Μαλλιώρη – Αρβανίτη για τη βία εφήβων: Η τιμωρία δεν είναι λύση – Φάρμακο η εκπαίδευση στην επικοινωνία και τον σεβασμό
Οι μαθητές να εκπαιδευτούν και να γνωρίσουν τον δημοκρατικό τρόπο συνύπαρξης
Τα περιστατικά της σκληρής και άγριας βίας μεταξύ των ανηλίκων τείνουν να μην αποτελούν πλέον είδηση αλλά κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Τα καμπανάκια ότι θα φτάναμε σε αυτό το σημείο ήχησαν πολύ νωρίς, αλλά χωρίς ανταπόκριση.
Κάπως έτσι φτάσαμε στο προχθεσινό περιστατικό που η 16χρονη μαθήτρια μαχαίρωσε 14χρονη συμμαθήτριά της σε σχολείο της Κυψέλης. Η μαθήτρια βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με δύο κακουργήματα και ένα πλημμέλημα μετά την ποινική δίωξη που άσκησε εναντίον της η Εισαγγελία ανηλίκων και το υπουργείο Παιδείας προχωρεί στη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης προκειμένου να αποσαφηνιστούν οι ακριβείς συνθήκες και να διαπιστωθούν τυχόν παραλείψεις ή ευθύνες όλων των εμπλεκομένων.
Λύσαμε το πρόβλημα;
«Το τιμωρητικό σύστημα δεν βοηθάει. Ο τρόπος προσέγγισης των εφήβων είναι διαφορετικός από αυτόν των ενηλίκων. Πρέπει να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά και να τα πείσουμε να υιοθετήσουν σωστές στάσεις ζωής» απάντησε στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» η ομότιμη καθηγήτρια Ψυχιατρικής Μένη Μαλλιώρη.
Μένη Μαλλιώρη
Στο ερώτημά μας πώς έφτασαν οι έφηβοί μας να εκδηλώνουν τέτοια αγριότητα, η κ. Μαλλιώρη εξηγεί: «Το είδαμε να ξεσπάει αυτό το κύμα μετά τον εγκλεισμό που μας επέβαλε η πανδημία. Ολοι μας έχουμε επιβάρυνση από περιβαλλοντικούς επιβαρυντές. Υπάρχει μία ένταση στην καθημερινότητά μας και αβεβαιότητα, η οποία μοιραία μετακυλίεται στα παιδιά. Από την άλλη, μεταξύ των παιδιών έχει μεγαλώσει ο ανταγωνισμός, έχει μειωθεί το όραμα. Θέλουν να αποκατασταθούν και να έχουν πρόσβαση σε υλικά με εύκολο και γρήγορο τρόπο. Τα υποστηρικτικά συστήματα του παρελθόντος, οι τρεις γενιές που ζούσαν μαζί, έχουν καταρρεύσει. Υπάρχει έλλειμμα θετικών συναισθημάτων όπως η φιλία και η επικοινωνία. Οι γονείς λείπουν πολλές ώρες κι έχουν χάσει την επαφή με τα παιδιά τους».
Το κενό αυτό καλείται να το καλύψει το σχολείο. Μπορεί; Η κ. Μαλλιώρη απαντά:
«Το σχολείο καλείται να διαχειριστεί τις εντάσεις και τις ψυχοπαθολογίες που εμφανίζονται μέσα στην τάξη χωρίς να υπάρχει η κατάλληλη γνώση. Κάποτε πηγαίναμε στο σχολείο να μάθουμε πλέον οι εκπαιδευτικοί καλούνται να μάθουν τι γίνεται στην ψυχή του παιδιού που έχουν απέναντί τους μέσα στο πιεστικό περιβάλλον κάλυψης της διδακτέας ύλης κ.ά.» και προσθέτει: «Είναι αναγκαίος ο επαναπροσδιορισμός πολλών ρόλων. Της οικογένειας, του σχολείου κ.λπ. Τα παιδιά τα έχουμε αφήσει στην τύχη τους. Τα έχουμε διώξει και τα κατευθύνουμε στην κάλυψη των αναγκών τους σε συνομήλικούς τους και στο διαδίκτυο. Ενα χρηστικότατο εργαλείο το οποίο το έχουμε αφήσει ανεξέλεγκτο με αποτέλεσμα να βλάπτει τα παιδιά με τα αρνητικά πρότυπα. Τι περιμένουμε από ένα παιδί που είναι μπροστά σε έναν υπολογιστή και υποτίθεται ότι παίζει κυνηγώντας να σκοτώσει με ένα πιστόλι. Τα παιδιά κυνηγάνε εχθρούς. Ολα αυτά παράγουν μία άλλη αντίληψη, άλλα πρότυπα, άλλα συναισθήματα. Και, δυστυχώς, μπαίνουμε πλέον και στη διαχείριση αυτών των θεμάτων με τρόπο τιμωρητικό».
Ευγενία Αρβανίτη
Η Ευγενία Αρβανίτη, καθηγήτρια και πρόεδρος Τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης και της Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Πατρών, χαρακτηρίζει τα συμβάντα αυτά ως «τραγωδία για την κοινωνία και για το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Αλλά αυτά τα φαινόμενα θα συνεχίσουν να υπάρχουν και με μεγαλύτερη συχνότητα».
Κι αυτό θα συμβαίνει αν το σχολείο δεν εστιάσει στην εκπαίδευση των μαθητών και στην ανάπτυξη δεξιοτήτων αντιμετώπισης της διαφορετικότητας μέσω της σχολικής διαμεσολάβησης. «Ολο το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να κάνει βήματα ουσιαστικά και να καλλιεργήσει την ανθεκτικότητα την οποία έχουμε ανάγκη μικροί και μεγάλοι ώστε να μπορέσουμε να πλοηγηθούμε στον σύγχρονο κόσμο. Δυστυχώς, πρέπει να ξαναοικοδομήσουμε την έννοια της δημοκρατίας. Τι σημαίνει σέβομαι τον άλλο και εισέρχομαι σε ένα πεδίο αλληλεπίδρασης και διαλόγου ώστε να καταστεί δυνατή η συμπόρευση και κοινωνική συνοχή».
Η κ. Αρβανίτη υπογραμμίζει ότι «έχει χαθεί η βασική δημοκρατική λειτουργία και η κοινωνία φλερτάρει με παλιές μορφές επιβολής προτύπων και εξουσίας. Κι αυτό το πρότυπο το βλέπουμε σε παγκόσμιο επίπεδο σε κυβερνήσεις κρατών. Είναι δυνατός θα κάνει αυτό που θέλει με τη βία, το μπούλινγκ, κ.λπ. Η κοινωνία γεννάει βία είμαστε σε αυτή τη φάση της κοινωνικής εξέλιξης. Δεν γνωρίζουμε να επικοινωνούμε. Και για να το αλλάξουμε αυτό θα πρέπει να εργαστούμε όλοι, κοινωνία και εκπαίδευση. Οσο δεν το καταλαβαίνουμε αυτό θα ερχόμαστε και θα κλαίμε πάνω από τέτοια τραγικά περιστατικά».
Και καταλήγει: «Με αστυνομικά μέτρα δεν εμποδίζονται αυτά τα γεγονότα όπως και με την αύξηση των ψυχολόγων στα σχολεία. Χρειάζεται συζήτηση για τη δημοκρατία μέσα στο σχολείο ώστε οι μαθητές να γνωρίσουν τον δημοκρατικό τρόπο συνύπαρξης. Ολοι οι άλλοι δρόμοι είναι βίας και ανομίας. Με την τιμωρία δημιουργούμε κι άλλα θύματα. Χρειάζονται δυναμικές παρεμβάσεις. Το έχουμε πει, αλλά δεν μας ακούει κανείς. Να μάθουμε τα παιδιά πώς θα διαμεσολαβούν, πώς θα διαχειρίζονται τον θυμό».
Η «Πελοπόννησος» και το pelop.gr σε ανοιχτή γραμμή με τον Πολίτη
Η φωνή σου έχει δύναμη – στείλε παράπονα, καταγγελίες ή ιδέες για τη γειτονιά σου.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
