Πελετίδης για τρένο: Δεν είναι αμελητέα τα 5,1 χιλιόμετρα – Το θέλουμε όλο

Πελοπόννησος Newsroom

Για τα θέματα που αφορούν την τοπική αυτοδιοίκηση όπως είναι η ανάπτυξη, η χρηματοδότηση από το Κεντρικό Κράτος, το θέμα του Ριγανόκαμπου, οι υποδομές υγείας κ.ά, μίλησε κατά τη διάρκεια του χαιρετισμού του ο δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης στο Συνέδριο Περιφερειακής Ανάπτυξης, που  διοργανώνει στο Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών, η εφημερίδα «Πελοπόννησος».

Ιδιαίτερα ο κ. Πελετίδης αναφέρθηκε στο θέμα του τρένου και τη διέλευση της νέας σιδηροδρομικής γραμμής από την περιοχή, σημειώνοντας πως έως τώρα έχουν κερδηθεί 5,1 χιλόμετρα, κάτι καθόλου αμελητέο, όμως συμπλήρωσε πως θα πρέπει να δοθεί συνολική λύση υπογειοποίησης σε όλο το μήκος της γραμμής εντός του πολεοδομικού ιστού.

Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια του χαιρετισμού του ο Κώστας Πελετίδης σημείωσε τα εξής: «Καλημέρα σε όλους και καλωσορίσατε στην όμορφη και φιλόξενη πόλη μας, όπου λαμβάνει χώρα το 10ο Συνέδριο Περιφερειακής Ανάπτυξης, που διοργανώνει η εφημερίδα «Πελοπόννησος», την οποία ευχαριστούμε για την πρόσκληση.

Ο ίδιος ο τίτλος του Συνεδρίου, αποκαλύπτει το διακύβευμα των εργασιών του, το ζήτημα της ανάπτυξης της Περιφέρειάς μας. Το ερώτημα που απορρέει, είναι αν στην ανάπτυξη αυτή, υπάρχει προοπτική για τη λύση των προβλημάτων του λαού της περιοχής μας και πάνω σ’ αυτό κυρίως θέλουμε να καταθέσουμε τις σκέψεις μας.

Αν δούμε τις θεματικές του Συνεδρίου, θα εντοπίσουμε ζητήματα που κυριαρχούν τα τελευταία χρόνια στον πολιτικό λόγο και στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ελληνικών Κυβερνήσεων, όπως είναι η βιώσιμη ανάπτυξη, η δράση για την προστασία του περιβάλλοντος, η ψηφιακή καινοτομία και η επιχειρηματικότητα, η ενεργειακή πολιτική και η συνδεσιμότητα.

Δυστυχώς, παρότι γίνεται έντονη συζήτηση για δεκαετίες, με αυτό το θέμα και εφαρμόζονται αδιατάρακτα οι πολιτικές που την κάνουν πράξη, βλέπουμε ότι από τη μία γίνεται συγκέντρωση τεράστιου πλούτου και από την άλλη τεράστιας φτώχειας.

Γιατί τη στιγμή που μιλάμε για «έξυπνες» πόλεις, για εναλλακτικές και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, για ψηφιακό μετασχηματισμό, η πραγματικότητα που ζει ο λαός μας έχει το στίγμα της πολεμικής εμπλοκής, της οικονομικής κρίσης, της ακρίβειας, της ενεργειακής φτώχειας. Η εργατική – λαϊκή οικογένεια δοκιμάζεται από τον πληθωρισμό, που φτάνει στο 10,2%, από τις αυξήσεις στην ενέργεια που φτάνουν σχεδόν το 90%. Αυξήσεις που δεν είναι παροδικές, αφού οφείλονται στην πολιτική εξασφάλισης των κερδών των «πράσινων» επενδύσεων, άρα ήρθαν για να μείνουν.

Η καθημερινότητα και στην πόλη μας, είναι σκληρή, αφού αναγκαζόμαστε, εν έτει 2022, να μοιράζουμε τρόφιμα και συσσίτιο σε εκατοντάδες οικογένειες, δράση για την οποία κάθε άλλο παρά περήφανοι είμαστε, αφού θεωρούμε πως δε θα έπρεπε να είναι αναγκαία τον 21ο αιώνα.

Θα πρέπει, όμως, να αναρωτηθούμε, τι εμποδίζει την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, σε μία περίοδο που, όπως είπαμε, αναπτύσσονται αλματωδώς η επιστήμη και η τεχνολογία, που υπάρχει υψηλή παραγωγικότητα της εργασίας. Αυτό που συμβαίνει, είναι πως η ανάπτυξη δεν είναι ουδέτερη, δεν είναι για όλους, ούτε είναι δίκαιη. Ο δρόμος ανάπτυξης που έχει ως κίνητρο τα κέρδη και τον τεράστιο πλούτο των λίγων, δημιουργεί και οξύνει όλα τα λαϊκά προβλήματα.

Για μας, πραγματικά όμορφη πόλη, είναι η πόλη που δεν έχει ανέργους, φτωχούς, ανθρώπους στην εξάρτηση. Όπου όλοι έχουν εξασφαλισμένη εργασία με ικανοποιητική αμοιβή, δημόσια και δωρεάν υγεία, παιδεία, πρόσβαση στον πολιτισμό και τον αθλητισμό, στην κοινωνική ζωή, δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο, χώρο για ανάπαυση και ψυχαγωγία.

Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε για τα μεγάλα και για τα μικρά, για τη ζωή και για το ψωμί, για το μεγάλο έργο και για τη λακκούβα. Σήμερα, μετά από πολλές δεκαετίες αγώνων και διεκδικήσεων, στην Πάτρα υπάρχει εμφανής αλλαγή. Παρά τις μεγάλες καθυστερήσεις, λόγω της πανδημίας και των γραφειοκρατικών δυσκολιών, υλοποιούμε ένα πρωτόγνωρο έργο, που ξεπερνά τα 250 εκατομμύρια ευρώ. Πραγματοποιούνται έργα υποδομής, αποχέτευσης, ύδρευσης, παρεμβάσεις που βελτιώνουν την καθημερινή ζωή των δημοτών μας, στο κέντρο, στις συνοικίες και τα χωριά. Κτιριακές εγκαταστάσεις εγκαταλελειμμένες παίρνουν ζωή, εκτεταμένες αναπλάσεις δημιουργούν άλλους όρους διαβίωσης.

Παρόλα αυτά, δεν καταφέρνουμε να ανταποκριθούμε στο σύνολο των αναγκών, στην αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων του λαού μας.

Η πραγματικότητα της Τοπικής Διοίκησης, είναι αυτή της συνεχούς μεταφοράς αρμοδιοτήτων που ανήκουν στο Κράτος, χωρίς τους ανάλογους πόρους.

Από το 2010 έχει περικοπεί δραστικά η χρηματοδότηση από το κεντρικό Κράτος προς τους Δήμους και αυτή τη στιγμή έχουμε φτάσει στο σημείο, να μη φτάνει ούτε για τους μισθούς των εργαζομένων. Ειδικά για το Δήμο Πατρέων, αν δούμε τα νούμερα, θα καταλάβουμε το μέγεθος του προβλήματος, καθώς σύμφωνα με τη νομοθεσία, έπρεπε να λαμβάνει 91 εκατομμύρια ευρώ από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους και σήμερα παίρνει 24 εκατομμύρια.

Μ’ αυτά, ο Δήμος πρέπει να καλύψει, πέραν της μισθοδοσίας του προσωπικού του και της στοιχειώδους του λειτουργίας, κρίσιμους για τη ζωή του λαού τομείς, όπως είναι η αντιπυρική, αντισεισμική, αντιπλημμυρική προστασία, η λειτουργία των σχολείων μας, η κοινωνικές μας δομές, η καθαριότητα και η φροντίδα της πόλης, των ελεύθερων χώρων, η ναυαγοσωστική κάλυψη, τα αδέσποτα, η συντήρηση των οδών, ζητήματα που σίγουρα αφορούν την ανάπτυξη, αν τη δεις βέβαια από την πλευρά του λαού μας. Για να μην πούμε, ότι σχεδιάζεται να μεταφερθεί και η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας στους Δήμους, τη στιγμή που οι δημόσιες δομές υγείας δέχονται συνεχώς πλήγματα, όπως ζούμε στην περιοχή μας με το Καραμανδάνειο.

Για να μπορέσουμε άρα να επιτελέσουμε το ρόλο μας, κρίσιμο θέμα είναι η αύξηση της χρηματοδότησης, αλλά και η άρση της απαγόρευσης προσλήψεων μόνιμου προσωπικού.

Το επιχείρημα ότι αυτά προσκρούουν πάνω στις δημοσιονομικές αντοχές της οικονομίας, είναι έωλο, αφού όλοι γνωρίζουμε το μέγεθος των δαπανών για μία σειρά ζητήματα άσχετα με τις πραγματικές ανάγκες του λαού μας, όπως είναι οι νατοϊκοί εξοπλισμοί, τη στιγμή που για ζητήματα όπως η δασοπροστασία, δίνεται μόνο το 0,04% του Κρατικού Προϋπολογισμού, με τις συνέπειες να φαίνονται, ειδικά φέτος, από τον Ιούνη.

Το ζήτημα, λοιπόν, της επίλυσης μίας σειράς ζητημάτων, πέραν της αύξησης της χρηματοδότησης, είναι πιο «βαθύ» και αφορά τη συνολική κατεύθυνση της αναπτυξιακής πολιτικής που εφαρμόζουν διαχρονικά, όλες οι Κυβερνήσεις.

Η Πάτρα, η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας, σχεδιάζει το μέλλον της, καλείται να οργανώσει τις λειτουργίες της, να καταρτίσει σχέδιο αστικής κινητικότητας (ΣΒΑΚ), το οποίο δεν το φτιάχνουμε για να μείνει επί χάρτου. Καθήκον μας, είναι να δούμε μακροπρόθεσμα, να αναλογιστούμε το μέλλον των επόμενων γενιών, να μην εγκλωβιστούμε σ’ αυτό που αποφέρει άμεσα κέρδη, ειδικά όταν αυτά αφορούν λίγους.

Σ’ αυτό το σχεδιασμό, μπαίνουν εμπόδιο μια σειρά άλυτα ακόμα, ζητήματα της πόλης, τα οποία είναι φανερό ότι «σκοντάφτουν» πάνω στο εμπόδιο της ιδιωτικοοικονομικής «αξιοποίησης» χώρων και λειτουργιών. Παραμένει το θέμα του Ριγανόκαμπου, της συνολικής μελέτης για τη διάβρωση των ακτών και πολλά άλλα ζητήματα.

Απ’ αυτά, θεωρούμε πως ξεχωρίζει το θέμα του τρένου, της διέλευσης της νέας σιδηροδρομικής γραμμής από την περιοχή μας. Μέχρι τώρα, έχουμε κερδίσει 5,1 χιλιόμετρα υπογειοποίησης, πράγμα που δεν είναι καθόλου αμελητέο. Όμως, θεωρούμε πως πρέπει να δοθεί συνολική λύση υπογειοποίησης, σε όλο το μήκος της γραμμής εντός του πολεοδομικού ιστού. Στην επιφάνειά του, από τον Άγιο Βασίλειο – Ρίο, έως το νέο Λιμάνι, θα υπάρχει γραμμικό πάρκο, ο κεντρικός άξονας ποδηλατοδρόμου που θα ξεπερνά τα 10 χιλιόμετρα, ασφαλής, σε καταπληκτικό περιβάλλον, ο οποίος θα συνδυάζεται με το συνολικό εκτεταμένο δίκτυο ποδηλατοδρόμων της πόλης μας. Το γεγονός αυτό θα είναι μοναδικό στην Ελλάδα.

Σκεφτείτε, ότι στον ευρύτερο χώρο που βρισκόμαστε τώρα, κινούνται καθημερινά, περίπου 50 χιλιάδες άνθρωποι. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί η περιοχή αυτή, στην οποία βρίσκεται το Πανεπιστήμιο Πατρών, το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο του Ρίου, χιλιάδες κατοικίες, παραλιακή ζώνη, με όρους υποβάθμισης.

Είναι ευκαιρία, να φτιάξουμε την υποδομή μας, να οικοδομήσουμε την πόλη που θέλουμε να παραλάβουν οι επόμενες γενιές, εξασφαλίζοντας χιλιόμετρα ελεύθερου χώρου, πάνω από την υπόγεια σιδηροδρομική γραμμή, με ποδηλατοδρόμους, δεντροστοιχίες, με ελεύθερη πρόσβαση για όλους. Να φτιάξουμε έναν πραγματικό «πνεύμονα» για την πόλη. Δε γίνεται να μιλάμε για «πράσινη» πόλη και ο νους μας να είναι στο LNG, αφήνοντας το λαό μας να ζει ανάμεσα σε σύγχρονα τσιμεντένια τείχη.

Θεωρούμε πως τα παραπάνω –και πολλά ακόμα-, είναι θέματα που πρέπει να βρεθούν στο επίκεντρο του προβληματισμού, σχετικά με την αναπτυξιακή προοπτική της περιοχής μας.
Σ’ αυτά πρέπει να στραφεί η προσοχή μας, ώστε να έχει αποτέλεσμα η προσπάθειά μας, προοπτική η περιφέρεια και η πόλη μας, μέλλον οι νέες γενιές, τα παιδιά και τα εγγόνια μας».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News