Τό κρασί απέκτησε τη Μούσα του
«Δάφνη εσύ
Το πιο μαύρο κρασί
Το κορμί ποταμός
Η ματιά σου γκρεμός..»
(«Τραγούδι της Δάφνης»
μουσική: Β. Τζούφα
στίχοι: Κ. Μάγνη. Από την
παράσταση του Κ. Μακρή «Ο
Γουσταύος, η Δάφνη και το
Καρναβάλι»).
Πάνω στο γραφείο του Γουσταύου Κλάους είναι ανοιγμένο το χειρόγραφο βιβλίο με τις διαδικασίες της οινοποίησης των κρασιών. Στήν κορυφή της σελίδας ο αριθμός «601». Ο κωδικός γιά την πολύπλοκη οινοποίηση ενός αρωματικού γλυκού πολύ πλούσιου κρασιού με ένα χρώμα κόκκινο τόσο βαθύ που πλησιάζει το μαύρο. Ο Γουσταύος Κλάους ψάχνει να βρει την εμπορική ονομασία του δημιουργήματός του. Το πρωινό φως πέφτει πάνω στό βιβλίο και τον αριθμό «601». -Αυτό είναι- σκέφτεται ο Γουσταύος. Ο γλυκύς οίνος «601». Αλλά πάλι ένας αριθμός μόνο, στερεί από το κρασί μιά φόρτιση, μια θεατρικότητα.
Ξαφνικά ο Γουσταύος αισθάνεται μιά οπτασία να περνά μπροστά του! Είναι η Δάφνη, η κοπέλα που αγάπησε και πού χάθηκε τόσο πρόωρα. Η Δάφνη με τα υπέροχα μεγάλα κατάμαυρα μάτια. Το πρόσωπο του Γουσταύου φωτίστηκε. Το κρασί απέκτησε τη Μούσα του και το όνομά του: «Μαυροδάφνη»! Ο Γουσταύος έκλεισε το βιβλίο, αφήνοντας τις σκέψεις του να ταξιδέψουν στις πλαγιές του Πετρωτού και τα αμπέλια.
Αυτά μας λέει ο θρύλος πού ακολουθεί το κρασί αυτό με το ποιητικό όνομα, και όπως όλοι οι θρύλοι, απέκτησε με τα χρόνια μία ιδιότυπη οντότητα.
Πολύ ωραία ως εδώ. Αλλά έγιναν έτσι τα πράγματα; Δηλαδή θέλετε να φύγουμε από την αλήθεια της θεατρικής ομορφιάς του θρύλου, και να μπούμε στο παράλληλο σύμπαν της ιστορίας; Εν τάξει.
Οι Πατρινοί και οι Πατρινές, πάντα αγαπούσαν το κρασί, το φαγητό και την παρέα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1889, στην Πάτρα υπήρχαν περισσότερα οινοπωλεία (212) από παντοπωλεία (210)! Στόν χώρο ευδοκιμούσε η αυτόχθων ερυθρή ποικιλία δυτικής Ελλάδας «Μαυροδάφνη».
Οι Κεφαλονίτες βέβαια, υποστηρίζουν οτι η μαυροδάφνη είναι γηγενής ερυθρή ποικιλία της περιοχής Παλλικής (Ληξουρίου), γεγονός πού αναφέρει και ο Γάλλος γιατρός J. Spon, στό βιβλίο του «Ταξείδι στην Ιταλία, Δαλματία και Ελλάδα» (Λυών 1678) σημειώνοντας κεφαλονίτικα προϊόντα όπως το λάδι, την μαυροδάφνη, το μοσχάτο και την σταφίδα.
Μού αρέσει η ιδέα οι Μαυροδάφνες να είναι δύο αδελφές, πού μένουν η μιά στην Πάτρα και η άλλη στην Κεφαλονιά!
Ξαναγυρίζοντας στον Βαυαρό Κλάους (1825-1908), να πούμε ότι ήλθε στην Κέρκυρα το 1848, στην Πάτρα το 1852, νυμφεύθηκε το 1858 την Θωμαΐδα Καρπούνη (1836-1901), κόρη Συνταγματάρχη υπασπιστή του βασιλιά Οθωνα, με την οποία απέκτησε μιά κόρη την Αμαλία το 1860. Το 1861 ο Κλάους αγόρασε τα πρώτα 60 στρέμματα ανατολικά των Πατρών, στον «Ριγανόκαμπο», άρχισε τις φυτεύσεις αμπελιών το 1861, οι οποίες ολοκληρώθηκαν το 1864, και η παραγωγή κρασιού άρχισε το 1865.
Αυτή είναι η γλώσσα της ιστορίας και των αριθμών. Αν μπορεί να συνδυαστεί η ιστορία με τον θρύλο της αδικοχαμένης Δάφνης με τα λαμπερά και εκφραστικά μαύρα μάτια πού γοήτευσαν και ενέπνευσαν τον Γουσταύο, τι να σας πω! Μα τώρα τι θέλετε κι εσείς και ρωτάτε; Απολαύστε μια μαυροδάφνη, υπάρχουν τόσοι αξιόλογοι παραγωγοί και αφεθείτε στην ποιητική ομορφιά του θρύλου της Δάφνης καιτων μαύρων ματιών της.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
