Απεικονίζοντας την βαρβαρότητα και την τραγικότητα του Εμφυλίου – Ο Αντώνης Βαλληνδράς μιλά στο pelop.gr για την ταινία «Λευκά Χριστούγεννα 1948»

“Λευκά Χριστούγεννα 1948” είναι ο τίτλος της ταινίας μικρού μήκους του Αντώνη Βαλληνδρά που θα παρουσιάσει η Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας τη Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου. Παίρνοντας το διήγημα του Γιώργου Σκαμπαρδώνη “Λευκά Χριστούγεννα του 2003”, το οποίο μετέτρεψε σε σενάριο η Αλεξάνδρα Δυράνη – Μαούνη, και έχοντας ως αναμνήσεις τις ιστορίες που του έλεγε ο παππούς του, ο Αντώνης Βαλληνδράς δημιούργησε μία αντιπολεμική ταινία μικρού μήκους που περιγράφει την βαρβαρότητα του πολέμου.

Η Πατρινή ηθοποιός Πέτρα Μαυρίδη έζησε «Λευκά Χριστούγεννα του 1948»

Στην ταινία μεταφερόμαστε στον Ελληνικό Εμφύλιο. Εκεί, ένας ομαδάρχης του Δημοκρατικού στρατού χαρίζει στους συντρόφους του μια συναισθηματική ανθρώπινη στιγμή πριν επιστρέψουν στη βάρβαρη πραγματικότητα του πολέμου.

Σήμερα, ο Αντώνης Βαλληνδράς μιλά στο pelop.gr για τα “Λευκά Χριστούγεννα 1948”, τον πόλεμο και τη διχόνοια στην ελληνική κοινωνία, το μικρό format στον κινηματογράφο και πολλά άλλα.

Από τα “Λευκά Χριστούγεννα του 2003” του Σκαμπαρδώνη, στα “Λευκά Χριστούγεννα 1948” του Βαλληνδρά. Πώς ήταν αυτή η διαδρομή;

Είχε πολύ  ενδιαφέρον γιατί διάβασα το βιβλίο του Σκαμπαρδώνη “Ντεπό” στο οποίο εμπεριέχεται το διήγημα “Λευκά Χριστούγεννα του 2003”. Ξεκίνησα να το διαβάζω στην πρώτη καραντίνα. Διαβάζοντας το βιβλίο, έπεσα στο συγκεκριμένο διήγημα και κάπως μου θύμισε τις ιστορίες του παππού μου, ο οποίος ήταν έφεδρος αξιωματικός στον πόλεμο του ’40, και μου  έλεγε όταν ήμουν μικρός στη Νάξο. Σκέφτηκα πως αυτό το διήγημα θα μπορούσε να γίνει μία πάρα πολύ ωραία ταινία και κάπως έτσι επικοινώνησα με τον Γιώργο Σκαρμπαρδώνη.

Μου έδωσε το “ok”, καταθέσαμε το project στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και στην ΕΡΤ, βρέθηκαν τα χρήματα και κάπως έτσι ξεκίνησε αυτή η πορεία.

Και έχουμε και Τσιτσάνη, μέσα στην ταινία, την “Αχάριστη”.

Ναι, είναι ας πούμε κατά κάποιο τρόπο και μία μουσική ταινία σε ένα βαθμό. Ακούγονται δύο μουσικά κομμάτια, το ένα είναι τα κάλαντα και το άλλο είναι η “Αχάριστη” του Τσιτσάνη. Εκεί είναι και το twist της ιστορίας και της ταινίας που έχουμε τον Εθνικό Στρατό να τραγουδάει Τσιτσάνη και τον Δημοκρατικό Στρατό ένα χριστιανικό τραγούδι.

Παρόλη την ανακωχή στο τέλος έχουμε νεκρούς. Είναι λιγάκι ειρωνικό, πως τελικά δεν μπορείς να ξεφύγεις από την ιστορία;

Ουσιαστικά η ταινία μιλάει για την πραγματικότητα του πολέμου και για την τραγικότητα που ζουν και οι δύο πλευρές αλλά και την τραγική ειρωνεία καθώς ο Δημοκρατικός Στρατός πέφτει πάνω στο δικό του ναρκοπέδιο. Μιλάει για την βαρβαρότητα του πολέμου.

Υπάρχουν νικητές και ηττημένοι στον πόλεμο;

Νομίζω πως όχι. Τι είναι αυτό που βλέπουμε μέσα από τους πολέμους αλλά και αυτούς που γίνονται σήμερα; Την απόλυτη καταστροφή.

Σταμάτησε ποτέ η Ελλάδα να βρίσκεται σε εμφύλιο; Ίσως όχι με όπλα αλλά με την ευρύτερη έννοια, του κοινωνικού εμφυλίου.

Η έννοια του διχασμού είναι αιώνια και συνεχίζει να υπάρχει. Δεν ξέρω κατά πόσο τα εμφυλιακά στοιχεία έχουν εκλείψει από τη ζωή μας και σίγουρα αυτό που αν μην τι άλλο πρέπει να κάνουμε, είναι να ξαναδούμε την ιστορία μας και να κάνουμε μία συζήτηση πάνω σε αυτήν, ώστε να μπορέσουμε να δούμε και το μέλλον πιο ξεκάθαρα.

Τελικά, βλέποντας την πορεία των Ελλήνων, πιστεύεις ότι μαθαίνουμε από αυτή ή επαναλαμβάνουμε λάθη και καταστάσεις του παρελθόντος;

Δεν ξέρω αν μπορώ να έχω μια ξεκάθαρη απάντηση πάνω σε αυτό. Θέλω να πιστεύω ότι κάποια βήματα γίνονται. Σίγουρα για κάποιους ανθρώπους είναι πολύ βασική η γνώση της ιστορίας και θεωρώ ότι κάπως πρέπει σίγουρα να δώσουμε περισσότερη έμφαση σε αυτό.

Ας περάσουμε στο format της ταινίας. Μιλάμε για μία ταινία μικρού μήκους. Γιατί;

Ουσιαστικά η ιστορία είναι του Γιώργου Σκαμπαρδώνη και μας την παρουσίασε ως διήγημα, οπότε ούτως ή άλλως “παραλάβαμε” το μικρό format. Δεν θα μπορούσαμε να πάμε σε κάτι μεγαλύτερο, αλλά για να μιλήσουμε και οικονομικό θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να γινόταν μία ταινία μεγάλου μήκους στα βουνά και στα χιόνια. Θα ήταν δύσκολο και για εμένα, ως μία πρώτη ταινία να έκανα μία μεγάλου μήκους με αυτές τις συνθήκες, έως αδύνατο. Όμως, έτσι και αλλιώς έπρεπε να σεβαστούμε την ιστορία στο format που την πήραμε όπως και έκανε η  Αλεξάνδρα Δυράνη – Μαούνη, η  οποία έκανε και το adaptation στο σενάριο.

Ποιες είναι οι προκλήσεις που κρύβει η μικρή φόρμα; Μιλώντας σαν αναγνώστρια, βρίσκω πως θα πρέπει να είναι πολύ καλή η ιστορία ώστε να μην μου φαίνεται “ημιτελής”. Ισχύει κάτι τέτοιο και στον κινηματογράφο;

Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο format, άσχετο αν κάποιες φορές πιστεύουμε ότι επειδή είναι μικρού μήκους μία ταινία είναι και πιο εύκολη.  Αυτό ισχύει για το οικονομικό και χρονικό κομμάτι, αλλά είναι και αυτό που είπες, πως όπως το διήγημα πρέπει να είναι πολύ καλό για να “στέκει” μόνο του, το ίδιο ισχύει και για τις ταινίες. Είναι πολύ δύκολο πραγματικά να κάνεις μια πολύ καλή μικρού μήκους ταινία.

Τα τελευταία χρόνια γίνεται πολύς λόγος για τον ελληνικό κινηματογράφο, με την άνθισή του κλπ και δεν αναφέρομαι στον Γιώργο Λάνθιμο που κάνει ταινίες στο εξωτερικό. Μπορεί ο κινηματογράφος να αναπτυχθεί περαιτέρω στην Ελλάδα υπό τις υπάρχουσες συνθήκες;

Αυτό που χρειάζεται είναι περισσότερα χρήματα, σοβαρές επενδύσεις. Νιώθω πως θα πρέπει να κοιτάξουμε προς τα μέσα και να δοθούν ευκαιρίες σε περισσότερους εγχώριους δημιουργούς ώστε να φέρουν εις πέρας περισσότερα project με αποτέλεσμα να υπάρξει και περαιτέρω άνθιση. Πάει καλά ο ελληνικός κινηματογράφος και υπάρχουν πολλοί κινηματογραφιστές που κάνουν εξαιρετικά πράγματα, αλλά σίγουρα μπορούν να γίνουν περισσότερα και να δοθούν περισσότερες ευκαιρίες. Όμως αυτές οι ευκαιρίες θα δοθούν μέσα από μία μεγαλύτερη χρηματοδότηση. Ίσως θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότερες κρατικές αλλά και ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις.

Αν σου ζητούσα να φτιάξεις μια ταινία για το σήμερα, πώς θα ήταν αυτή και τι περιεχόμενο θα είχε;

Το σήμερα αλλάζει συνεχώς… Σίγουρα θα επρόκειτο για κάτι σύγχρονο. Θα πήγαινα σε ένα πιο σύγχρονο θέμα και δεν θα έκανα μία ταινία εποχής.

Ινφο:

Η ταινία μικρού μήκους “Λευκά Χριστούγεννα 1948” θα προβληθεί τη Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου στα Options Cinemas Veso Mare, στις 7 μ.μ. και στις 9.30 μ.μ.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία – Παραγωγή | Αντώνης Βαλληνδράς. Σενάριο | Αλεξάνδρα Δυράνη – Μαούνη. Διεύθυνση Φωτογραφίας | Μιχάλης Γκατζόγιας. Μοντάζ | Βάσια Ντούλια. Σκηνογράφος | Λία Αντωνέλλη. Ενδυματολόγος | Εβελίνα Δαρζέντα. Ενδυματολόγος | Άννα Ζώτου. Διεύθυνση Παραγωγής | Άρης Αντιβάχης. Μακιγιάζ | Βασιλική Κήτα. Sound Engineer | Δήμητρα Ξερούτσικου. Midnight VFX. VFX supervisor | Νικόλας Κανελλόπουλος. VFX Compositor | Ιάσονας Μεϊντάνης. VFX Compositor | Γιώργος Παύλου. SFX supervisor / Key Armourer | Έλενα Κωνσταντινίδου. Sound Design | Δημήτρης Μπαρμπούτης. Color Correction|Ιάσονας Μεϊντάνης. Location Scouting | Ladies Fingers Directing Duo. Casting | Ladies Fingers Directing Duo. Μουσική | Γιώργος Παπαοικονόμου. A’ Βοηθός Σκηνοθέτη | Ορέστης Μαλτέζος. Βοηθός Δ. Παραγωγής | Στέλλα – Λουίζα Αθανασοπούλου. Α΄ Βοηθός Κάμερας | Ορέστης Ψωμόπουλος. Β’ Βοηθός Κάμερας | Νεφέλη Ντακοζούδη. Gaffer | Γιώργος Σιντόσης. Β’ Βοηθός Σκηνοθέτη | Βάσω Σιδηροπούλου. Βοηθός Σκηνογράφου | Μιχάλης Μαθιουδάκης. Sound Assistant -Boom Operator | Χρήστος Σακελλαρίου. Steadicam operator | Γιώργος Γραμματικός. Βοηθός Παραγωγής Α | Παναγιώτης Ταρενίδης. Βοηθός Παραγωγής Β | Μπάμπης Κυραρίνης. Fixer | Σεραφείμ Οικονόμου. Οδηγός | Κώστας Φωτόπουλος. Backstage | Χρυσάνθη Γούλα. Production Support | Βαγγέλης Κουλούρης. Graphic Artist | Λία Κάλκου

Μουσικοί:

Ορέστης Ζαφειρόπουλος | Τσέλο. Αγγελική Αγκιστριώτη | Πιάνο. Χρήστος Μαραγκουδάκης | Ηχοληψία
Filmiki Productions Νικόλας Αλαβάνος, Χριστίνα Σταυροπούλου.

Έπαιξαν οι ηθοποιοί

Βασίλης Κουτσογιάννης | Περλεπές, Αναστάσης Λαουλάκος | Βαγγέλης, Νίκος Γκέλια | Βλάσης, Πέτρα Μαυρίδη, Δημήτρης Σιγανός, Ιωάννα Πιταούλη, Νίκος Τσώλης, Βασίλης Σαφός, Θανάσης Κρομλίδης, Νεφέλη Φραντσέσκα Βλαχούλη, Θοδωρής Κουλουμπής, Ζήσης Παπαιωάννου, Ισαβέλλα Κασιμάτη.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News