Τηλεργασία: Γιατί οι εργοδότες δε συμπαθούν την απομακρυσμένη εργασία;
Οι εργοδότες δε φαίνεται να συμπαθούν ιδιαίτερα την απομακρυσμένη εργασία παρά τη διάσημη έρευνα του Nicholas Bloom, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, που είχε δείξει ήδη από το 2015 ότι η παραγωγικότητα αυξάνεται όταν οι εργαζόμενοι δουλεύουν από το σπίτι τους.
Η τηλεργασία μπήκε περισσότερο σαν concept στη ζωή μας μετά την εμφάνιση του κορονοϊού και την επικράτηση της πανδημίας, όμως οι εργοδότες δε φαίνεται να την… “καλοβλέπουν”.
Τον Μάιο του 2020, όταν σχεδόν όλοι βρισκόμασταν υπό καθεστώς μερικής -τουλάχιστον- τηλεργασίας, είχαμε τείνει να πιστέψουμε ότι το μοντέλο της απομακρυσμένης εργασίας είχε έρθει για να μείνει. Σχεδόν τρία χρόνια μετά, το πείραμα φαίνεται να έχει κριθεί ως ανεπιτυχές στα μάτια των εργοδοτών, που πλέον απαιτούν την πλήρη επιστροφή στα γραφεία, χωρίς εξαιρέσεις. Τι πήγε λάθος; Γιατί συμβαίνει αυτό τη στιγμή που μία διάσημη έρευνα, εκείνη του Nicholas Bloom, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, είχε δείξει ήδη από το 2015 ότι η παραγωγικότητα αυξάνεται όταν οι εργαζόμενοι δουλεύουν από το σπίτι τους;
Παραγωγικότητα και τηλεργασία
Το πρώτο πρόβλημα με την επίκληση στην έρευνα του Nicholas Bloom -η οποία, να σημειωθεί, είχε διεξαχθεί σε αντιπροσωπευτικότατο δείγμα 16.000 ατόμων- είναι το ότι η “(μετα-)πανδημική τηλεργασία” δεν έχει καμία σχέση με την εργασία από το σπίτι, όπως μελετήθηκε στο πείραμά του.
Αυτό συμβαίνει επειδή οι συνθήκες μελέτης του προαπαιτούσαν έναν χώρο στο σπίτι του εργαζομένου διαμορφωμένο σε γραφείο, όπου θα είχε στη διάθεσή του ό,τι του χρειαζόταν για να εργαστεί και δεν θα τον ενοχλούσε κανείς.
Στην πράξη, όμως, αυτό που διαπιστώσαμε οι περισσότεροι ήταν το ότι μας έλειπαν π.χ. απαραίτητα αρχεία ή έγγραφα, ενώ καταλήγαμε να δουλεύουμε από το τραπέζι της κουζίνας, την ώρα που είχαμε στον φούρνο το φαγητό, κάναμε διαλείμματα για να απλώσουμε πλυντήρια και γύρω μας υπήρχαν η γυναίκα, τα παιδιά ή τα κατοικίδιά μας, να απαιτούν τον χρόνο μας.
Κάτι επίσης σημαντικό είναι το ότι η τηλεργασία επιβλήθηκε ξαφνικά λόγω πανδημίας, χωρίς να έχει υπάρξει κανένας προγραμματισμός. Το να περάσει ένας εργαζόμενος από το στάδιο της καθημερινής παρουσίας στο γραφείο σε εκείνο της πλήρους τηλεργασίας, δημιουργεί αποδιοργάνωση.
Ένα άλλο σοβαρό θέμα που ανέκυψε με την αναγκαστική τηλεργασία λόγω πανδημίας -το οποίο είχε προβλεφθεί από την έρευνα του Bloom– είναι πως η στέρηση από τις κοινωνικές συναναστροφές που υπό νορμάλ συνθήκες αναπτύσσονται εντός ενός υγιούς εργασιακού περιβάλλοντος μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη τους εργαζόμενους – οι μισοί περίπου από τους συμμετέχοντες στην έρευνα του Bloom ήθελαν να επιστρέψουν στο γραφείο τους, παρά το ότι ξόδευαν κατά μέσο όρο 40 λεπτά την ημέρα στις μετακινήσεις τους.
Διαφορετικές έρευνες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας εστιάζουν σε άλλες αρνητικές όψεις της τηλεργασίας, που περιλαμβάνουν την έλλειψη νέων ιδεών και δημιουργικότητας, την πιο δύσκολη επίλυση προβλημάτων και τον μη-διαχωρισμό προσωπικής και επαγγελματικής ζωής.
Εν κατακλείδι, αυτό που έγινε σαφές από την αναγκαστική τηλεργασία που πλέον έχουμε σχεδόν πλήρως εγκαταλείψει ως μοντέλο είναι πως, κατά την πρώτη τουλάχιστον φάση της, οι εργοδότες δεν είχαν άλλη επιλογή από το να ωθήσουν τους εργαζομένους τους στο να δουλέψουν από το σπίτι χωρίς να τους έχουν εκπαιδεύσει ή να τους έχουν παράσχει ό,τι χρειάζονταν για να μπορέσουν να αποδειχθούν παραγωγικοί. Κάτι εξίσου σημαντικό είναι το ότι δεν ακολουθήθηκε ένα ορθό μοντέλο για την επίβλεψη της τηλεργασίας.
Πλέον, ο χρόνος που θεωρείται γενικά αποδεκτός για να τηλεργάζεται κανείς είναι αυτός της μιάμισης μέρας τη βδομάδα, καθώς θεωρείται ότι επιτρέπει στον εργαζόμενο να μη χάνει επαφή με την εταιρική κουλτούρα και την ίδια στιγμή να μπορεί να ολοκληρώσει από το σπίτι του tasks που απαιτούν περισσότερη συγκέντρωση.
Πώς βλέπουν οι εργοδότες τους υπαλλήλους τους
Κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να θιγεί είναι και το πώς βλέπουν οι εργοδότες τους υπαλλήλους τους, ανάλογα με τον αν προσέρχονται στο γραφείο ή αν τηλεργάζονται. Σύμφωνα με έρευνα του 2010, φαίνεται ότι διάκεινται πολύ πιο θετικά απέναντι σε όσους βλέπουν καθημερινά κι αυτό ασχέτως της παραγωγικότητάς τους ή της τελικής ποιότητας της δουλειάς τους. Κοινώς, είναι βαθιά ριζωμένη η αντίληψη πως όταν κάποιος βρίσκεται στο γραφείο όντως δουλεύει κάτι που, κάποια φορά στη ζωή μας, έχουμε όλοι διαπιστώσει ότι δεν ισχύει.
Πηγή: esquire.com.gr
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
