραμμής) ανά πάσα στιγμή διαθέσιμες.
Υπάρχει, όμως, κάτι ανησυχητικό στον Προμηθέα, κάποιο στοιχείο στο οποίο χρειάζονται διορθωτικές κινήσεις, παρεμβάσεις και δουλειά; Η απάντηση είναι «Ναι». Το ανησυχητικό θα ήταν η απάντηση να είναι «Οχι». Μην ξεχνάτε, άλλωστε, ότι ο Προμηθέας είναι μια εντελώς καινούργια ομάδα, με έναν νέο προπονητή στον πάγκο της και είναι λογικό να μην αποδίδει ακόμη το μέγιστο στην απόδοσή της.
Ποιο είναι, όμως, αυτό το στοιχείο στο οποίο οι «Προμηθείς» θα πρέπει να βελτιωθούν; Η απάντηση είναι… τα σκουπίδια! Οχι, δεν θα γίνουν… οδοκαθαριστές ο Λουίς Κασιμίρο και οι παίκτες του. Οταν λέμε σκουπίδια, εννοούμε τα ριμπάουντ. Υπάρχει ένας άγραφος κανόνας στο μπάσκετ: «Για να τρέξεις και να παίξεις γρήγορα μπροστά, θα πρέπει πρώτα να έχεις καθαρίσει στα μετόπισθεν». Σε αυτό, λοιπόν, το κομμάτι οι «Προμηθείς» θα πρέπει να είναι ακόμη πιο αποτελεσματικοί.
Προχθές κόντρα στη Λάρισα τα κατάφεραν, έστω και οριακά (36-31 τα ριμπάουντ), όμως θυμηθείτε τι έγινε στον αγώνα με τον Ολυμπιακό ή στη «La Fonteta» απέναντι στη Βαλένθια και θα καταλάβετε που ακριβώς το πάμε. Με λίγα λόγια, στα παιχνίδια με ισχυρούς αντιπάλους ή ακόμη περισσότερο στους αγώνες που θα κρίνονται τίτλοι, η αρμάδα του «Δον Λουίς» θα πρέπει να τρώει σίδερα μέσα στο «ζωγραφιστό».
Ολοι όμως οι παίκτες. Οχι μόνον οι ψηλοί. Το ριμπάουντ είναι ομαδική δουλειά. Ξεκινάει από το καλό μπλοκ-άουτ του πλέι-μέικερ και καταλήγει στα μεγάλα άκρα των παικτών της φροντ-λάιν και – κυρίως – στις καλές τοποθετήσεις γύρω από τη ρακέτα. Το ριμπάουντ, παράλληλα, είναι θέμα θέλησης και ομαδικής προσπάθειας. Στην περίπτωση του Ντένις Ρόντμαν ήταν και θέμα ταλέντου (ο εκκεντρικός βαψομαλλιάς ήταν – όπως λένε και οι Αμερικάνοι – «natural»), όμως ο πρώην φόργουορντ των Πίστιονς και των Μπουλς ήταν φαινόμενο που βλέπουμε κάθε 20 (και βάλε…) χρόνια στα γήπεδα του μπάσκετ.
Εναν μικρό Ρόντμαν, όμως, θα πρέπει να έχει μέσα του ο κάθε παίκτης του Προμηθέα. Από τον Αϊζάια Μάιλς που μπορεί να δώσει περισσότερα πράγματα και στην άμυνα (προχθές μάζεψε… μηδέν ριμπάουντ!), έως τον βραχύσωμο Νίκο Γκίκα, όλοι οι παίκτες της πατρινής ομάδας επιβάλλεται να γίνουν «Worms», δηλαδή «Σκουλήκια». Και για να μην παρεξηγηθούμε αυτό ήταν το προσωνύμιο του τρελο-Ντένις όταν έπαιζε στο ΝΒΑ. Κι αν ο χαρακτηρισμός, σας θυμίζει και κάτι από τον… Φωσκολικό Στάθη Θεοχάρη, μπορούμε να το θέσουμε κι αλλιώς. Οι «Προμηθείς» να γίνουν… Σαμαράς. Οχι ο Αντώνης. Ο Βασίλης. Ο πατρινός μπασκετμπολίστας, ο οποίος, χρόνια τώρα, κατεβάζει στο καθισιό του κατά 10άδες τα σκουπίδια στις εθνικές κατηγορίες και στα τοπικά πρωταθλήματα της ΕΣΚΑ-Η.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News